Test: Suzuki GSX-R750 vs. GSX-R1000

Confrontatie
Al op de eerste dag van onze vergelijkingstest krijgt de Benjamin het aardig voor zijn kiezen. In het kielzog van een viertal 1000cc zware supersports (naast de GSX-R1000 rijden Motorfreaks redacteuren ook op drie andere superbikes, maar voor een hele andere test) begeven we ons op de Duitse Autobahn. Arena van de eerste krachtsmeting. Duitsland is niet voor niets het land van de onbegrensde snelheden en dus gaan we er eens goed voor zitten. En dat valt niet tegen. Natuurlijk, tegen de 1000cc pk pakhuizen legt deze 750cc Gixxer het overduidelijk af, maar of dat een schande is? Nog altijd wisten wij ruim 280 km/u uit deze motor te persen. Weliswaar tellerkilometers, maar toch. We praten per slot van rekening nog altijd over een zeven-en-een-half, die dus uiteindelijk nog geen 20 km/u hoeft toe te geven op zijn grote broer.

Rozengeur en Wodka-Lime
Naarmate de kilometers onder ons door schieten, beginnen ons meer en meer zaken op te vallen aan deze GSX-R750. De motor reageert ietwat nerveus op elke beweging van de gashandle. De rechtuit-stabiliteit -zelfs vol beladen met bagage- is gewoon goed, de zithouding en comfort kan er ook na vele snelweg kilometers mee door en ook de windbescherming van de kuip kunnen we, ondanks een hoge tanktas, niet over klagen. Maar niet alles is rozengeur en maneschijn met deze 750 tijdens snelweg gebruik. Waarom niet? Simpel, de motor trilt en geeft vibraties door in handvatten, voetsteunen en spiegels. Iets wat in elk toerengebied merkbaar is, maar vooral bij circa 7000 toeren is het heel erg duidelijk merkbaar. En dat is nou net het toerengebied waarin je tijdens snelweg gebruik het meest bevindt. Vertoef urenlang op de snelweg met deze motor en de in het begin onopvallend aanwezige trillingen zullen hoe langer hoe ongerieflijker worden.

Andere arena
Alleen snelweg rijden zou geen enkele vergelijkingstest goed doen. Snelwegen maken plaats voor stuurwegen, de eindeloos lijkende stukken 'rechtdoor' maken plaats voor welkome variatie in wegdek. Wist de 750 in die arena zijn mannetje al te staan, het vooruitzicht dat we alleen nog maar stuurwegen zouden rijden maakt het voor deze Gixxer alleen maar interessanter. We gaan richting bergpassen, haarspeldbochten, lange doordraaiers en korte rechte stukken. Hier mag de 750 laten zien wat ie echt waard is!

Bochten jagen
De Suzuki begint zich op deze wegen steeds meer in zijn element te voelen en de motor lijkt er plezier in te hebben om hard en ruw te worden bereden. Hoewel de upside-down voorvork naar onze mening ietwat te stug staat afgesteld voor dit soort asfalt worden de oneffenheden in het wegdek goed weggewerkt. Even een stukje rechtdoor, gas erop, derde, vierde versnelling. De toerenteller jaagt richting het rode gebied in de aanloop voor de volgende linkse bocht. Gas dicht, keihard in de remmen, twee versnellingen terug en scherp insturen. Loeihard de bocht door en halverwege de bocht kan het gas er al op om bij het uitkomen flink door te halen. Snel weer opschakelen en krijsend vliegt de Suzuki alweer richting volgende bocht en wordt het ritueel herhaald.

Own the racetrack!
'Own the racetrack!' is de reclameslogan van Suzuki. Wij zeggen, 'who needs a racetrack anyway?' Met deze 750cc metende supersport heb je geen 'racetrack' nodig om jezelf grandioos te amuseren; ook op straat kun je werkelijk loei en loeihard boenderen met deze 2004 GSX-R750.