Test: Yamaha XV1900A Midnight Star

Verder kijken

Ondanks de meer dan lovende blikken van - voornamelijk - automobilisten was mijn eerste kennismaking met deze Midnight Star - zoals gezegd - verre van vlekkeloos. Een rit van anderhalf uur over voornamelijk snelwegen bleek teveel van het goede, maar eerlijk is eerlijk: wie gaat er nu met een motor over de snelweg rijden. Zeker als het een vette cruiser als de Midnight Star betreft waar je juist het liefst mee over de boulevard van Zandvoort of Scheveningen wilt flaneren. Maar goed, je zal maar net als ik in Eindhoven wonen en de motor in Schiphol-rijk op moeten halen. Geen lange - en saaie (snelweg) afstanden maar korte (tour)ritten zijn dan ook het credo van deze heerlijke cruiser en die zullen de komende dagen dan ook voornamelijk op het programma staan.

Een van de dingen die direct opvallen zodra je met de Midnight Star op pad gaat, is dat qua rij-eigenschappen je amper in de gaten hebt met een "zware" cruiser op pad te zijn. Met speels gemak laat de motor zich in de bocht leggen, als je niet beter zou weten zou je eerder denken met een "lichte" duizend op pad te zijn. En dat alleen al is een compliment aan de heren engineers bij Yamaha, dat men deze power-cruiser zo"n licht stuurkarakter heeft meegegeven.

Daarbij maakt het brede stuur dat je uitermate relaxed kunt rijden. Met je snuffert in de wind (wel even het scherm weghalen en een gewone jet-helm opzetten) en het voelt alsof je de legendarische route 66 aan het rijden bent. Door het lage zwaartepunt en de fijne balhoofdshoek is er een prettige symmetrie ontstaan die maakt dat je zonder al te veel moeite de motor om kan gooien. Belangrijk bij die stuureigenschappen is de grondspeling.

De treeplanken zijn wat aan de brede kant en raken het asfalt op een gemiddelde bocht al snel, maar kunnen daarentegen een eind inklappen waardoor de uiteindelijke grondspeling best wel oke is. In combinatie met het vermogen wat de vette V-Twin eruit weet te persen is het best lekker jakkeren met de XV1900.

Ook de vering is goed, de oneffenheden van de weg worden subliem weggewerkt. Geen plotselinge slagen in je hand bij onregelmatigheden. Zelfs op de Belgische wegen konden we relaxed rijden en drempels konden met een lekkere snelheid genomen worden. Moest er geremd worden dan namen de voorrem en achterrem de taak goed waar. Ze hadden samen een lekkere feedback en zorgden voor een goede stilstand van de 300 + kilo"s. De voorrem alleen gebruiken is echter niet aan te raden, hij heeft dan nogal snel de neiging tot blokkeren bij ferme remacties.

Aangezien cruisers veel vaker staan voor "plezier voor twee" zal er bij het ontwerp van de fiets veel meer rekening gehouden worden met die eventuele duo-passagier. Toch hadden we hier een klein puntje van kritiek. Niet qua comfort of rij-eigenschappen, want de Midnight Star liet zich wat dat aangaat alles welgevallen. Maar wel als duo-passagier zelf. De zitpositie maakt dat de uitlaten duidelijk oelbaar zijn (ook door de motorlaarzen heen). Daarnaast worden bij hoge toerentallen de trillingen redelijk oncomfortabel, maar gelukkig zijn hoge toerentallen niet aan dit soort motoren besteed. Hierover klagen zou hetzelfde zijn als klagen over zware polsen op een R1 bij tempo 30 in een woonwijk. Totaal irrelevant dus...

Over het klokkenspel van de XV1900 waren de meningen binnen onze redactie nogal verdeeld. Van "mega-vet" tot "mega-domper". Zoveel mensen, zoveel smaken en dat is maar goed natuurlijk. Persoonlijk vond ik de klokjes een redelijke afknapper: te modern voor een klassiek ogende fiets. Zeg maar: te "bling bling". Anderen vonden daarentegen de klokjes juist een perfecte mix tussen klassieke tellers in moderne vormgeving. Bij avondlicht was het oordeel van het display daarentegen unaniem: de blauw/witte teller/licht combinatie maakt het display tot een prachtig geheel en een genot om naar te kijken. De kleine toerenteller net onder de snelheidsmeter was in het begin wel wennen. In tegenstelling tot "gewone" toerentellers begint deze namelijk op "10 uur" en niet de meer gebruikelijke "6 uur", wat maakt dat het - in het begin - niet gemakkelijk was af te lezen.

Ook de benzinemeter is erm... even wennen. Binnen no-time staat de meter op nul, maar dan duurt het nog etterlijke (tientallen) kilometers voordat het benzinelampje gaat branden. De actieradius is 250 kilometer, tot op de kilometer, dit weet ik door die ene kilometer die ik geduwd heb... Mede door het klokje en een misrekening van mezelf stond ik een paar kilometer voor de benzinepomp stil. En ik moet zeggen: ik was heel blij met het lage zwaartepunt en de heuvelaf situatie. Ach ja soms zit het mee soms zit het tegen...