Test: Husqvarna Svartpilen 801

Het achterland van de Côte d'Azur wordt beschouwd als een paradijs voor motorrijders vanwege de lage verkeersdichtheid en de extreem bochtige wegen die de loop van de natuur volgen. Dit zorgt voor een heerlijk stressvrije, maar tegelijkertijd boeiende rijervaring, als gebeeldhouwd voor de nieuwste pijl in de Husqvarna-koker, de Svartpilen 801. Het nieuwe topmodel voor op de weg is in feite gebaseerd De Svartpilen 801 mag dan het DNA hebben van de 790 DUKE, maar daar houden alle overeenkomsten meteen mee opop de basiseigenschappen van het bekende oranje neefje, de KTM 790 Duke, zij het in een aanzienlijk gewijzigd ontwerp.

In lijn met het familie-ethos van de zwarte pijlen weerspiegelt het nieuwe topmodel volledig de moderne interpretatie van de scrambler-stijl en laat het de minimalistische gedachte van de hele serie zien: Aan de voorkant krijgt het puristische uiterlijk een opvallende touch door de LED-lichtring, terwijl alle onderdelen zoals de tank, het zadel en de kuipdelen de moderniteit benadrukken met sterke contouren, zonder afbreuk te doen aan het radicalisme van KTM. De moderne stijl in zwart en zilver krijgt een bijzondere twist door de afgesneden achterkant met het vastgeschroefde tweedelige aluminium gietstuk waarin de airbox is geïntegreerd met daarboven een minuscuul zadeltje.

Kloppend hart van de Svartpilen 801 is de 799cc versie van de LC8c paralleltwin zoals die inmiddels al wat jaartjes geleden door KTM in de 790 DUKE is geïntroduceerd en daarna ook in de 790 Adventure is toegepast. Opmerkelijk is dat Husqvarna heeft gekozen voor de eerste versie van die 799 LC8c en niet de meest recente zoals die in Europa is geherintroduceerd in teruggetunede variant van 70 kW, om binnen de wettelijke eisen te blijven van wat maximaal tot 35 kW voor het A2-rijbewijs mag worden teruggetuned. De Svartpilen 801 heeft een topvermogen van 105 pk bij 9.250 tpm en een maximumkoppel van 87 Nm bij 8.000 tpm, waarmee ze in Mattighofen Husqvarna liefhebbende A2-aspiranten dus mooi in de kou laten staan. Net als bij de DUKE komt de aandrijving van de Chinese samenwerkingspartner CFMOTO, maar anders dan de DUKE rolt de Svartpilen gewoon in Mattighofen van de band.

De slechts 52 kilo wegende paralleltwin (da’s exclusief olie maar inclusief componenten zoals de elektrische starter, het gaskleppenhuis, de koppeling en de pijpjes voor de koeling) heeft samengestelde nokkenassen (en niet gesmede, wat gewicht moet hebben bespaard), die via Diamond Like Carbon (DLC) sleeptuimelaars de stalen kleppen (36 mm inlaat en 29 mm uitlaat) bedienen. De ride-by-wire gasklepbediening wordt door het Engine Management System (EMS) aangestuurd dat continue de parameters van het blok met data van Sterker nog, het lijkt in de verste verte niet op elkaar. Knap van Husqvarna om totaal iets anders uit de koker te toverende sensoren vergelijkt. Om interferentie tussen de twee cilinders bij kleine gasklepopeningen te voorkomen, hebben ze elk hun eigen inlaattraject met sensor die de druk in het spruitstuk meet en regelt. 

Hoewel de Svartpilen 801 een soortgelijk chroommolybdeen stalen vakwerkbuisframe heeft als de 790 DUKE, waarbij het blok als dragend deel in de constructie is opgenomen, zijn de geometrische en technische verschillen enorm. Zo heeft de Svartpilen een beduidend kortere wielbasis van 1.388 mm (1.475 mm voor de 790 DUKE), wat ‘m op papier een stuk wendbaarder maakt en om te voorkomen dat ‘ie nerveus gaat aanvoelen is het balhoofd een halve graad onderuit gezet (24,5° i.p.v. 24°). En dat merk je, Svartpilen 801 voelt veel meer als de grote broer van de 401 dan als het een halfbroertje van de 790 DUKE. De korte wielbasis komt volledig voor rekening van het frame, dat zo compact mogelijk is gehouden om ruimte te creëren voor een lange achterbrug. Volgens Husqvarna moet dit in een En het mooiste is, in tegenstelling tot die KTM wordt deze gewoon in Mattighofen geproduceerd toonaangevende straatfiets hebben geresulteerd, met lichte en sportieve handling op straat, maar tegelijkertijd comfortabel op lange afstanden. 

De KTM was ook de inspiratiebron voor de vering: het WP ensemble heeft een DUKE-achtige veerweg van 140 mm voor en 150 mm achter. Het grote verschil met de 790 DUKE is echter dat de WP APEX vering nu instelbaar is. Voor het snel instellen van de in- en uitgaande demping heeft de 43 mm upside down voorvork vleugelverstellers met vijf standen die tijdens het rijden kunnen worden bediend en die het dempingsgedrag aanzienlijk beïnvloeden, maar hebben geen invloed op de directe en sportieve manier waarop de vering aanspreekt. Van de achtershock, schuin geplaatst om de zithoogte zo laag mogelijk te houden, kan de veervoorspanning en uitgaande demping worden ingesteld.