Test: Yamaha MT-03

De eerste kilometers op de Yamaha MT-03 waren vooral gelegen op de snelweg. Al snel blijkt dan al dat dat niet het juiste niche voor deze motor is. Qua snelheid is het geen probleem, want met een redelijk gemak werd er toch nog een goede 160 kilometer per uur op de teller gezet. Dit lag ook wel een beetje in de lijn der verwachtingen, ook de XT660-X wist dit op de teller te zetten. Echter met de rechte houding en geen enkele vorm van windbescherming is 120 kilometer per uur een mooie kruissnelheid. En daarbij, in Nederland mogen we toch niet harder op de snelweg. Ahum... Boven deze snelheid is het ook nog wel even vol te houden maar dan is het toch wel snel goed voelbaar in de schouders. Het vermogen staat bijna over het hele toerengebied tot je beschikking. Er is dan ook op hogere snelheid genoeg kracht over om even snel wat snelheid erbij te krijgen om een inhaalactie te doen. Het wordt op de snelweg een stuk leuker als het wat drukker is. Een lege, rechte weg is weinig aan, maar bij veel van rijstrook moeten wisselen, komt de MT langzaam aan al meer in haar element. En ook een file wordt al een stuk interessanter. Het compacte en centrale gewicht maakt de Yamaha erg gemakkelijke te sturen, zelfs als de snelheid stapvoets is.

Stapvoets
Dit gedrag op lage snelheid komt ook erg goed tot zijn recht in stadsverkeer. Zelfs met stapvoets rijden is er nog erg veel controle om links en rechts te bewegen, maar ook zo goed als stilstaan zonder de voetjes aan de grond te hoeven zetten is geen probleem. Met de brede vermogensafgifte is het ook dan ook geen probleem om weer snelheid te maken, ook al worden er nog maar weinig toeren gemaakt. Al met al reeds veel meer een omgeving waar de MT-03 zich thuis voelt. Bij bijna met stilstaand manoeuvreren is het soms wel even wennen dat het brede stuur een gevoel geeft dat er ook een grote stuuruitslag aanwezig is. Klein is deze niet, maar soms heb je net iets meer ruimte nodig dan je van te voren dacht.

Eenmaal buiten de stad is een andere omgeving waar de Yamaha zich echt thuis voelt. Vooral als het bochtige wegen betreft, hoe krapper hoe beter lijkt het wel. Niet dat hoge snelheidsbochten niks voor de MT zijn, want ook dan blijft de motor op koers en is erg stabiel. Ondanks dat het drooggewicht nog altijd een 174kg bedraagt, is de MT-03 goed te controleren als het scherpe en lage snelheidsbochten bedraagt. Met het vermogen wat al onderin de toeren vrij komt, is het ook gemakkelijk om een scherpe bocht uit te accelereren zonder als een gek te hoeven te schakelen. Een perfecte motorfiets voor in de bergen denken wij zo. Toch wel jammer dat die in Nederland maar erg beperkt aanwezig zijn. Ook voor het betere stuurwerk is het vaak zoeken naar mooie wegen die kilometers achter elkaar geen recht stukje weg hebben.  

Glijden
Het is dan ook nog eens te jammer dat juist deze maand maart in 2006 weer één is waar duidelijk geldt: Maart roert zijn staart. Juist in de testperiode blijkt maar weer eens dat de natuur doet wat ze wil en dat dit niet altijd is waar een motorrijder op zit te wachten. De temperatuur is maximaal maar een paar graden boven nul gekomen en regelmatig kwam de sneeuw naar beneden. Vooral met een motorfiets die gemaakt is om te sturen, is dat erg jammer. Niet alleen loopt het motorblok soms wat minder mooi, maar vooral als de banden niet goed warm kunnen worden is het erg jammer. Het betere stuurwerk zit er dan niet in en met een grondspeling van 200mm en het karakter van de MT moet er toch veel mogelijk zijn. Nu lag de beperking echter in het moment dat vooral de achterband wat begon te glijden. Niet dat de "fun" er minder door was, maar wel dat het niet mogelijk was om alles uit de MT te halen.