Test: KTM 690 Duke III

City proof?

Om de verschillen met zijn voorganger te bekijken is een persmap ditmaal overbodig; zelfs Vincent Bijlo zal niet zijn ontgaan dat hier een totaal nieuwe fiets staat waarvan geen enkel schroefje hetzelfde is als zijn voorganger, de Duke 2. De tank/zit combinatie is een samensmelting van de 690SM en de Superduke, waar de 'typisch KTM'-scherpe ontwerplijnen in terug te vinden zijn.
Het neusje met boven elkaar geplaatste projectie-koplampen is niet alleen agressief om te zien, het is bovendien erg gewaagd. Begin deze eeuw deed het Italiaanse Ducati hetzelfde met de 999 en we weten allemaal waar dát ontwerp is geeindigd.

Dat op deze Duke 690 veel onderdelen zijn gebruikt die ook op andere modellen zijn terug te vinden is niet gek, modulair bouwen is voor een `kleine´ fabriek als KTM absoluut een must wil je de kosten van een motorfiets binnen de perken willen houden. Zo wijkt het digitale display slechts in detail af van andere KTM modellen, zijn stuur en voetsteunen ook uit het magazijn gepakt, net als bijvoorbeeld de spiegels. Bijzonder is trouwens het niveau van afwerking van deze fiets, in detail is overal over nagedacht. Zo is het kontje bijzonder strak afgewerkt, wat een bezoekje aan je accessoireboer voor een mooie tailplate overbodig maakt, en is zelfs in de zijstandaard een `buizenframe´ contour gefreesd. Heel erg fraai. Voordeel ten opzichte van bijvoorbeeld een SMC is dat de zijstandaard nu wél op een redelijk normale plaats zit en je dus gewoon vanaf de motor de zijstandaard eenvoudig kunt in- en uitklappen. Verder is de achterbrug van de fiets een opmerkelijke verschijning: daar waar de meeste fabrikanten kiezen voor een strakke afwerking heeft KTM de verstijvingsribben juist aan de buitenkant van de achterbrug geplaatst. Hoezo anders dan anderen?

Met de 690 Duke is de nieuwe LC4 één-cilinder lijn van KTM compleet. Er is een 690 Enduro, een 690 SMC, een 690SM , een 690SMR en deze 690 Duke III. 

De Duke III, de typeaanduiding verraad het al, is de derde Duke generatie, die al vanaf 1994 op de markt is. De nieuwe Duke heeft van KTM de meest krachtige LC4 één-cilinder motor meegekregen goed voor een vermogen van 65pk! Overbodig te zeggen dat je dus wel merkt wanneer je met de gaskraan aan het spelen bent. De trillingen die dit blok produceert zijn aanwezig, maar zijn veel minder dan zijn voorganger en door ons niet echt als hinderlijk ervaren.

Genoeg gepraat, we gaan weer de paden op, de lanen in….of liever gezegd de dijkjes op, de stad in! Want als deze motorfiets ergens geschikt voor zou moeten zijn, aldus KTM Nederland, dan is het wel het (korte) bochtenwerk, korte sprintjes én druk verkeer in de stad. Op een koude zondagmorgen wordt daar dus gehoor aan gegeven en gaan we vanaf Utrecht naar Rotterdam, ditmaal niet via de kortste route, maar via een paar leuke dijkwegen waar de KTM zich van zijn beste kant kan laten zien. Ondanks het koude asfalt en de her en der gedeponeerde scheppen zand en grind geeft de motor voldoende vertrouwen om met een lekker tempo de bochten door te sturen. Wat daar natuurlijk wel aan mee helpt is de goede vering van de motor. Standaard is de Duke afgeveerd met WP uit eigen huis. Leuk detail is dat onder de buddyseat een sticker zit met 3 verschillende settings voor de vering. Als je wilt gaan spelen met de settings van de vering kun je dus altijd nog terugvallen op de standaardwaardes van KTM zelf.

't is weer eens een oerhollandse lente. Heb ik weer...

Terug naar de dijk. Met de huidige weersomstandigheden is het bijna niet meer voor te stellen, maar een paar weken geleden was het echt nog koud vroeg in de morgen. Dat dit geen positieve uitwerking heeft op de grip zal niemand verbazen. Met de Duke levert dit gegeven juist weer een aantal leuke momenten op. Na een korte bocht vol accelerend in tweede versnelling is het vermogen van de Duke teveel voor de grip van de achterband en doet de achterkant van de motor een flinke poging het voorwiel in te halen. Door de zithouding in combinatie met een gewicht van krap 150 kilo is dit gedrag echter goed te controleren en wordt het zelfs leuk. Zó leuk dat het af en toe juist de sport wordt dit voor elkaar te krijgen. Wat verder opvalt bij de vele bochten is de gasrespons, die wel erg direct is. Vooral het dichtdraaien van de gaskraan gaat gepaard met het abrupt wegvallen van de aandrijving. Wij kunnen er twee oorzaken voor verzinnen. De eerste is natuurlijk het motorkarakter van een flinke eenpitter en de andere oorzaak de milieu-eisen. Mocht je je dus gaan uitleven op een 690Duke, dan is een bezoekje aan de dealer of tuner om de motor goed (lees: niet geremd door de millieu-mafia) af te laten stellen aan te raden.

Aangekomen in de stad komen we bijkans om in de drukte, met dank aan de Rotterdamse marathon. De voordelen van een lichte wendbare ééncilinder uit te buiten, het tweede door KTM Nederland geclaimde voordeel van de Duke. Net als eerder in de file is ook nu tussen wachtende auto’s doorrijden absoluut geen probleem, zolang het stuur er tussen past kan de rest van de motor probleemloos volgen. Toch kruipt het bloed al snel waar het niet gaan kan, en wordt het steeds lastiger om niet de hooligan in ons naar boven te laten komen. De kleinste gaatjes kunnen worden benut. Net als fietspaden die ook erg handig zijn om even wat sneller op te schieten. Met een flinke dot gas duren deze illegale uitstapjes niet langer dan noodzakelijk. En aangezien de Duke ook over een fatsoenlijke veerweg van 140mm aan voor-  en achterzijde beschikt zijn drempels eerder een uitnodiging om iets meer gas te geven in plaats van de rem te gebruiken. Het lange zadel is ook erg fijn. We zeiden het al, bijna elke denkbare zitpositie is mogelijk. Wil je heel agressief rijden à la supermotard in korte bochtjes? Dat kan, je kruipt gewoon bijna op je stuur en gaan! Of als je wat meer relaxt wil rijden, dan schuif je je kont gewoon wat naar achter. Dat KTM het rijwielgedeelte goed voor elkaar heeft blijkt ook hieruit. Ongeacht de zitpositie blijft de motor steeds strak op de weg liggen. Eenmaal de Rotterdamse binnenstad - zo goed en kwaad als het gaat - doorkruisd gaan we ons opmaken voor het laatste deel van deze test, per slot van rekening is en blijft het, alle goede bedoelingen van de importeur ten spijt, een fiets met een hoog hooligan gehalte en dus is het tijd om onze specialist erbij te halen.

Zeg Chris, is dat niet een voetgangerszone? Erm... nou je het zegt, ja.