Bandit 1250 vs FZ1 Fazer: GT in het kwadraat
3: Renpaard
Renpaard
Een ander accessoire van de Bandit GT is een vario-scherm. Dit accessoire hebben we al vaker gezien en ervaren bij Suzuki. Onder andere de V-Strom Adventure is ermee uitgerust. Op het windscherm wordt een tweede – verstelbaar – schermpje geplaatst. Het verschil lijkt maar klein, maar het maakt – natuurlijk wel afhankelijk van je eigen lichaamslengte – een wereld van verschil. Met 240km/u op de Duitse Autobahn zit je dan nog gewoon lekker relaxed, maar je kan net zo gemakkelijk hem in de laagste stand zetten dat er geen verschil is met de originele ruit.
De kofferset en het vario-scherm zijn twee toegevoegde accessoires welke vooral zijn toegespitst op een praktische toevoeging. Het zijn niet de enige extra’s van de Grand Touring uitvoering. De andere extra’s zijn meer van een cosmetische 
aard. De geïntegreerde kuip geeft een heel andere – vollere – aanblik aan de Bandit 1250S terwijl een ‘Bandit’ tankpad een finishing touch geeft aan de tank en tevens deze beschermt tegen krassen.
Na een dag op pad te zijn geweest, zouden we bijna vergeten dat we eigenlijk de GT eigenschappen van de Bandit naast de FZ1 wilden zetten. Niet dat de aanwezige supersportjes zulk slecht reisgezelschap voor de Bandit zijn, maar het gaat uiteindelijk om Grand Touring. Al zou de FZ1 GT geen slecht gezelschap zijn om juist met de sportievelingen op te trekken. De rijeigenschappen en het karakter van de Yamaha hebben een veel sportievere insteek dan de Suzuki heeft meegekregen. Niet zo vreemd met een donarhart van een R1 - weliswaar teruggeschroefd – maar altijd nog 150 pk tot de beschikking. En dat is maarliefst 1,5 keer zoveel als de Bandit uit het motorblok perst. Terwijl het koppel zo goed als gelijk is. Belangrijk detail met betrekking tot het koppel is wel dat de Bandit ruim minder dan de helft van de toeren hoeft te maken om de ruim 100 Nm te halen.
Voor de GT uitvoering van de FZ1 Fazer kiest Yamaha bijna voor de identieke accessoires. De FZ1 heeft een volle kuip, een ander ruitje - welke hoger is en voor meer windbescherming en comfort moet zorgen – en er zit een tankpad op de tank. Tevens heeft de GT uitvoering valblokken. Het benadrukt zeker de sportieve aspiraties en het is wel zo fijn dat – wanneer je onbedoeld het asfalt van dichtbij inspecteert –onder andere de volle kuip minder snel beschadigt. Maar in tegenstelling tot de Bandit heeft de FZ1 GT geen koffers meegekregen.
En het is niet omdat Yamaha geen koffers als accessoire voor de FZ1 familie heeft. Integendeel zelfs. Bij de introductie van de huidige FZ1 in 2007 was er ook een FZ1 volledig uitgerust met allerlei accessoires – en dus ook koffers - meegereisd naar het Spaanse Almeria. En onze ‘Ed’ was zelfs zeer te spreken over deze uitvoering en zag in de ‘bekofferde’ FZ1 een gat in de markt, zonder echt te moeten inleveren op de modellen zonder koffers. Door het gebrek aan koffers – en dus bagageruimte – was Arco genoodzaakt om een tanktas mee te nemen om ‘gewone’ kleren en zijn tandenborstel mee te kunnen nemen. Wel zo eerlijk ten opzichte van de Bandit zullen we maar zeggen, want die had er tevens één nodig om alle zooi mee te kunnen nemen.
Nog steeds reageert de FZ1 wat bijterig op gasgeven, wat gecombineerd met het niet helemaal vlekkeloos schakelen tussen 1 en 2 in het langzame stadsverkeer ongemakkelijk aanvoelt. De FZ1 doet het gewoon beter als je de stad uit bent en je hem hoger in toeren kunt rijden. De FZ1 Grand Tour is uitgerust met een - bijna - volle kuip en een iets hogere - stijlere - ruit dan op de gewone FZ1 ABS. Deze ruit voldoet bij mijn lengte van 1.77 meter prima maar ben je korter of langer dan gelden er andere wetten. Het viel mij op dat de rit zeer comfortabel en voorspoedig verliep (wat wil je met kruissnelheden tussen 150 - 170 km/u) wat in een hoog gemiddelde geresulteerd zou kunnen hebben. De Fazer blijft onder dergelijke snelheden snaarstrak en gecombineerd met het prima zadel zijn afstanden geen enkel probleem.
Met een beetje doorrekenen leek er aardig wat tijdwinst te behalen op het vooraf berekende tijdschema, maar helaas. Na de Oostwaartse afbuiging voerde de rit door de Ardennen, langs 'Franco' - circuit van Francorchamps - en juist daar begon het licht te regenen. Een eindje verder, toen het heuvel op ging, was het net alsof iemand de deur voor mijn neus dicht smeet, bam. Fok, dikke mist! En ineens reed ik nog geen 50 km/u en was het uitkijken geblazen. Met uiterste voorzichtigheid probeerde ik de weg te volgen maar met nog geen vijf (5!) meter zicht viel dat knap tegen. Normaal gesproken zou dat betekend hebben dat ik de snelweg had verlaten en een slaapplek had gezocht, maar toen de weg weer een lichte daling vertoonde was het net of ik, zoals een vliegtuig, uit het wolkendek daalde en werd het zicht weer een stuk beter. Of dat niet genoeg was werd me ook nog eens een 'Detour' (omleiding) voorgeschoteld. Werkzaamheden aan een brug zorgden ervoor dat ik de snelweg moest verlaten en via via wist ik er een stuk verderop weer op te komen. Toen was het natuurlijk wel gedaan met mijn hoge gemiddelde, maar dat lag niet aan de FZ1 Grand Tour want die toonde zich een meer dan trouwe metgezel.
De snelweg ging over in een provinciale weg en de afslag naar ons geliefde dorpje kwam diende zich aan, de laatste kilometers. Maar eerst beleefde ik nog een 'moment' toen een brede, geel kleurige brede streep op de weg - die opdoemde toen een mij tegemoet komende vrachtwagen hem zo mooi verlichtte - niets meer of minder dan een modderstroom afkomstig van de opgeworpen aardenwal aan de kant van de weg bleek te zijn. Maar de FZ1 Grand Tour ABS bleef beheersbaar en op de wielen en ik kwam met de schrik vrij. Niet veel later liet ik, na het smeren van de ketting voor de deur, het eerste gele vocht - getapt in van die mooie hoge glazen - in mijn dorstige keelgat lopen. Uiteindelijk was ik toch nog sneller dan berekend, met dank aan de Yamaha FZ1 Grand Tour ABS. Jammer dat koffers optioneel zijn.
