Rijimpressie Buell 1125 CR

Sjonge, zeg één keer iets over stoute kindertjes en je hoeft gelijk niet meer terug te komen

Wat rijden betreft staat de 1125 R nog fris in het geheugen. De overeenkomsten zijn dan ook legio, de zit is zelfs (zonder een R bij de hand te hebben voor een drect vergelijk) zodanig gelijk dat voor je gevoel het enige verschil de kuip is die je niet meer meeneemt. En ook op R mankeerde niets aan ergonomie. Komt nog bij dat je zoals gezegd de tellers nog beter ziet.

Echt uitgebreid de kans om de vering en stuureigenschappen te testen was er gezien de korte tijd dat de motor op de redactie was niet en ook liet het weer nogal te wensen over, maar daar hebben we komend voorjaar vast wel een herkansing voor. Tot zover in ieder geval geen onoverkomelijke kwalen kunnen ontdekken aan het nog altijd flitsende rijwielgedeelte. De vermogensafgifte kunnen we kort over zijn: die is nog beter voor elkaar dan bij de R, dankzij de net een tikje kortere eindoverbrenging. De manier waarop je nu van de plaats komt is serieus om rekening mee te houden. Wat je verwachten zou op een moderne Caféracer trouwens. Gas vertaalt zich snel in verticale uitstapjes en dat maakt het alleen maar interessant. Of, in de huidige weersomstandigheden in een enthousiast achterwiel. Maar ook dat is niet erg, toch? Minder is wel nog steeds de haperende injectie. Die zou imiddels aangepast zijn, maar perfect is het nog steeds niet. Wederom draait de automatische stationairstand overuren bij koude motor en nog steeds wordt de verwarring groter als je halverwege ‘koud’ en ‘warm’ probeert weg te rijden. Koud wegrijden is ook een kunst; de computer zet het stationair zó hoog dat je door enkel de koppeling op te laten komen al 33 kilometers per uur aflegt volgens het digitale display. In sommige straten mag dat niet eens.

Maar nog bijzonderder wordt het op de snelweg. Het was al eerder opgevallen, maar nu werd het nogmaals onderstreept, een verschijnsel wat we de laatste jaren al niet meer meegemaakt hadden:

KFR of Konstantfahrrückeln. Heerlijk, die Duitsers die overal een woord voor verzinnen. Bij vast toerental op deellast weet de ECU niet precies wat te doen en overcorrigeert de boel wat zich uit in een continu aan/uitschakelen van de injectie. Een rommelige loop is het gevolg.

Daar staat tegenover dat de voorrem, al is het zo marginaal en besteed aan erg oplettende lezer dat de kans bestaat dat dit exemplarische verschillen zijn, net een haartje minder bijt bij eerste aanraking dan bij de R wat het een stukken bruikbaarder stuk gereedschap maakt. Echter is het nog steeds een rem om rekening mee te houden. Dat rode kleurtje staat ‘m dan ook best.

De Slipkoppeling is ook nog steeds dezelfde, al lijkt het erop dat het na-ijl gevoel minder sterk aanwezig is. Kan ook zijn dat dat gewenning is, maar ook dat zou niet verkeerd zijn, dat toont dan weer aan dat je er dus wel aan went. Wel jammer is dat de hydraulische koppeling het aangrijppunt op een onhandige plek heeft zitten; pas op het eind van het bereik grijpt de koppeling aan en dat is voor mensen met kleine handen echt bijzonder ver. Je zou het hendel wel kunnen verstellen, maar dat verhult het probleem slechts.