Test: Yamaha XT660R

Deze Yamaha XT660R is dus goed in staat is om je plezierig van A naar B te brengen en ook als je wat sportiever wilt rijden is de Yam geen slechte metgezel. Maar de XT660R kan meer, althans, volgens Yamaha. Yamaha claimt dat het met deze XT niet uitmaakt of je nou over het asfalt of over het onverharde naar je bestemming wilt. Ook off-road dus! Hmm.. een blik op de gemonteerde Metzeler trailbanden zaait twijfel en als we de XT ter vergelijking eens naast de redactie-KTM LC4 620 parkeren wordt de twijfel alleen maar groter. De KTM sleurt ons zeer regelmatig op een indrukwekkende manier door diepe zand- en kleisporen en dat zien we de XT nog niet doen. Het echte snelle off-road rijden met de 48 pk sterke en 165 kilogram zware Yamaha lijkt ons een vrijwel onmogelijke opgave. Je kunt net zo goed proberen om een supersport eruit te rijden met een 25kw lesmotortje.

Zonder kleerscheuren
Geen zwaar mul zand en klei dus voor deze Yamaha. De eerlijkheid gebied ons wel te melden dat Yamaha dat ook niet in gedachten had voor deze XTR. Uiteraard gaan toch even proberen om de Yamaha een paar uurtjes in het terrein aan de tand te voelen. Gewapend met de nodige beschermende kleding en een redelijk dosis crosservaring trekken we richting het onverharde in de hoop onszelf en de XT zonder kleerscheuren door de off-road test heen te loodsen.

Niet provoceren
Het heeft de voorgaande dagen flink geregend en als we de Yamaha met een redelijk gangetje het eerste de beste natte en glibberige bospaadje opjagen gaat het al fout. De gemonteerde Metzelers bieden op deze gladde ondergrond alles behalve grip en bij de eerste stoot gas komt het achterwiel al langszij. Onbedoeld glij ik richting een dikke boom en als ik de voorrem erbij pak staat het voorwiel meteen stil. Niet omdat de voorrem zo verschrikkelijk goed is, maar puur omdat de voorband nul komma nul grip biedt. Met meer geluk dan wijsheid weet ik de XT weer in goede banen te leiden, maar één ding is duidelijk: met deze banden zijn dit soort wegen uit den boze. We besluiten dan ook om de XT660 (en dan met name de gemonteerde trailbanden) niet verder te provoceren met kans op een hoop schade en we nemen wijselijk een stukje asfalt richting de onverharde veldwegen, die voorzien zijn van een wat minder gladde ondergrond dan deze natte bospaden.

Lang niet slecht
Op de wat hardere glooiende veldwegen gaan we op de steuntjes staan en gaat het gas open. De banden bieden nog steeds geen optimale grip (daarvoor zouden er een paar echte noppenrubbers gemonteerd moeten worden), maar één en ander is zondermeer redelijk tot goed te doen. De Yamaha is nu eenmaal geen enduro maar een all-road. Zolang het terrein niet al te zwaar wordt, is het best leuk spelen met deze motor. Tegen alle verwachtingen in doet de vering zijn werk goed. Oneffenheden worden netjes weggewerkt en ook de rechtuitstabiliteit op het onverharde is, ook bij hogere snelheden, niet slecht. Voor dat we het weten jagen we, al staand op de steuntjes, vol gas door de versnellingen heen schakelend met een gangetje van meer dan honderd kilometer per uur over onverharde wegen. Het kan dus! Verre van optimaal, maar het is te doen. En dat is genoeg; iemand die op zoek is naar echte off-road kwaliteiten koopt geen XT660R maar zal waarschijnlijk gaan shoppen bij team oranje uit Oostenrijk.