TrackTest: Aprilia RS 660 Factory

Tekst: Ron Huijs
Fotografie: Manu de Soomer (www.motorsportspics.com)

What’s new? 

Direct in het oog springend zijn de aerodynamische winglets, de vernieuwde kuip beschikt nu over een grote centrale winglet onder de koplamp (uiteraard volledige LED-verlichting op de gehele motor) en twee kleinere geïntegreerde vleugeltjes aan de zijkanten die de stabiliteit bij hoge snelheid moet verbeteren en de luchtstroom optimaliseren, in mijn ogen en getuige alle positieve commentaren op circuit een zeer geslaagd ontwerp en mooi geproportioneerd. 

Maar het is niet enkel het uiterlijk dat onderhanden is genomen, er zijn ook onderhuids wat aanpassingen doorgevoerd door het motorblok van de RS660 aan te passen. Het betreft nog altijd de vertrouwde 659cc paralleltwin-motor met vier kleppen per cilinder maar nu voorzien Het is groen en het... oh nee, verkeerde merkvan Euro 5+ homologatie, 52 mm gasklephuizen en Ride-By-Wire technologie die in de nieuwe configuratie 5 pk extra ophoest t.o.v. het vorige model, er wordt nu een maximumvermogen bereikt van 105 pk en een maximumkoppel van 70 Nm bij 8.400 t/min bij een rijklaar gewicht van slechts 183 kg. 

Het elektronisch pakket van de Aprilia RS, APRC genoemd, is rechtstreeks afgeleid van Aprilia’s race-ervaringen en wordt bediend op het nieuwe duidelijk en overzichtelijke 5-inch TFT-display waarop je meerdere lay-outs kunt selecteren middels verlichte (!) stuurschakelaars en biedt nu Launch Control, 7 standen instelbare Traction Control welke ook eenvoudig tijdens het rijden kunnen worden aangepast, instelbare en uitschakelbare Wheelie Control, instelbaar ABS en Motorrem en een Engine Map met 3 verschillende mappings waarin het karakter van de vermogensafgifte is aangepast. Last but not least is de motor standaard ook uitgerust met slip/assist koppeling, is er een up/down quickshifter en zelfs cruise controle.

Er zijn vijf rijmodi beschikbaar om de rijervaring te optimaliseren, zowel voor dagelijks gebruik maar ook voor sport- en circuitprestaties. In 2 van deze modi, Commute (dagelijks woon-werkverkeer) en Dynamic (sportief rijden op de weg) worden automatisch verschillende door Aprilia vastgelegde instellingen toegepast voor o.a. tractiecontrole, wheeliecontrole, motorrem, ABS en andere parameters.
Aerodynamica op een middenklasse supersport. Moet niet gekker worden

TFT-display is zeer uitgebreid

Da's de Factory in een notendop: Öhlins voor en achter

Schakelaars werken intuïtief. Wel jammer dat de clip-ons in de kroonplaat zijn verwerkt In de 3e mode Individual kun je op eenvoudige wijze zelf al deze parameters naar persoonlijke voorkeur aanpassen, en dat zelf instellen geldt ook voor de 2 specifieke circuit modes,Challenge en Time Attack waarbij de ABS van het achterwiel standaard wordt uitgeschakeld.  

De Aprilia RS 660 is uitgerust met een zesassige IMU. Deze detecteert de positie van de motor ten opzichte van de weg, registreert en verwerkt de rij-input en stuurt de gegevens naar de ECU. Ook Bochten ABS, dat het remmen en ingrijpen van het ABS in bochten optimaliseert, is standaard. Via een specifiek algoritme controleert het ABS continu verschillende parameters zoals laterale versnelling, druk op de voorremhendel, hellingshoek en gierbeweging, waardoor de remwerking wordt aangepast voor de perfecte balans tussen vertraging en stabiliteit.

Het elektronicapakket van de Factory mag dan exact gelijk zijn aan die van de standaard versie, maar dat kan niet van de vering worden gezegd, waar de firma KYB het veld heeft moeten ruimen voor de firma Öhlins, die een NIX30 upside down voorvork en een STX46 achtershock heeft geleverd. Traditiegetrouw volledig in lijn met hun andere Factory modellen is ook deze 660 Factory enkel leverbaar in de vertrouwde maar o-zo mooie racekleurstelling “Dark Banshee” daarbij voorzien van een tweekleurig zadel.

