Test: Yamaha XV1900A Midnight Star

Cruise control...

Een eerste aanblik leert ons snel dat Yamaha"s tweede doelstelling ruimschoots is gehaald bij deze Midnight Star. Naar mijn persoonlijke smaak misschien iets te veel chroom, maar voor een echte liefhebber zullen dit soort motoren waarschijnlijk nooit genoeg chroom bevatten. De motor staat er - zoals het een Yamaha betaamt - gewoon strak bij: alles is netjes weggewerkt, nergens zie je een scheve naad of losse draad. Even op de knieën dan maar om de aandrijfriem te bekijken of het subliem afgewerkte zichtbare gedeelte van de achterbrug, alles schreeuwt om details. De motor is zo perfect afgewerkt dat het bijna pijn doet aan de ogen. Hoe langer je kijkt hoe meer details opvallen die bijna met geen pen te beschrijven zijn.

Sleutelgat
Toch was er één ding waar ik mijn grijze hersencellen de hele testperiode over bleef pijnigen en geen antwoord op kon vinden: het sleutelgat links op het windscherm. Totdat we de fiets terugbrachten en Yamaha"s technische man antwoord wist te geven op deze prangende vraag. Door de koffersleutel hierin te steken floepte er een klepje omhoog en was binnen no time het windscherm verwijderd. Kijk, dat is nog eens handig, zeker als je dat vantevoren weet. (De volgende keer toch maar eens beter opletten bij de technische briefing op voorhand of de gebruiksaanwijzing goed lezen, Robert-Jan.)

Dat de Midnight Star slechts één van vele - in Amerika leverbare - cruisers uit de stal van Yamaha is blijkt alleen al uit de gemonteerde kofferset. Daar waar in Europa alleen de Midnight Star wordt gevoerd, werden voor de Amerikaanse markt - onder de naam Star - diverse modellen uit hetzelfde thema gemaakt. In Europa moeten wij genoegen nemen met "slechts" een model, maar daarvoor zijn dan wel weer een waslijst aan accessiores beschikbaar. Om de motor dan toch weer die persoonlijke tint te kunnen geven. Zo was de door ons gereden Midnight Star voorzien van een windscherm en fraai vormgegeven (en klassiek aandoende) kofferset. Dat het hier een accessiore betreft was ook aan de slotsleutel af te lezen: deze is afwijkend van de contactsleutel. Welliswaar voorzien van een fraai Midnight Star logo, maar toch niet altijd even handig. Murphy"s law maakte ook ditmaal dat negen van de tien keer de verkeerde sleutel in het verkeerde gat werd gestoken. Even aftapen ter markering is dan wel zo slim. Opmerkelijk was trouwens dat de koffers zonder problemen konden worden geopend met de contactsleutel. Andersom ging trouwens niet, maar dat even terzijde.

Zoals het een echte cruiser betaamt is ook deze Midnight Star voorzien van vette treeplanken met hak/teen schakeling. Met recht een lust voor het oog en erg mooi afgewerkt, maar volkomen onbruikbaar... de hakbediening zit te hoog en te dicht naar voren. Liever hadden we "m achter de treeplank gezien op ongeveer dezelfde hoogte, nu kiezen we er maar voor om hem niet te gebruiken. Tijd om het kolossale stuur vast te pakken en langzaam de regeringsstad te verlaten, waar de motor voor mij was klaar gezet. Als laatste tip wordt ik nog geattendeerd op de draaicirkel, maar die waarschuwing blijkt al snel niet op z"n plaats. Ondanks zijn volluminueze afmetingen laat de fiets zich kinderlijk eenvoudig door het stadse verkeer sturen. Enkel het brede stuur maakt dat tussen het verkeer door manouvreren niet echt gemakkelijk gaat.

Dat de Midnight Star een heuse blikvanger is, is iets waar we al heel snel achter komen. Nog voor we met verkeer van de avondspits de stad uit zijn hebben we al de nodige complimenten gekregen. Van een simpel "thumbs up" tot open raampjes "wahhh, vette fiets man..." Het ergste was echter een vrachtwagen later die week die, nadat ik hem net heb ingehaald, volop de luchthoorn bediend. Ik krijg bijna letterlijk een hartverzakking en zie in m"n ooghoek de chauffeur met een vette duim omhoog. Erg leuk zo"n complimenteuze fiets, maar er zijn grenzen...