Test: Suzuki GSX-R750 vs. GSX-R1000

Snelweg kilometers
Net als bij zijn kleine broer begint ook voor deze éénliter supersport het avontuur op de snelweg. De Duitse Autobahn is de arena van de eerste krachtmeting en het is waarschijnlijk overbodig te melden dat de GSX-R1000 deze met verve wint. Tenminste, als we het over topsnelheid hebben, want praat over comfort en het is ineens een heel ander verhaal. Want dan valt met name de positie van de voetsteunen op... in negatieve zin. Alsof een of andere Japanse nerd, net toen de positie van de steunen perfect was, besloot ze nog één centimeter naar voren en één centimeter naar boven te plaatsen.

Duidelijk
Mede dankzij zijn forse kuip is de windbescherming van deze 1000 perfect, beter zelfs dan de 750. Net als de zeven-en-een-half heeft ook deze duizend bagagehaken in de duo voetsteunen. Maar deze duizend gaat nog één stap verder. Ook in de kentekenplaathouder zitten haken verwerkt, waardoor het vastzetten van bagage kinderspel is. Qua uitrusting is deze motor dus eigenlijk best in orde, je kunt zelfs een slot onder het duozitje kwijt. Het dashboard is opgebouwd uit dezelfde componenten als die bij de 750 worden gebruikt. Het enige verschil is de toerentellerplaat, die bij de GSX-R1000 in wit is uitgevoerd, wat unaniem mooier gevonden werd. Okay, het is misschien niet het meest moderne display, maar eigenlijk ontbreekt (ten opzichte van de concurrentie) alleen maar een lap-timer. En die heb je alleen maar nodig als je op het circuit aan het rijden bent.

Muggenziften
En nu we toch aan het muggenziften zijn, laten we dan maar meteen met de deur in huis vallen. Had de GSX-R750 met verve de slechtste injectie, de GSX-R1000 heeft de slechtste remmen ooit. Je moet duidelijk veel eerder remmen dan op welke motor dan ook. Net als bij zijn kleine broer denken we dat de remblokken voor een groot deel debet zijn aan de slechte remmen, maar dan nog. Als er iets is waar je bij dit soort motoren niet op wilt inleveren is het remkracht. En als dat ten koste gaat van het "remgemak", so be it. Maar niet remmen waarbij je gewoon 50 meter (of nog meer) eerder in je ankers moet. Een toch wel kleine domper op de anders o zo fraaie voorpartij, waarbij met name de (mooi, mooi, mooi) zwart gecoate vorkpoten echte blikvangers zijn.

Grizzly
Qua krachtbron is er weinig reden tot klagen op deze Soes en daarbij lijkt hij wel het tegenovergestelde van zijn kleine broer te zijn. Daar waar de R750 het van hoge toerentallen moet hebben, is deze R1000 al beresterk in de laagste regionen. Is de R750 een toonbeeld van hoe injectie niet moet zijn, je zou bij deze R1000 zweren dat hij met carburateurs is uitgevoerd, zo perfect als de injectie z"n werk doet. Hulde meneer Suzuki, zet die ook maar op de zevenvijftig. Zoals reeds eerder gezegd is het blok erg soepel, ook in de lage toeren. Erg vriendelijk als je dat wilt, maar tegelijkertijd zeer gewelddadig. Een beetje zoals een goedmoedige grote zware teddybeer die in staat is zichzelf te transformeren tot een ruwe, woeste en vervaarlijke Grizzly.

Woeste power
Vollast, deellast, het maakt de GSX-R1000 allemaal niets uit. Het geluid vanuit de airbox en de uitlaat is zeer beschaafd - zolang je zelf ook beschaafd aan het rijden bent. Kom aan het gas en het valt meteen op hoe goed de injectie van de grote GSX-R is. Het oppakken van het motorblok is werkelijk prachtig, waarbij de met een secundaire klep uitgeruste injectie zijn werk meer dan goed doet. Gooi het gas nog verder open en het goedmoedige brommen van het blok verandert al snel in een woest gebulder. De Grizzly is in aantocht. En het blijft niet bij bulderen alleen. Deze krachtbron is er duidelijk één die zeer veel woeste power ten toon kan spreiden waarbij je het blok onder je te keer hoort en voelt gaan. Iets wat duidelijk indruk maakt als je de gaskraan opendraait. Op ons tenminste wel.

Stabiliteit
De stabiliteit van de GSX-R1000 is niets op af te dingen, want die is namelijk gewoon goed. Ook op hoge snelheid heeft de motor een goede rechtdoor stabiliteit, de motor blijft netjes in het gewenste spoor en oneffenheden in het wegdek worden netjes weggewerkt door de vering.

The Big Easy
Qua snelweg en 'rechtdoor' eigenschappen is er dus weinig mis met deze motor. Je zit redelijk uit de wind en het zicht in de spiegels kan er ook mee door. De motor gaat rechtuit bijna als op rails, en is bovendien voorzien van een motorblok dat precies datgene levert wat de berijder wil. De grote GSX-R is dus niet alleen groot, hij is ook nog eens vriendelijk, bijna gemakkelijk... The Big Easy!