Test: Royal Enfield Shotgun 650

Sinds Royal Enfield zijn eerste 650cc tweecilinders van het moderne tijdperk in modeljaar 2018 lanceerde, hebben de goed gebouwde en goed geprijsde Interceptor en Continental GT de Indiase fabrikant in een leidinggevende rol in de globale middenklasse motormarkt gekatapulteerd. Het afgelopen jaar werd aan deze twee modellen de Super Meteor 650 toegevoegd, de eerste van wat als een reeks Custom versies van Cool in het kwadraat! De Shotgun welteverstaanhetzelfde platform werd aangekondigd. De Super Meteor was een nóg groter succes dan de eerdere Twins,ondanks vertragingen in diverse markten vanwege leveringsproblemen bij toeleveranciers. Enfield CEO Siddhartha Lal zei in een interview dat de tweecilinder modellen hun verwachtingen ruimschoots overtroffen en dat zelfs nu de productie in de fabriek in Oragadam buiten Chennai zes dagen per week op volle toeren draait er overal wachtlijsten zijn.

Ondanks dat de productie moeite heeft om de vraag bij te houden rapporteerde moederbedrijf Eicher Motors, dat 92% van haar omzet uit Royal Enfield haalt, afgelopen november een stijging van de nettowinst met 54,70% voor het tweede kwartaal van het boekjaar, bij een omzetstijging van 17% en een verkoopgroei van 13%. Een zeer gezonde balans, die nog beter had kunnen zijn als er geen leveringsproblemen waren geweest. 

Leveringsproblemen die best nog wel eens erger zouden kunnen worden door de lancering van de Shotgun 650, Enfields langverwachte tweede Cruiser model met hetzelfde frame als de Super Meteor, maar dan met een radicaal andere geometrie en een heel aparte rijpositie. De motor is in grote lijnen gebaseerd op het Shotgun SG650 concept dat in 2021 op de EICMA in Milaan werd onthuld en waarvan de wereldwijde belangstelling het Enfield-management heeft overtuigd dat er inderdaad een markt voor is. 

Het resultaat zal vanaf februari bij Enfield-dealers wereldwijd te zien zijn, in vier verschillende kleuren, allemaal tegen betaalbare prijzen, inclusief een fabrieksgarantie van drie jaar zonder kilometerbeperking. Het basismodel in Sheetmetal Grey gaat bij ons voor € 9.099,- over de toonbank, voor de Plasma Blue en Green Drill-varianten moet € 150 meer worden afgetikt, terwijl voor het Premium-model in Stencil White € 9.399,- moet worden betaald. Ter vergelijking: de goedkoopste Super Meteor 650 kost je 9.499 euro en blijft daarmee dus nipt het duurste model in de Enfield line-up. 

Tekst: Alan Cathcart
Fotografie: Royal Enfield

Carte Blanche

“De Shotgun is ontworpen vanaf een leeg canvas”, zegt Mark Wells, Global Head of Product Strategy & Industrial Design van Royal Enfield. “We keken naar wat mensen na de aankoop met onze fietsen deden en zagen dat ze steeds meer bereid waren om ze aan te passen en te personaliseren”, zegt hij. “Dus hebben we besloten om de Shotgun te creëren, als uitgangspunt voor personaliseren, en we Om alvast een schot voor de boeg te nemen: stuurt als een kolibrie hebben inspiratie gehaald uit de Custom-wereld om een platform te creëren waarmee mensen verder kunnen gaan en zichzelf kunnen ontwikkelen.” Enfield-insiders noemen het resultaat 'geboren uit creatieve chaos', wat de vrijegeestige Custom-wereld heel mooi samenvat!

Om dat platform te creëren is Royal Enfield echter niet voor een matzwarte basismotor zonder fratsen gegaan, zoals bijvoorbeeld de Ducati Monster M600 Dark, maar een heel apart model op zichzelf. Dit levert een heel andere rijervaring op vergeleken met de drie andere twins, ondanks dat ze alle vier worden aangedreven door dezelfde lucht/oliegekoelde SOHC achtkleps 648cc paralleltwin die in het Verenigd Koninkrijk in het Technologiecentrum van Royal Enfield in de buurt van Leicester is ontwikkeld. De twin is uitgerust met een tandwielaangedreven balansas om trillingen te reduceren, de 270 graden krukas is uit één stuk gesmeed voor extra sterkte en
Klassieke looks, maar dan à la 2024. Toerenteller ontbreekt en dat is best wel wennen. Tripper is standaard

Geloof ons, dit zit véél comfortabeler dan je zou vermoeden. Klassiek achterlicht, maar dan LED
duurzaamheid. De twin is goed voor een topvermogen van 47 pk bij 7.250 tpm en een maximumkoppel van 52,3 Nm dat bij 5.650 tpm wordt afgegeven, en voldoet daarmee dus exact aan de eisen voor het A2-rijbewijs. 

