Test: Aprilia SXV 5.5

Italiaanse styling

Dat in Italië over het algemeen negen van de tien ontwerpen die de tekentafel verlaten daadwerkelijk bloedgeil zijn is iets wat we hopelijk niemand uit hoeven te leggen, maar dit keer hadden de heren ontwerpers het extra moeilijk. Probeer maar eens een design te maken met zo min mogelijk materiaal. De kunst van het weglaten zullen we maar zeggen. De Supermotard zou er niet alleen Italiaans mooi uit moeten zien, maar daarnaast ook Italiaans goed moeten kunnen sturen. Snel, competitief en in een handomdraai raceklaar. Dat was de doelstelling van de SXV in een notendop.

Zeg, waar hebben we dit display al eens eerder gezien? 

Als we de fiets van dichtbij bekijken zien we aan de voorpartij een 48mm upsidedown voorvork die volledig instelbaar is. De remmerij wordt geregeld door een Brembo radiale rempomp, Beringer radiale remklauw en alsof dat nog niet voor voldoende remkracht zorgt ook nog een 320mm Wavedisc. Deze combinatie zorgt voor een extreme stopkracht die kinderlijk eenvoudig te doseren is maar zo hard vertraagd dat het natuurlijk voelt om altijd later te remmen dan je eigenlijk gewend bent (stiekem hopend op die meters lange stoppies). Het frame werd samen met de motor ontwikkeld en kent een stalen buizenframe met aluminium zijpanelen voor een zo sterk mogelijke bevestiging. De motor vormt daarbij een geïntegreerd deel van het frame en deze constructie zorgt voor een zo stijf mogelijk frame. De schuin oplopende benzinetank van bijna acht liter heeft als voordeel dat het luchtfilterhuis gemakkelijk bereikbaar is om te reinigen na een dagje spelen op onverhard terrein.

Italiaanse pasta
Ook de aluminium achterbrug is een stuk design en waar andere merken een normale achterbrug monteren gebruikt Aprilia zijn Italiaanse designsaus en boetseert het tot een waar kunststuk. In de design achterbrug heeft men een 180/55/17 achterband gemonteerd die via het gespaakte wiel vertraagd wordt door 240mm schijf met zwevende remklauw. Ga je deze fiets als hardcore supermoto circuit fiets gebruiken is het zelfs mogelijk om een achterwiel van 6.5 inch te monteren waarmee grote maten race slicks kinderlijk eenvoudig te monteren zijn. De verende en dempende werking tussen het frame en achterbrug wordt verzorgd door een meervoudig instelbare demper met piggy-back reservoir. Naast de mogelijkheid om je veervoorspanning te stellen is het ook mogelijk om de compressie en rebound in zowel high speed als low speed gescheiden te regelen. Wat tijdens de rij-impressie opviel is dat de standaard set-up waarmee wij op straat reden al erg goed was in tegenstelling tot de paar weken geleden geteste RSV mille waar we in totaal een paar uur mee bezig zijn geweest om een goede set-up te vinden.

Als laatste het kleine informatiecentrum op het stuur: de tellerpartij is volledig digitaal met een aantal bijbehorende lampjes inclusief shift indicator. Een minpunt is de toerenteller, deze reageert te traag op gaswissels en dat is jammer. Zorg dat deze gelijk loopt of laat de toerenteller weg, nu heb je er niks aan dan alleen het aflezen van je stationair toerental. Standaard wordt de SXV voorzien van de Dunlops 208RR maar omdat de achterband zijn beste tijd had gehad werd deze voorzien met een Dunlop Qualifyer, de voorband was wel van het type 208RR maar tijdens de test bleek het geen enkel probleem te zijn om de twee verschillende types flink te belasten. We hadden duidelijk grip in overvloed, maar daarover zo meteen meer.

Dat Thierry van den Bosch of Jerome Giraudo met deze fietsen hun naam in spiegelbeeld op het asfalt kunnen schrijven daar zijn we van overtuigd, maar is deze motorfiets ook geschikt voor de normale amateur/liefhebber? Of kan je hier je boodschapje bij de lokale Albert Heijn mee doen? Je vriendinnetje meenemen naar de boulevard van Scheveningen? Of... Nee, deze fiets is gemaakt om te vegen, te smeren en te knallen. Nu was ik tijdens de test van de Yamaha Tricker al enthousiast over hoeveel plezier je kunt beleven met motorrijden, maar dit spant helemaal de kroon. Tijdens de introductie van de fiets stond deze al op mijn "do before I die list" en nu was het dan eindelijk zover.