Bandit 1250 vs FZ1 Fazer: GT in het kwadraat
4: Weinig verschil
Weinig verschil
Als we (uiteindelijk) de volgende dag met de twee GT uitvoeringen samen op pad kunnen gaan, blijkt dat er sinds de toersport test uit 2006 maar weinig veranderd is. Natuurlijk hebben beide motoren in 2007 een update gehad en beide zijn ook op punten verbeterd. Maar het is nog steeds de ‘relaxte’ Bandit tegenover de ‘sportievere’ FZ1. Wel heeft de Bandit wat terreinwinst geboekt ten opzichte van de FZ1. De 1250 is sterker geworden dan de 1200 en heeft de Bandit nu ook 6 versnellingen. Toch blijft het qua rijeigenschappen, karakter en onderling verschil grotendeels een knip en plakwerkje van de multitest uit 2006, maar wel met voor beide modellen de verbeteringen van de 2007 exemplaren erin verwerkt.
Op het onderling vergelijken van de gebruikte accessoires kunnen we eigenlijk al net zo kort zijn. Ze hebben zo goed als hetzelfde. Wel is bij de Bandit het extra gewicht voelbaar. De vraag is natuurlijk wel in hoeverre dit in het vergelijk kan worden meegenomen. De koffers dragen bij aan het ledig gewicht, maar omdat de Bandit tevens dienst doet door diezelfde koffers als pakezel vliegen de kilo’s er bij aan. En het zou ons niet verbazen dat de invloed van het extra gewicht ook nog te compenseren is door de vering anders af te stellen.
Beter vergelijkbaar is het ruitje. De FZ1 heeft een hoger en groter ruitje gekregen. Afhankelijk van je eigen voorkeur (en lichaamslengte) kan dit een verbetering zijn. Bij de Bandit is dit beter te zeggen. Zoals de naam het al zegt, is dit windscherm te variëren en zodoende ook beter aan je eigen wensen aan te passen. Dan hebben ze natuurlijk ook 
nog beide een volle kuip aangemeten. Maar wat moet je daar dan over zeggen? Veel verder dan ‘Ze zien er beide aangekleed (zeer) goed uit’ komen we tijdens ons verblijf in de Eifel niet.
Aangezien we in diezelfde Eifel waren - en ook nog eens met twee supersport motoren - konden we de Ring niet links laten liggen. We wisten al dat de FZ1 zich snel thuis voelt op het circuit met haar sportieve karakter. En Arco rijdt ook nog eens graag een rondje Nordschleife als hij daar de kans voor krijgt. Zowel motor als berijder stonden dan ook snel te trappelen op samen met de supersportjes een rondje te rijden. De Bandit lieten we maar even achter in de stal. De combinatie van een verraderlijke baan door natte plekken, onvoldoende baankennis en de dienstdoende pakezel te zijn, besloot Edwin om samen met de Bandit niet mee te rijden.
Snelle jongens doen over een ronde op de 'Ring' minder dan 10 minuten, hele snelle jongens rijden onder de 8 minuten! Als je voor het eerst de 'Ring' op gaat lukt je dat niet, maar omdat er lieden zijn die denken dat dat wél kan gaat het ook regelmatig mis. Het kost je tientallen ronden om deze baan - rollercoaster - te leren kennen, en dan nog. De omstandigheden kunnen zomaar veranderen, door het weer of door iets wat net gebeurd is, dus het blijft oppassen. Ik heb er inmiddels heel wat ronden opzitten en weet er aardig de weg, maar was er ook al een tijdje niet geweest. Dus voorzichtigheid geboden. Na een mooie ochtend was het daarna de hele tijd al dreigend en toen we de 'Ring' naderden, regende het. De 'Ring' bleek dan ook gesloten want er hing een gevaarlijke nevel over de baan. Na een gedegen lunch klaarde het, zoals belooft door eén van de 'officials', op en werd besloten om bij 'Breidscheid' de baan op te gaan. Je rijdt dan ongeveer anderhalve ronde. Hoe snel de omstandigheden kunnen veranderen bleek na nog geen uur, toen de baan door een flauw zonnetje al weer aardig opgedroogd was.
De heren Smits en Burger reden respectievelijk met de Yamaha R6 en Suzuki GSX-R600, ondergetekende met de Fazer FZ1 Grand Tour ABS. Ondanks het feit dat we er alle drie al een tijdje niet waren geweest voelde het toch al snel vertrouwd en werd de snelheid opgevoerd. Op het rechte eind, dus in dit geval na een halve ronde, moet je de baan verlaten om er door middel van het insteken van je ticket weer op te mogen. Even wat heen en weer gepraat voordat we verder gingen en waar ik dacht dat onze hoofdredacteur voor zou gaan kwam ik er al snel achter dat het voor hem nog langer geweest moest zijn, dat hij er gereden had, dan voor mij. Net voor Schwedenkreuz besloot ik om er voorbij te gaan en de twee collega's op sleeptouw te nemen. Maar niet te lang want ik besefte mij dat de twee supersports elkaar filmden, en het laatste wat je wilt, nou ja..dat spreekt voor zich. Na 'Klostertal' volgt er een sprintje richting 'Karusel' en daar liet ik de beide supersports onderdoor komen, om direct weer aan te pikken. Dát dan weer wel!
De FZ1 Grand Tour ABS hield zich prima op deze veeleisende baan. Het is geen sportmotor maar doordat de machine je veel vertrouwen geeft had ik nergens een 'moment' tijdens mijn anderhalve ronde op de 'Ring'. Natuurlijk speelt het diecast frame, de prima vering en het beresterke blok een rol. Altijd en overal is er vermogen, vooral als het toerental wat oploopt, en kun je een inschattingsfoutje direct goed maken. De FZ1 Grand Tour ABS is een fijne machine. In het hele korte bochtenwerk komt hij - door de eerder genoemde gasreactie en het schakelen - wat minder uit de verf, maar kies de ruimte en je krijgt er strak stuurwerk en stabiliteit voor terug. Ook het schakelen gaat een stuk makkelijker als het gas er op gaat. De ABS-beveiligde remmen geven je daarnaast een enorm gevoel van vertrouwen. Het gaat allemaal niet vanzelf maar eenmaal een band opgebouwd met deze Fazer is hij een echte vriend.