Circuit des Écuyers, Noord-Frankrijk

Geen eindeloos rechte stukken maar 18 bochten op 3,5 kilometer. Krap, technisch, met hoogteverschillen en blinde bochten: de perfecte speeltuin om een middelzware sportfiets te doorgronden.
Net als bij de vorige RS 660 is ook nu de zithouding erg compact, maar zeker niet claustrofobisch. De voetsteunen staan voor een sportieve motor relatief relaxt gepositioneerd Heerlijk speelgoed om veel gasten een slechte dag mee te bezorgenwaardoor er een sportieve maar allesbehalve extreme kniehoek is ontstaan en het zadel van de Factory is net wat stevigeren biedt voldoende grip. De fraai opengewerkte en daardoor ook sportief ogende kroonplaat heeft net als bij het vorige model nog altijd vaste stuurpennen die weliswaar demontabel zijn maar waarvan je de positie niet kunt wijzigen.

Jammer genoeg heeft Aprilia dus niets gedaan met de kritiek die wij en vele met ons hadden om deze constructie te vervangen door een kroonplaat met losse en dus verplaatsbare clipons, en zeker op deze Factory edition. Enerzijds zodat je dan je zitpositie naar eigen voorkeur kunt aanpassen door de clipons te verstellen, maar met alle race ervaring moeten ze toch echt wel weten dat bij een schuivertje op circuit de stuureindes meestal als eerste sneuvelen en in dit geval moet je dan dus de gehele kroonplaat vervangen omdat het uit 1 geheel is. Voel me net Jorge Martin zo...Gelukkig hebben ze wel het subframe demontabel cq. afschroefbaar gemaakt, want dit blijkt meestal het 2e onderdeel dat vaak ‘krom’ wordt gevallen bij een crashje.

Met niet al te veel moeite heb ik thuis al de spiegels en de taartschep met kentekenplaat en knippers verwijderd zodat het er op foto nog allemaal net wat sportiever uitziet, en ik selecteer op het TFT-scherm de Challenge en Time attack mode waar ik alles zelf kan aanpassen. Ik kies voor de meest direkte gasrespons, maximale motorrem, zet de ABS zo laag mogelijk (uitzetten kan helaas niet), wheeliecontrole vink ik uit en zet de TC op standje 2. De Time Attack stel ik hetzelfde in, enkel de TC zet ik in deze modus uit. Zo kan ik makkelijk onder het rijden van mapping wisselen om te voelen wat dit betekent voor de grip van de standaard Pirelli Diablo IV banden. Deze heb ik vanochtend al in de bandenwarmers ingepakt en de druk wat verlaagd, en na het motorblok netjes te hebben warmgedraaid ben ik klaar voor de eerste sessie. 

Die eerste sessie verloopt al helemaal niet verkeerd, de Aprilia voelt vanaf de eerste meters lichtvoetig en vertrouwd aan, de twin bouwt lineair op vanaf 4.000 tpm en klimt gretig door tot de 11.500 tpm-limiter. Het extra vermogen merk je vooral uit langzame bochten, je hebt net dat beetje extra punch zonder telkens terug te hoeven schakelen. De motor stuurt licht en scherp en de Brembo remmen geven voldoende bite en feedback. Het duurt dus niet lang voordat het tempo er al aardig inzit en het blijkt al snel dat de standaard
Brembo is top, wel jammer dat 't de standaard Brembo's zijn en niet de Stylema. 

Up/down quickshifter is vet. Blok loopt trouwens vet.  Pirelli banden de beperkende factor zijn en vooral de achterzijde heeft bij het onder hellingshoek accelereren moeite om grip te houden. De TC in standje 2 vangt dit overigens behoorlijk goed op en het is pas als ik van mapping verander en de TC uitzet dat de achterkant regelmatig wat uitbreekt en brede zwarte sporen op het asfalt trekt. Voor de Ecuyers kenners, vooral in het uitkomen van de snelle 1ste rechtse bocht waar de bochtensnelheid het hoogste is en op de zgn. rotonde, verder wel geinig zo’n zwarte strepen: Ron was here! 

