Test: Kawasaki Z650

Om dat zelf aan den lijve te ervaren had Kawasaki een tweedaags testevent voor ons opgetuigd op het Spaanse eiland Ibiza, waar de Z650 samen met de vernieuwde Ninja 650 (die in een aparte test zal worden behandeld) kon over een totale afstand van meer dan 350 kilometer (voor beide modellen gezamenlijk) kon worden getest. Nu had ik op voorhand wel mijn vraagtekens bij dit event. Ibiza staat nou niet bepaald bekend om z’n mooie stuurwegen in de bergen en is qua Wel vet dat Kawasaki de kleuren van de Z aan m'n nieuwe outfit heeft aangepastafmetingen het Schiermonnikoog van de Spaanse eilanden, maar hoe meer de kilometers onder de wielen doorrollen, hoe meer ik overtuigd raak dat Team Green het niet beter had kunnen plannen.

De 150 kilometer lange route (wat er aan het eind van de eerste dag bijna 165 blijken te zijn geweest, maar dat even terzijde) voornamelijk langs de kust is niet alleen wonderschoon qua uitzichten en natuur, maar ook nog eens ontzetten divers. Uiteenlopend van brede overzichtelijke stuurwegen met snelle bochten voorzien van prachtig strak asfalt tot de smalste kronkelwegen van abominabele kwaliteit dat zelfs onze Belgische collega’s het idee geeft dat bij hun het asfalt helemaal zo slecht nog niet is. En alles daar tussenin. Tel daar een Spaanse voorrijder bij op, waarvan we gezien zijn rijstijl sterk het vermoeden hebben dat hij op z’n minst een verre achterneef is van Marc Marquez, zo niet zijn anonieme broer, en je begrijpt dat de Z650 het niet zwaarder te verduren had kunnen hebben. 

Al vanaf de eerste meters merk ik zeer onder de indruk te zijn. Onder de indruk van “Gerard Marquez”, die rijdt alsof hij op Ibiza is geboren en getogen (terwijl hij Catalaan in hart en nieren is) en dit de kwalificatie is van de Isle of Ibiza TT, maar vooral ook onder de indruk van de Z650 die er niet warm of koud van wordt zo te worden afgebeuld. Het is indrukwekkend hoe gemakkelijk en vertrouwenwekkend de Z650 aanvoelt. Dat begint bij de zit die dankzij het brede, ietwat omhoog en naar je toe gebogen stuur best ontspannen is, waarbij je zelf nog verschil kunt Kunnen we Ibiza niet ruilen met Schiermonnikoog? Lijkt mij wel een tof planmaken door je handen zo ver mogelijk naar binnen of zo ver mogelijk naar buiten te zetten. Naar binnen voor een ontspannen zit en naar buiten om net effe wat meer in een aanvalszithouding te komen, en dankzij meer hefboomwerking de Z650 op hoge snelheid gemakkelijker van het ene op het andere oor kunt leggen. 

Dankzij z’n lage zit van 790 mm krijg ook ik met m’n korte benen en 1,72 mtr lengte beide voeten probleemloos plat aan de grond. Voor de groteren onder heeft Kawasaki in het accessoirepakket een 30 mm dikker zadel voorzien, dat de zithoogte op 820 mm zet, maar na kort te hebben geswitcht geniet het standaard zadel duidelijk mijn voorkeur. Door het dikkere zadel zit je weliswaar iets meer voorover en zet je meer druk op het voorwiel, maar om niet op toegankelijkheid in te boeten heeft Kawasaki de bovenkant van dat zadel smaller gemaakt, waardoor mijn achterste minder grip heeft en ik in sportief tempo (lees: kwalificatie Isle of Ibiza TT) bij het insturen
Die achterbrug, dat blijft toch een pareltje. Een upside-down oogt misschien sportiever, maar op de vering valt niks aan te merken. Net als de Nissin remmen trouwens

Kijk, dat hebben ze lang niet allemaal, een instelbaar koppelingshendel. Slip-assist uiteraard, maar tijdens 't rijden kan 't ook makkelijk zonder. Zit is lekker ruim, waardoor je goed kunt verzetten. Afdekkap is accessoire

Hoe hoger in toeren, hoe vetter het geluid. Japanner met spaghetti-pijpjes, hoe internationaal wil je het hebben?
telkens het gevoel heb van het zadel te glijden. Het lagere zadel heeft dat probleem niet, dat is vlak en ruim, waardoor je lekker over het zadel kunt schuiven om je zit van ontspannen naar sportief aan te passen, daarbij komt dat je ook nog eens beter je achterste tegen het duozadel aan kunt leggen.

Het tweede waar ik enorm van onder de indruk ben is hoe ontzettend sterk en smeuïg de 180° paralleltwin loopt. Gezien in perspectief dan uiteraard, niet dat je nu denkt met de Z650 in zesde versnelling met een rolling burn-out weg te kunnen rijden, het is en blijft natuurlijk een zesenhalf tweecilinder. Het blok voelt echter veel sterker dan ik me herinnerde, hoewel het ook wel een tijdje geleden is dat we op Spaanse wegen écht van dik hout planken hebben gezaagd. Nu hebben eerdere vergelijkingstesten ons dat ook al aangetoond, maar opmerkelijk hoe snel je zoiets weer bent vergeten (en hoe snel je dat weer te binnen schiet). Het blok laat zich makkelijk afknijpen en voelt over de hele linie sterk aan, maar dat is tegelijkertijd ook z’n minpunt. Een lineaire vermogensafgifte geeft veel vertrouwen en maakt dat een motor ontzettend gemakkelijk te rijden is, maar laat daarentegen wel punten liggen op het vlak van spanning en sensatie. 

Aangenaam verrast ben ik ook nog eens over het geluid. Geen idee of dat door de overvloed aan 270° paralleltwins komt waarmee je tegenwoordig wordt doodgegooid, maar het klinkt haast alsof je bij Kawasaki ook nog eens stiekem wat aan soundengineering hebben gedaan, waardoor uit de airbox nu een heerlijk roffel klinkt die alleen maar mooier wordt als de motor op toeren wordt gejaagd. Het mooie van inlaatgeluid is trouwens ook nog eens dat jij als rijder daar het meest van profiteert en het door omstanders veel minder als overlast wordt ervaren dan een herriepijp.