Test: Honda CBR1000RR Fireblade

Net als de Yamaha R1 wilden we ook deze Fireblade daar testen waar hij het meeste gebruikt wordt: op de openbare weg. En na een testweek op de diverse wegen in eigen land werd het tijd voor een rondje in de Duitse Eifel.

Mass centralisation
In het goede gezelschap van de redactie-R1 en een MV Agusta F4 Brutale was het aan de Fireblade om ons te laten zien uit welk hout hij is gesneden. En dat is duidelijk geen brandhout. We waren al onder de indrukvan het rijgemak en ook onder deze omstandigheden stelde de FireBlade ons niet teleur. We zeggen het opnieuw: deze motor is werkelijk zeer goed in balans, waarbij vooral de voorzijde van de Blade de nodige lof verdient. Honda lijkt de marketingkreet 'mass centralisation' ook daadwerkelijk in praktijk te hebben omgezet. Hoe hard het ook gaat met deze supersporter, hij doet zijn werk voortreffelijk. Bij het hard aanremmen voor een bocht wijkt de Blade geen millimeter van zijn lijn, eenmaal in de bocht laat de motor zich erg zeker en vertrouwd "op één oor leggen" en bij het uitkomen van de bocht kan het gas er zeer vroeg weer stevig op. De motor pakt dan erg mooi weer op en blijft netjes in het gewenste spoor, het voorwiel blijft aan de grond en de achterzijde vertoont geen neiging tot schuiven.

Helpende hand
Het mooiste van alles is dat deze motor je echt lijkt te helpen als het echt hard begint te gaan. Als je bij het insturen van een scherpe doordraaier even twijfelt of het idee hebt dat je snelheid te hoog is, geeft de motor je meteen het gevoel dat alles ok is en compenseert zelfs daar waar nodig. Enige minpunt bij dit alles is wederom de injectie, maar aangezien we nu veel meer op vollast rijden valt dit veel minder op.

SMS-en
We hadden het er al eerder over: gevoel en realiteit. Schijn bedriegt en dat geldt zeer zeker voor deze Fireblade. Het is opmerkelijk hoe alles langzamer lijkt te gaan dan wat er werkelijk gebeurt. Vol accelererend vanuit een bocht gaat het voor je gevoel wel hard, maar niet loeihard. Als je begrijpt wat ik bedoel. Ook in bochten waarbij je voor je gevoel nog makkelijk een tandje bij zou kunnen zetten leert een blik op de snelheidsmeter dat je in werkelijk al een zeer stevig tempo aan het rijden bent. Dit is een motor waarmee je met 200 km/u je knie aan de grond zet terwijl je het gevoel hebt dat je wel even een SMS-je zou kunnen versturen.

Toerenbegrenzer
Het is verder opmerkelijk hoe vaak het schakelindicatielampje ging branden tijdens het sportief boenderen door het Duitse heuvellandschap. Het gebeurde regelmatig dat we nog vol aan het accelereren waren als ineens het lampje ging flikkeren, kort daarna gevolgd door de toerenbegrenzer, die bij 11.000 tpm ineens voor je gevoel abrubt inslaat. Voor je gevoel zit je nog lang niet in het rode gebied, de motor blijft nog in kracht toenemen, maar in werkelijkheid zit je al tegen dat rode gebied aan. Hoe was het ook alweer? Gevoel en werkelijkheid? Dat neemt niet weg dat na een dag sturen door de Duitse Eifel we niet anders kunnen zeggen dan dat we zeer onder de indruk waren van de kwaliteiten onder "heavy duty" gebruik. Of zoals Motorfreaks testrijder en ex-ONK coureur Ronald Voncken het mooi wist te zeggen: "Doet u mij deze maar en I"m back on track"