De zesversnellingsbak is voorzien van een slip/assistkoppeling, en is daarmee helemaal bij de tijd, terwijl de vrij lage compressieverhouding van 9,5:1 behoorlijk achterhaald lijkt – bij extreem tunen wordt tegenwoordig al 14:1 gehaald. Dat heeft echter een reden, want juist dankzij die lage compressieverhouding loopt het blok altijd, ongeacht hoe slecht de kwaliteit van de benzine ook is, en je dus letterlijk de wereld rond kunt gaan, mocht je dat ambiëren. Chief Program Manager Simon Warburton, die leiding geeft aan de ontwikkeling van alle nieuwe Enfield-producten in zowel het VK als India, legt uit dat de strenge testregimes die gelijktijdig in India, Europa, de VS en het VK worden uitgevoerd, uniek zijn voor Royal Enfield. “In Europa is het koeler en zijn de wegen sneller. In India is het veel heter en is de gemiddelde snelheid veel lager, dus moesten we een fiets ontwerpen die beide goed kan. Enfield heeft zeker geen bok geschoten met deze ShotgunBovendien is het brandstofverbruik een belangrijk probleem in India, waar de kwaliteit van de brandstof vaak slecht is. Met dit alles moeten we in ons ontwikkelingsproces rekening mee houden.”

Het rijwielgedeelte van de Shotgun 650 is ontwikkeld door dochteronderneming Harris Performance en bestaat uit een open wiegframe van composietstaal, waarin het blok als dragend deel van de constructie is opgenomen. Aan de voorkant is een niet instelbare 43 mm Showa Big Piston upside down voorvork voorzien, die ten opzichte van de Super Meteor onder een steilere balhoofdshoek van 25,3° (27,6° voor de Super Meteor) is gemonteerd, met een veerweg van 120 mm. De dubbele Showa-shocks achteraan hebben slechts 90 mm veerweg en kunnen voor wat betreft de veervoorspanning in vijf stappen worden aangepast. De wielbasis is 1.465 mm, 35 mm korter dan de 1.500 mm van de SM, wat
Gemaakt om de customisen, zeggen ze, maar Shotgun is veel meer dan dat

Zeg nou zelf, dit ziet er standaard toch al vet uit?

Showa vering is goed, hoewel 90 mm veerweg best krap is. ByBre remmen zijn ietwat onderbemeten 

Die looks. En dat blok. Fantastisch!deels door de bandenmaten komt: 18” CEAT Zoom Cruz ZE 100/90 voor en 150/70-17” achter voor de Shotgun, versus 19” voor en 16 inch achter bij de Super Meteor. De remmen zijn identiek aan de SM, met een enkele 320 mm schijf voor en 300 mm schijf achter, beide met ByBre tweezuiger remklauw uiteraard voorzien van een Bosch tweekanaals ABS. De Shotgun weegt 240 kg met een 90% volle brandstoftank van 13,8 liter, wat 1 kilo minder is dan de Super Meteor, hoewel die wel 15,7 liter tankinhoud heeft.

Wat zithouding betreft heeft Enfield het zadel op 795 mm hoogte gezet, wat weliswaar beduidend hoger is dan de 740/765 mm van de SM, maar niet te hoog om beide voeten niet plat aan de grond te kunnen zetten. Het hoge, brede stuur in touring-stijl van de Super Meteor is op de Shotgun vervangen door een smaller, platter exemplaar, met subtiel naar achteren getrokken handvatten en eenvoudig verstelbare hendels voor koppeling- en rem. Een toerenteller is de Shotgun vreemd, enkel een enkel ronde teller met bovenlangs de analoge snelheidsmeter en daaronder een LCD display met daarin naast odo- en dubbele tripmeter een klokje, een tankmeter en een versnellingsindicator. Net als de Super Meteor is ook deze Shotgun standaard voorzien van de Tripper Turn-by-Turn navigatie, die werkt op basis van Google Maps en via Bluetooth verbinding met je smartphone maakt.  De nieuwe Royal Enfield Wingman in-app-functie geeft je informatie voor wat betreft de live locatie van de motorfiets, het brandstof- en motoroliepeil, onderhoudsherinneringen en meer.

