Groot of klein: supermotards op hun breedst

Redactielid en Dakar'specialist' Jeroen Janse:

Appels met peren vergelijken het is eerder Een appel met een ei vergelijken. Twee fietsen die onder het zelfde segment moeten vallen, maar beide een wereld van verschil zijn. Je weet niet wat je moest gaan verwachten. Dus zonder vooroordeel met de motoren gaan vegen.

Als eerste de Ducati Hypermotard. Een grote fiets die tevens ook de zwaarste van de twee is. Ik zelf vond het een ervaring op zich om een keer niet opgevouwen op een Ducati plaats te moeten nemen, direct valt wel het bijzonder soepele karakter van het blok op. Rustig rijdend in zijn tweede versnelling denkend aan een wheely en voor je het weet hangt je voorwiel al boven het zwarte asfalt. Ik zelf trek niet snel een motor op zijn achterwiel maar in dit geval was het maar een kwestie van telepathie en de motor deed het al. De voorrem vond ik niet al te soepel, eerder te bruut. Tijdens het rem kreeg je het gevoel dat de rem hapt. Het was net alsof de motor drie keer hapt en zich dan vastbijt in de remschijf. Hierdoor was deze niet altijd even lekker te doseren. Wanneer je een Super(hyper)motard rijdt, moet je de motor wel lekker kunnen dwars zetten voor een bocht, dit verliep niet altijd even soepel. De ene keer wou de motor wel lekker dwars het ander moment was je aan het rodeo rijden.

De Yamaha daarin tegen is klein en licht welke bocht je ook pakt je kan hem zo dwars de bocht in zetten. Het testparcours waar we de motoren bereden hebben zat vol met drempels. Waar je met de Ducati nog vaak in de ankers moest om niet volledig afgeworpen te worden, kan je met de Yamaha nagenoeg volgas over de drempel, als of je over een hobbeltje in de weg reed. Ook al heb je veel minder vermogen dan de Ducati, op de gereden route had de Ducati toch moeite om de Yamaha bij te houden. In dit geval Less is More fun.

Door het geringe vermogen van de Yamaha moest je deze wel continue hoog in de toeren rijden om lekker sportief te kunnen rijden. Nadeel vond ik toch wel het summier uitgevoerde dashboard, ik miste een toerenteller, dat je kan zien of je wel of niet in het juiste gebied aan het rijden bent. Ook was het voor mij even wennen aan de zit houding, om dat je niet of nauwelijks een tank tussen de benen hebt zitten, moet je verder naar voren zitten dan wat je normaal gewend bent, maar als je er eenmaal een tijdje op rijdt begint dit langzaam aan toch wel te wennen.

Zoals ik al zei een appel met een ei vergelijken. De Ducati is een fiets die je kan rijden als een supersport maar tegelijk als een supermotard. Wanneer je hier in een balans kan vinden is het een erg leuk motor om te berijden. Toch is de Ducati nou niet een motor die je in de stad moet rijden. Hier in is de Italiaan niet op zijn best. Hier voor zou ik wel weer de Yamaha van stal trekken. Door zijn geringe vermogen is het een ideaal kruip door sluip door motor. File in de stad ? je rijdt er zo door heen. Drempels worden kleine hobbeltjes. Als ik moet kiezen nijg ik toch meer naar de Ducati dan naar de Yamaha, een soort van onderbuik gevoel. Maar zou ik veel in de stad rijden dan absoluut voor de Yamaha.

Ducati

+ vermogen
+ dashboard
+ zithouding
+ looks
- prijs
- slecht doseerbare voorrem
- Spiegels

Yamaha

+ wendbaarheid
+ remmen
- vering
- spiegels