Na de eerste sessie verlaag ik de bandendruk nog wat extra in een poging om toch wat meer grip te creëren en nu de vering op temperatuur is kan ik ook deze nog wat finetunen. Mijn bedoeling is nog wat extra demping zowel in als uitgaand aan voor- en achterzijde, echter waar ik aan de voorzijde nog voldoende stelmogelijkheid over heb om het nog wat stugger te maken ben ik aan de achterzijde al snel uitgesteld. Begrijp me niet verkeerd, het Öhlins-pakket tilt deze RS 660 zonder twijfel naar een hoger niveau. De NIX 30-voorvork Be A Racer, zeggen ze dan. Nou, ik doe m'n best. Goed genoeg voor je?geeft vertrouwen tot diep in de hairpin, de STX 46-achterschokdemper houdt de lijn strak zelfs als je een curb meepakt maar persoonlijk zou ik het liever nog net wat stugger hebben. Dit betekent automatisch ook dat ik de demping aan de voorzijde ook wat lichter moet instellen zodat de motor toch netjes in balans blijft. 

Sessie na sessie gaat het telkens wat sneller en met deze vering setup is het vooral zaak om vloeiend te rijden en dat kan uitstekend met deze RS660 Factory. Ik schakel voor diverse bochten een extra versnellinkje terug om net dat beetje meer motorrem te hebben en schakel vervolgens bij het ingaan van de bocht alweer een versnelling naar boven zodat ik de bocht uitkomend vroeg op het gas kan met de toerentellernaald in het middengebied, zo hoef ik bocht uit accelererend ook niet direct op te schakelen onder hellingshoek. Een versnellinkje hoger vindt de Aprilia allemaal geen probleem dankzij het sterke middengebied, alle versnellingswisselingen met de quickshifter (op- en terug) werken voorbeeldig bij vol gas; op lagere toeren even shortshiften verloopt wat moeizamer maar even kort van het gas helpt dan wel voor vloeiender schakelen. Het terug schakelen met de blipper is een waar feest voor je zintuigen, het dotje tussengas zorgt regelmatig voor een brede smile in mijn Arai helm en draagt zeker bij aan het racegevoel! Ook de diepe sound die deze tweecilinder produceert draagt aan dat racegevoel bij, en dat dit geluid vooral als rijder hoorbaar is en veel minder als omstaander kan ik alleen maar toejuichen. 

Conclusie

Na 2 dagen serieus rondjes knallen strand ik uiteindelijk op een snelste rondetijd in de 1’53 min, goed voor een plek bij de snelste 10 rijders die allemaal op slicks onderweg waren. Zeker geen verkeerde tijd dus gezien de Pirelli straatband waarmee dit is gereden maar daarbij zat ik absoluut op de griplimiet (en soms zelfs aan zowel voor – en achterzijde er een beetje over), maar het geeft wel aan waar toe de RS660 Factory in staat is. Ter illustratie, na 2 dagen intensief circuit hebben we de statische fotoshoot Tuurlijk, ik had 'm makkelijk verticaal kunnen zetten, maar wou het bescheiden houden vandaaggedaan en zoals je op de foto’s kunt zien was aan de banden eigenlijk amper of niet te zien dat ermee op circuit was gereden ipv de gebruikelijk opgerolde rubber zijkanten. Leg dus eens een setje echt plakrubber onder deze motor, vervang de huidige kroonplaat door een exemplaar met verstelbare clipons en voeg nog iets meer demping toe aan de achtershock dan moet het helemaal een feest zijn om hiermee te rijden!

De 2025 Aprilia RS 660 Factory bewijst nog maar eens dat pk’s niet alles zijn. Op een circuit als Écuyers is flitsend sturen, lichtvoetigheid, balans, feedback en het daarbij horende vertrouwen belangrijker – en precies dáár schittert deze middenklasser. De RS 660 Factory voelt als een chirurgisch instrument. Met 183 kilo rijklaar wisselt hij moeiteloos van richting en bochtensnelheid is zijn troef: waar een 1000 cc pas echt loskomt boven 200 km/u, pak jij ze terug op de rempunten en in de flow van het circuit. De motorische updates zijn subtiel maar doeltreffend: meer adem in de twin, een stabielere voorkant en een gebruiksvriendelijkere cockpit. Wie een circuitwaardige allrounder zoekt die óók de straat niet schuwt, hoeft eigenlijk niet verder te kijken.

Looks, afwerking en uitrusting, quickshifter met slipper

Geen losse (en dus verstelbare) clip-ons, ABS niet uitschakelbaar 

Technische gegevens