Test: Aprilia Tuono 1000 R

Conclusie

Lente 2006: skihutten, glühwein en erwtensoep kruisten vaker onze gedachten dan bier, barbecue en motorrijden.

Met deze derde generatie Tuono 1000R heeft Aprilia laten zien weer helemaal back in business te zijn. De engineers hebben de motor van A tot Z weten te verbeteren, en niet alleen op rijtechnisch gebied. Thuis in mijn achtertuin kon ik zittend op een krat bier net zo veel genieten van deze donderse creatie als wanneer ik ermee aan het gummen was.

Het is en blijft wat dat betreft een feit: voor design zul je toch echt over Italiaans bloed moeten beschikken. Gaven de ietwat lompe looks van zijn voorganger je echt het idee naar een gestripte RSV Mille te kijken, bij deze 2006 versie is het (gelukkig) een heel ander verhaal: zijn agressieve styling lijkt daarbij de motor precies de juiste uitstraling te geven: pas op, ik bijt! En bijten doet de fiets, met verve.

Ondanks dat de fiets vele malen gemakkelijker te rijden is dan zijn voorganger is het nog steeds geen allemans vriend en dat is maar goed ook. Stel je voor dat je oma er mee naar huis zou kunnen rijden, daar moet je toch niet aan denken? Tenzij ze terug komt van een AC/DC concert. Ter illustratie: pas tegen het einde van de testperiode begon ik het maken van gecontroleerde wheelies onder de knie te krijgen. Het nu acht Pk sterkere blok mag dan in souplesse zijn toegenomen maar vindt het nog steeds niet leuk om zich onder de 3.500 toeren te bevinden. Dat de motor zich toch vriendelijker laat rijden heeft hij echter te danken aan zijn compactere bouw, waardoor je - zeker als je net als ik slechts 1,72 meter groot bent - meer macht over de fiets hebt gekregen. 

Toch heeft de fiets ook zijn kanttekeningen. Net als bij zijn gekuipte broertje, de RSV 1000R, lijkt ook deze Tuono erg gevoelig voor een juiste setting van de vering te zijn. We waren dan ook niet 100% tevreden over de setting van de fiets, maar hebben vanwege vanwege het extreem koude weer tijdens onze testperiode geen aanpassingen qua instelbaarheid gedaan. Ook het benzineverbruik kon ons, net als het met condens beslagen display, niet echt bekoren. Een verbruik van 1:12 is met het alsmaar duurder wordende vloeibaar goud nog steeds niet écht iets om vrolijk van te worden, en het beslagen display maakte dat we tegen het einde van de test nog maar nét de snelheid konden aflezen.

Of dat een reden is om de Tuono links te laten liggen? Stap van je supersport over op deze fiets en tien tegen één dat je aan het eind van je eerste rit - net als ons - een big smile van oor tot oor zult hebben. Need we say more? Thunderstruck, yeah yeah yeah Thunderstruck!

• Rij-sensatie
• Uitstraling
• Vermogensafgifte



• Instelgebied vering
• Verbruik
• Condens in display