Introductie: Yamaha YZF R6 2006

De omstandigheden waren zwaar, heel zwaar. De buitentemperatuur was 32 graden in de ochtend (08:00 uur) en naarmate het later werd nam de temperatuur zelfs toe tot 38 graden. De baantemperatuur lag tussen de 50 en 60 graden, kortom: ideaal testweer voor banden en motor, alleen moesten de berijders veel drinken om problemen te voorkomen.

Sluit even je ogen en leef je in: Qatar, gloednieuwe R6...

38 graden Celsius, een nieuwe R6 met nieuwe Dunlops op een nieuwe baan... Kan het nog nieuwer? Sleutel in het contact, een druk op de startknop en de viercilinder in lijn komt tot leven. Pitstraat uit met een man of tien en na een half rondje waren de banden schoon en kon het feest beginnen. Ik draai het rechte stuk op en ga er eens goed voor zitten. Tweede versnelling/10.000 toeren, volgas... wowww! Wát een sound, kijkend op de toerenteller vliegt ie werkelijk naar de 17.500 toeren. Nog nooit heb ik een dusdanige acceleratie op een 600 mogen ervaren als nu op de R6. Ongelofelijk. Vanaf 11.000 toeren vliegt de motor vooruit en voor je "rabarberdebarber" hebt gezegd zit de motor al in de begrenzer. Vlug doorschakelen naar de 3e versnelling. Vier, vijf en een blik op het display zegt mij dat het 255 km/h en 16.500 toeren hard gaat. Het blok schreeuwt het onder mij uit van genot! Wat een sensatie! Net voor de kerbs hard aanremmen, terug naar twee, dé test van de slipperclutch: drie versnellingen in één keer terug, koppeling los en...? Gewoon niets, mooi gecontroleerd rolt de band zonder maar een stuiter of piepgeluid, geen gehik in de koppelingshendel, zoals het hoort meneer Yahama: een slipperclutch met gevoel. Hij deed me nog het meest denken aan bijvoorbeeld de Suzuki GSX-R1000 K5, die voor m"n gevoel precies dezelfde antihop koppeling heeft.

Vertrouwd gevoel
De nieuwe R6 geeft bij het uitrijden van de pits een extreem vertrouwd gevoel: je stapt op en je kan meteen hard. Geen tijd nodig om te wennen. De zithouding is sportief, je zit goed op het voorwiel wat het insturen makkelijk maakt. EDe banden

Standaard wordt de R6 afgeleverd met de nieuwe Dunlop Qualifier, een sportieve straatband in het segment van de Michelin Pilot Power en de Bridgestone BT-014. Helaas (ach, alles is relatief...) door de extreem warme omstandigheden in Qatar moesten wij het doen met de nieuwste Dunlop GP-racer. Deze nieuwe band, ook wel de Dunlop D209GP genoemd is beter afgestemd op extreem circuitgebruik met de bijbehorende warmte. Een band die volgens ons moet worden gezien als opvolger van de eigen 208GP en als tegenhanger van de Pirelli Supercorsa. De bandenspanning waarmee we reden was 2,0 bar voor en 1,9 bar achter tijdens deze extreme temperaturen.n insturen, dat doet die R6! Met een kinderlijk eenvoudig gemak en precisie gooi je de motor van links naar rechts, zelfs tijdens accelereren kun je hem makkelijk van richting veranderen. Wat een rijwielgedeelte! De eerste drie sessies van de dag was de R6 afgesteld met de straatsetting zoals de motor staks ook in de showroom zal staan. Een setting die - zoals gezegd - voor deze baan al ruim voldoende bleek te zijn, zeker gezien het feit dat iedereen ook nog aan de (technisch erg moeilijke) baan moest wennen. Na drie sessies ging niemand minder dan Jeffrey de Vries de vering afstellen in race-setup. Grootste verschil met de standaard setting was met name de demping, die voor én achter zwaarder werd gezet. Aan de voorkant voelde de R6 daarna nóg beter aan (met name bij het aanremmen), maar de achterkant was voor mij persoonlijk een beetje teveel van het goede. Maar goed, als Jeffry de Vries er hard mee kan rijden (en wat kan die man hard rijden!), wie ben ik dan om te klagen.

Andere blokken
En dan de remmen. We weten natuurlijk dat de remmen van de R-serie al goed zijn. Door het gebruik van andere blokken voor de R6 is de feedback heel goed; je voelt precies wat je moet voelen. Het aangrijpmoment is niet te fel, knijp je door dan krijg je een enorme vertraging te verwerken, een absoluut pluspunt! Vraag daarbij is natuurlijk in hoeverre de verbeterde vering daar ook aan heeft bijgedragen. Hoe beter het contact tussen asfalt en band is, hoe beter ook het uiteindelijke remvermogen zal zijn. Zeker is dat dit de eerste motor is die "standaard uit de krat" is voorzien van heel goede vering. Even terugkomend op het ride-By-Wire gedeelte, je voelt het verschil tussen een conventioneel systeem en dit, in positieve zin: de gasreactie is direct en scherp. Kijk, verwacht onder 6000 toeren geen wonderen, maar de motor loopt lineair door van stationair tot 17.500 toeren waar er dan eindelijk een eind komt aan het feest dat toeren heet. Geen voelbaar dipje in welke versnelling dan ook. Vooral bij het uitaccelereren voel je heel mooi het vermogen er in komen. De enige puntjes van aandacht waren dan ook nauwelijks noemenswaardig. Allereerst het gemis van een gear indicator. Het is en blijft dan wel een supersportieve motorfiets, maar het is wel verdomde handig. Daarnaast is de motor standaard niet uitgerust met een stuurdemper, en dat is toch wel jammer. Natuurlijk, met dit rijwielgedeelte -in combinatie met de vele instelmogelijkheden van de vering- heb je in eerste instantie niet per sé een stuurdemper nodig, maar ga je de R6 gebruiken voor circuitdagen of in competitief verband dan is het aan te raden om er eentje te monteren. Beter voorkomen dan genezen, zullen we maar zeggen.