Creatieve Chaos

De kans om 240 kilometer met de Shotgun door de drukke snelwegen van Los Angeles te schieten, over de legendarische bochtige Angeles Crest Highway richting de Mojave-woestijn, onthulde een zeer verrassende motorfiets die helemaal niet was wat Ik verwachtte. Nadat ik een jaar eerder drie dagen met de Super Meteor door de Indiase Rajasthan-woestijn had gereden, had ik verwacht dat de Shotgun een uitgeklede versie van deze ‘Feet-Forward’-Cruiser zou zijn, maar niets van dien aard. De voetsteunen zijn maar liefst 284 mm verder naar achteren en 82 mm lager geplaatst, wat in combinatie met de hogere zit in een sportievere edoch nog steeds rationele zithouding heeft geresulteerd, wat tijdens het bochtenvreten Effe opschieten, het paard ruikt de staldoor de Canyons met drievoudig wereldkampioen Freddie Spencer als metgezel werd bevestigd. Freddie is het afgelopen jaar verbonden geweest aan Royal Enfield als merkambassadeur en rijcoach voor de MotoAmerica "Build, Train, Race"-raceseries voor vrouwelijke coureurs.

De fietsen waarop we reden waren de top-of-the-range Stencil White-varianten, waarbij het passagierszadel/subframe en het bagagerek, die standaard worden meegeleverd, door Enfield waren verwijderd om een uitgeklede Bobber-look te creëren. De Shotgun bleek comfortabeler te zijn dan in op voorhand had verwacht, aan het eind van de dag had ik nog niet in het geringste last van een gevoelloze kont. Met dank aan de balansas, die nagenoeg alle trillingen heeft geëlimineerd. Enkel in het zadel kon ik een lichte tinteling waarnemen, wat eigenlijk best prettig was! Het enige waar ik minder enthousiast over was, waren spuuglelijke matzwarte uitlaten, mijn eigen persoonlijke nummer 1 op de lijst met te vervangen onderdelen. 

Tijd om samen met Freddie onze hardrijdende voorrijder Colin Pattison te achtervolgen langs die geweldige kronkelende bergwegen, en toen besefte ik de ware aard van de Shotgun. Door het een Custom te noemen, zoals Royal Enfield heeft gedaan, wordt de ware aard ervan verhuld, wat een 'hey-kijk-naar-mij'-houding impliceert waarbij prioriteit wordt gegeven aan de show onderweg, waarbij een individu of een Custom-shop de fiets opnieuw heeft geverfd om de artistieke stijl van de eigenaar te weerspiegelen. Royal Enfield had een zestal van zulke exemplaren tentoongesteld in de LA Bike Shed, gepersonaliseerd door Custom-sterren als Ik blijf nog even in de "Shotgun" stemming: schot in de roos, dat dingRoland Sands en Cristian Sosa.

De Shotgun is echter veel meer dan alleen dat, want de dynamische verbeteringen die Simon Warburton en zijn team hebben doorgevoerd ten opzichte van de Super Meteor, hebben van de Shotgun een serieuze Hotrod van een motorfiets gemaakt, functie boven vorm. Neem de handling – de 35 mm kortere wielbasis, de steilere balhoofdshoek en de kortere naloop van de Showa-vork zijn niet het hele verhaal – want de vork zelf is 30 mm korter dan die van de Super Meteor, en de dubbele achtershocks zijn 20 mm langer. In combinatie met de gewijzigde rijpositie brengt dit alles meer gewicht op het voorwiel, waardoor het sturen radicaal scherper is. Maar goed, wat wil je met een voormalig 500cc Grand Prix privérijder als Paul Young als testrijder. De Shotgun stuurt zó scherp en beloont je wanneer je hard rijdt, wat je totaal niet zou verwachten wanneer je de motor bekijkt. 

De Shotgun in derde versnelling van het ene op het andere oor leggen in een opeenvolging van bochten voelt voor deze soepel sturende Roadster als een tweede natuur, zo gemakkelijk en toch precies zoals ‘ie de bocht instuurt. Hij valt niet zomaar in een bocht, maar komt erin, klaar om te doen wat jij hem zegt te doen, waarbij de slijtboutjes onder de steunen voor een vonkenregen zorgen. Dit vraagt Zou me niks verbazen als ze straks als paddenstoelen uit de grond gaan schietendan weer veel van de voorband, en ik was verbluft – ik overdrijf niet, Freddie had ook die mening – over de prestaties van de 110/90 CEAT Zoom Cruz 18 inch voorband. Deze bleef als lijm aan het Californische asfalt plakken met enorm veel zijdelingse grip en goede feedback die de Pirelli-technologie die in het ontwerp is gebruikt waardig was. De 43 mm Showa Big Piston voorvork heeft hier ook een belangrijke rol in gespeeld, wie de settings voor de niet-instelbare demping heeft gekozen, wist zeker wat hij deed.

