Test: Honda CBR1000RR Fireblade

Waar je 'm hebben wilt
Bij het met een redelijk tempo rijden van bochtige stuurweggetjes valt er niet veel aan te merken op de schakel-, rem- en stuureigenschappen van de nieuwe Fireblade. Alles voelt gewoon erg goed en de motor is werkelijk perfect in balans. Maar hou er een rustiger tempo op na en er verandert het één en ander. De druk op je polsen neemt toe en bij het insturen van een korte scherpe bocht lijkt de voorzijde van de motor iets naar buiten te lopen. Tikkeltje onderstuur dus. Draai de gashendel echter weer wat verder open en de motor stuurt weer helemaal goed. Het bochtenwerk gaat dan uitstekend en het rijwielgedeelte doet precies wat jij wilt. Korte bochten, lange flauwe bochten, het maakt allemaal niet uit, je zet de motorfiets daar neer waar je "m hebben wilt. De elektronische stuurdemper doet daarbij zijn werk onopvallend goed. Je merkt eigenlijk helemaal niet dat er een stuurdemper opzit. Prima systeem dus.

Injectie nukjes
Is het dan allemaal rozengeur en maneschijn met deze nieuwe Fireblade? Niet dus. Er is namelijk één grote spelbreker en die heet injectie. Rij rustig en het motorkarakter is erg smeuïg en soepel. Rij volgas en ook dan voert de motor trouw elke opdracht uit die jij hem met je rechterpols oplegt. Maar ben je zelf niet zeker van je zaak en zit je juist in het deellastgebied te twijfelen, dan lijkt de injectie het allemaal niet meer te kunnen bolwerken. Op het moment dat je met zo"n zesduizend toeren een bocht ingaat en het gas afsluit is alles nog helemaal in orde. Maar daarna, als je geconcentreerd sturend door de bocht suist en besluit om er een klein beetje gas bij te geven, dan geeft de injectie soms wat teveel van het goede en veroorzaakt dat wat in de volksmond "een aan-uit reactie op het gas" heet. En dat is nou net iets waar je niet op zit te wachten terwijl je bezig bent een snelle bocht te nemen. Anders gezegd: je geeft één milimeter gas en de injectie geeft er vijf.