Test Ducati Streetfighter S

De weg geeft zich echter niet zomaar gewonnen. Na de geslaagde actie met slecht wegdek en een leuk één-tweetje tussendoor met het inlassen van een pas voor een 30 kilometer lange sessie zonder afslagen of zijwegen begint de straat toch langzaamaan het onderspit te delven. Althans zo lijkt het, totdat op een onbewaakt moment, uiteraard ergens waar niemand het ziet aankomen, heel geniepig wordt gegrepen naar het enige middel wat elke motorrijder, vechter of niet, in een ogenblik fataal kan worden. Grind. De hufter.

EHBO

Zonder dat de 155 pk,  DTC en zelfs Brembo’s er ook maar iets mee te maken hebben, de motor wordt slechts ingestuurd, treft de Ducati in een fractie van een seconde zijn bijna-Waterloo. Scheids! De bel, de bel! We hebben een dokter nodig hier! Staakt de wedstrijd! Nog een paar tellen later wordt de schade opgenomen en tijdens de ingelaste pauze lijkt het er even op alsof de oude rot weer een zege kan bijschrijven op zijn eeuwenoude palmares. Zowel de koppelingshefboom als de schakelpook zijn gesneuveld, de Ducati is kreupel. Maar behalve deze twee blessures is de motor er bijzonder goed vanaf gekomen en mocht er een spoedverband aangelegd kunnen worden dan is de strijd nog niet gestreden. Een Eerste Hulpactie in een nabijgelegen dorpsgarage spalkt de boel weer zo goed en zo kwaad als een noodoplossing kan; een natte handdoek koelt de bovenkamer weer enigszins en bij het luiden van de bel voor de start van de volgende ronde staat de Streetfighter weer te popelen in zijn hoek. Daar gaan we weer. Dingggg!!

In tijden van nood komt de ware kunstenaar in je boven... zie hier het product van snel denken en creatief oplossen. Nogmaals bedankt JBM Services te Villé!