Daarentegen was de beperkte veerweg van 90 mm van de dubbele achtershocks minder ideaal - de demping op zich is in orde, maar 90 mm is gewoon tekort om zijn werk goed te kunnen doen. Het resultaat was dat de Shotgun behoorlijk over het door vorst beschadigde wegdek in het heuvellandschap stuiterde, op slecht wegdek was de rijkwaliteit dan ook niet om over naar huis te schrijven. Dat is echter het enige dat op de Shotgun aan te merken is, het Harris frame gaf geen krimp, zelfs niet op een snelle sectie bergaf vol blinde knikken die voor de vering net zo uitdagend als voor mij waren. De Shotgun deed het zonder ook maar met de ogen te knipperen. En even lichtjes de voorrem erbij pakken, resulteerde niet in een Shotgun die meteen rechtop ging zitten en koers richting Mexico zette. Sterker nog, diep de bocht in remmen wordt de tweede natuur. Hoewel je je daar ook weer niet al te veel van voor moet stellen. De ByBre remmen vertragen weliswaar goed, maar dan alleen wanneer je hard knijpt en de achterrem erbij pakt. De enkele 320 mm schijf is gewoon niet voldoende om een 240 kilo zware motor af te remmen. De enige reden Denk dat Enfield met deze Shotgun wel eens bij Triumph onder de duiven gaat schietendat de Shotgun voldoende remkracht heeft is de joekel van een 300 mm remschijf achter, wat wel bij een Custom past. 

Terug naar het sturen, dat de Shotgun echt verrassend goed blijkt te doen, met dank ook aan de performance van de 650-twin die ervoor zorgt dat je de Shotgun maximaal kunt benutten. We hebben het in al onze eerdere testen al gezegd en zeggen het opnieuw: de twin is een toonbeeld van wilskracht en souplesse. Het blok loopt zó mooi dat het enige moment dat je merkt dat het ‘maar’ een 650 is, is bij rollende acceleratie in hoogste versnelling op de snelweg. Bij snelheden van 100-120 km/u zul je voor een vlotte acceleratie een of twee versnellingen terug moeten tikken. Niet dat dat een ramp is, de bak schakelt boterzacht en foutloos – ik kan in alle eerlijkheid niet herinneren met een motor te hebben gereden die beter schakelt als deze Enfield. Zo goed als, ja – maar beter, nee. Het overgrote deel van de bochtige bergwegen raakte ik het pedaal echter amper aan, de radio van de derde versnelling was perfect om de brede powerband ten volle te benutten. Hoewel daar ook wel een keerzijde aan zit, de powerband is zo breed dat ‘ie bovenin niet voelbaar vermogen afbouwt en je vanwege de afwezigheid van een toerenteller veel vaker dan je lief is in de begrenzer zit. Wat ondanks geen ride-by-wire een soft-begrenzer is. 

Conclusie

In de 240 kilometer die we de Shotgun dwars door Californië hebben afgeschoten heeft de motor ons aangenaam verrast. Kort gezegd is dit een zeer, zeer goede motor die een onverwacht hoog niveau van performance biedt, gekoppeld met de mogelijkheid te worden gepersonaliseerd. In standaard uitvoering is het een wolf in schaapskleren – een motor wiens ingetogen styling de onderliggende sportiviteit verhult.

De Shotgun 650 is een moderne in India geproduceerde versie van het soort kameleon sportfietsen dat tegen het eind van de jaren ’80 en ’90 door de Japanse fabrikanten werd bedacht en allemaal tegen zeer betaalbare prijzen werd verkocht, voorzien van onopvallend eenvoudige vering, wielen, remmen, banden, bodywork, etc., waarbij het aan de klant werd gelaten om dit te verbeteren als hij of zij het zich kon veroorloven. 

De Royal Enfield Shotgun 650 is een moderne kameleon Classic met een hoge funfactor en voor een betaalbare prijs, met een enorm potentieel voor personalisatie en verbetering. En niet alleen door middel van een likje verf…

Hey, als dat Freddie Spencer niet is. Moesten we maar eens rap voorbij schieten

Technische gegevens