Dubbeltest: Moto Morini Seiemmezzo SCR vs STR

Oog in oog met beide modellen kunnen we niet anders concluderen dan dat ze bij Morini wat het design betreft de spijker op z’n kop hebben geslagen. De Seiemmezzo STR lijkt als twee druppels water op het belangrijkste en meest gevierde model in de roemruchte geschiedenis van Moto Morini: de legendarische 3½, het eerste model uit de pen van destijds 25-jarig ontwerper Franco Lambertini, Sportief ten voeten uit, zolang 't maar niet stop-and-go isdie 35 jaar na dato ook verantwoordelijk voor de Corsaro 1200 zou zijn en daarmee tweemaal een enorme stempel op het merk wist te drukken, maar dat even terzijde. 

De Seiemmezzo SCR is daarentegen een dikke knipoog naar de huidige Scrambler-hype, maar dan zonder een hooggeplaatst uitlaatsysteem. De matgroene kleurstelling, het hoge voorspatbord en het bruine zadel geven de SCR een echte Scrambler uitstraling, wat het des te opmerkelijk maakt Morini bij de SCR zelf over een “meer klassieke look” spreekt. Ging vorig jaar tijdens onze eerste kennismaking in het Franse Beaune mijn persoonlijke voorkeur nog naar de SCR uit, nu ze zij aan in mijn achtertuin staan ben ik daar niet meer zo zeker van. De SCR is absoluut wel spot-on, maar die dikke vette knipoog naar de 3½ heeft ook wel wat, waardoor ik mijn mening toch moet herzien. De SCR is extrovert, de STR is introvert – als in meer voor de connaisseurs – en dat spreekt me toch meer aan. Anders gezegd: de SCR is voor diegenen die met de hype meelopen, de STR is voor de liefhebbers van een stukje motorgeschiedenis. Maar goed, da’s mijn persoonlijke mening hè. 

In technisch opzicht zijn de verschillen tussen de SCR en de STR erg klein. Het rijwielgedeelte is identiek en bestaat uit een stalen backbone buisframe, met aan de voorkant een volledig instelbare 43 mm Kayaba upside down voorvork en aan de achterkant een dubbelzijdige aluminium achterbrug, waar aan de rechterzijde een schuin geplaatste eveneens volledig instelbare Kayaba monoshock is gemonteerd. Beide modellen hebben dezelfde wielmaten van 18” voor en 17” De pijl zegt naar rechts, maar volgens mij moet ik toch echt de andere kant opachter, wat voor wat betreft het voorwiel een opmerkelijke en ongebruikelijke keuze is. Een 19” voorwiel voor alleen de SCR hadden we nog wel begrepen, maar 18” en dan ook nog voor beide modellen? Apart.

De wielmaten mogen dan hetzelfde zijn, de wielen en bandenkeuze zijn dat zeker niet. De STR is voorzien van fraaie aluminium gietwielen met Pirelli Angel GT banden in de maten 120/70-18” voor en 160/60-17” achter, waar de SCR met spaakwielen en Pirelli MT60RS banden is uitgerust. In dezelfde maten 120/70-18” voor en 160/60-17” achter, dat dan weer wel. Ook wat remmen betreft hebben de Italianen in eigen land geshopt, met twee zwevende 298 mm remschijven en een Brembo 2-zuiger remklauw voor en een enkele 255 mm remschijf achter met eveneens Brembo 2-zuiger remklauw, voorzien van Bosch 9.1 MB ABS. Daarmee onderscheidt Morini zich toch zeker van dat andere – eveneens door China (QJMotor) van de ondergang geredde –
Twee verschillende designs en dus ook verschillende details

Waaronder dus de layout van het TFT-display. Hoewel je dat wel zelf kunt instellen 

Achterop is meer iets voor de SCR dan de STR, dat minuscule achterlicht is wel supervet

Net als dat 6 1/2 schildje Italiaanse merk Benelli, dat daarvoor Chinese componenten gebruikt.

Vanuit het zadel, dat bij beide modellen qua voering en hoes anders is, maar wel dezelfde zithoogte heeft, kijk je uit op een zeer fraai vormgegeven 5” TFT-kleurendisplay dat via Bluetooth aan je smartphone kan worden gekoppeld. Niet dat we dat hebben gedaan, we zien daar bij dit soort modellen echt de meerwaarde niet van in, maar mocht dat voor jou wel belangrijk zijn: het kan dus wel. Om de twee verschillende uitvoeringen kracht bij te zetten heeft Morini twee verschillende lay-outs ontwikkeld: eentje voor de SCR met een meer offroad profiel als achtergrond en eentje voor de STR met een strook asfalt als achtergrond. Het display is super overzichtelijk en zeer goed afleesbaar, maar de informatievoorziening had van ons echt wel wat rijkelijker mogen zijn. Met slechts twee tripmeters en een reserve tripmeter win je tegenwoordig de oorlog niet meer, maar ergens past het ook wel weer bij het neoklassieke beeld dat door de Seiemmezzo wordt geschept. Daar staat tegenover dat een display dat minder informatie heeft, maar wél overzichtelijk is, nog altijd onze voorkeur heeft boven een display dat veel informatie biedt, maar niet overzichtelijk is. Omdat je al rijdend het liefst in een oogopslag alle belangrijke informatie tot je wilt nemen. Ook is het display te allen tijde zeer goed af te lezen, ongeacht hoe de zon erop staat, en ook dat is heel wat waard.