Test: Kawasaki Z900 SE

Toen Kawasaki het afgelopen jaar aankondigde de Z900, sinds z’n introductie waar ook ter wereld hét verkoopkanon van Team Green, compleet te hebben verbeterd waren we razend benieuwd. Vanaf z’n introductie in 2017 was de Z900 geroemd om z’n basisconcept: een zeer goed sturende compromisloze sportieve Naked zonder overbodige toeters en bellen. Geen tractiecontrole, wheelie controle, Wanneer je met de standaard versie in het achterland van Benidorm hebt gestuurd is het hier maar behelpenelektronisch geregelde motorrem en wat nog allemaal meer. Omdat het op dit niveau eigenlijk totaal overbodig is. Het vetst was echter het Dr Jekyll en Mr Hyde gehalte van de Z900: tot pak ‘m beet 8.000 tpm de brave Dr Jekyll, daarboven een zeer intimiderende Mr Hyde. En dat allemaal voor een zeer betaalbare prijs van nog geen tienduizend euro.  

Sinds z’n introductie had de Z in de loop der jaren kleine updates gehad, waaronder de switch naar een TFT-kleurendisplay en implementatie van rijmodi en tractiecontrole. Niet omdat het nodig was, maar omdat vanuit de markt er steeds meer vraag naar elektronische rijassistentie systemen kwam. En het dus meer een marketingdingetje dan strikte noodzaak was. Veel interessanter was in onze ogen de komst van een extra sportieve überversie Z900 SE die in 2022 aan het gamma werd toegevoegd en waarvan we de komst eerlijk gezegd al veel eerder hadden verwacht. De SE-versie onderscheidde zich door betere vering in vorm van een volledig instelbare Kayaba upside down voorvork Maar goed, ik had ook op kantoor kunnen zitten vandaagen een Öhlins S46 achtershock met losse hydraulische draaiknop om de veervoorspanning te stellen. Daarnaast had Kawasaki aan de voorkant Brembo M4.32 monobloc remklauwen voorzien, waarmee Team Green de Z op het sportieve vlak op een hoger niveau had gezet.

Al die kleine updates sinds de lancering van de Z900 zijn echter klein bier vergeleken met de updates die Team Green voor 2025 heeft doorgevoerd, die zó ver gaan dat je haast zou mogen spreken van een compleet nieuw model. Te beginnen met een compleet opgefrist design, dat de Z900 al vanaf afstand van z’n voorganger onderscheidt. Vanuit het vernieuwde zadel kijk je uit op een nieuw TFT-kleurendisplay dat van 4,3” naar 5” is vergroot en nu twee verschillende lay-outs heeft, waarvan de lay-out met centrale ‘horizonmeter’ het meest tot de verbeelding spreekt. De Rideology app heeft nu spraakbesturing en Turn-by-Turn navigatie, mits het je lukt om je smartphone te connecten. Digibeten als we zijn lukte ons dat niet.

De koplampunit oogt dieper – meer à la de oude Z1000 – en is nu van drie lampen voorzien: de bovenste twee voor het dimlicht, de onderste voor het grootlicht. Aan de achterkant heeft het kenmerkende Z-achterlicht het veld geruimd voor een LED-lichtbuis die als je ’t mij vraagt echt veel mooier is. Minstens zou mooi zijn de nieuwe geborstelde aluminium paneeltjes net onder de tank, maar waar ik wat design betreft nog het meest van onder de indruk ben, is de zeer goed gekozen kleurstelling die de SE-versie op afstand van de standaard Z900 onderscheidt. Alleen al om die reden zou ik voor de SE-versie gaan. Dat je daarnaast ook nog betere vering en remmen hebt is dan mooi meegenomen. 

Tekst & fotografie: Ed Smits