Test: Zero DSR-X

Op straat zijn de prestaties van de Zero DSR/X ronduit indrukwekkend. Dat heeft alles te maken met de karakteristiek van elektromotoren over het algemeen en deze in het bijzonder. Het koppel is vanuit stilstand tot topsnelheid maximaal, wat de Zero razendsnel maakt. Hij accelereert van onderuit als een speer, daar kan geen benzinemotor tegenop. Je moet je behoorlijk schrap zetten en de motor gaat als een streep door naar de 150 km/h. Waarschijnlijk daarna ook nog, maar dat konden we op de bergwegen hier niet proberen. Bijzonder is ook dat je geen plotselinge versnellingen, vertragingen, dipjes of Dáár in 't Bronsgroen éikenhout...een schop onder je achterste voelt. Het is een constant aanzwellend vermogen dat bijzonder opwindend is, al gaat het vergezeld van het weinig inspirerende gezoem van een intercity-trein. Desalniettemin betekent al dat koppel niet dat de gasreactie eronder lijdt. Van deze gasreactie kan menige benzinemotor wat leren. Het koppel is direct paraat wanneer je het gas vol opendraait, zeker in de sport-modus. Maar ook dan is het gas goed te doseren. Wil je maar een beetje gas geven, dan krijg je ook een beetje vermogen. Je kunt het moment waarop de motor begint te trekken exact aanvoelen en een heel klein beetje trekkracht toevoegen. De motor luistert altijd perfect. Er is geen benzinemotor op de wereld waarvan de gasdosering net zo goed is. 

Wegligging

De elektromotor zorgt dat je het vermogen van de Zero perfect onder controle hebt en dus ook optimaal gebruik kunt maken van zijn wendbaarheid. Want dat moet gezegd, de DSR/X stuur erg lekker. Ik heb een aantal keer geprobeerd hoe scherp ik de apex kon raken en dat gaat perfect. De motor gaat ietwat traag van zijn rechte lijn maar valt dan heel gemakkelijk de bocht in. Hij gaat op het gas ook gemakkelijk overeind en ook het omgooien in links rechts-combinaties gaat gemakkelijk. Je voelt wel dat de motor wat gewicht met zich meetorst. Het zwaartepunt ligt niet heel hoog, niet heel laag, het gaat allemaal soepel en gemakkelijk, maar het is geen vlieggewicht met zijn 247 kilo's. Als ik iets op het stuurgedrag aan te merken heb, is het dat de motor zich een beetje wil oprichten als je hard remmend een bocht in gaat. Dan wil hij wat naar buiten. Wanneer de rem dan halverwege de bocht loslaat, valt de motor wat verder in de bocht en stuurt hij weer als een laserstraal op de apex af. Kwestie van afstelling van veervoorspanning voor en achter, lijkt me. Probeer dat tegenwoordig nog maar eens met goed fatsoen met een benzinemotor te doen. Dan was je allang door Paulus de Crosskabouter gevierendeeldOf van op tijd remmen en de rem loslaten voor je de bocht in stuurt. Doe je dat, dan merk je hoe fijn het stuurt en hoeveel grip de Pirelli Scorpion Trails op het asfalt hebben. Zo veel, dat ik een paar maal schrok omdat ik de tenen van mijn offroad laarzen aan het asfalt had. Zo plat leg je hem dus zonder dat je het gevoel hebt dat je op de limiet rijdt. 

Duiken

Het remmen op de DSR/X is ook een bijzondere ervaring. Voor- en achterrem zijn immers aan elkaar gelinkt, dat wil zeggen dat de voor meer remt als je achter remt en dat de achterrem meer remt als je voor remt. De rem voelt een heel klein beetje sponzig in de rechterhand, maar hij grijpt lekker direct aan en de remkracht bouwt lineair op als je doorknijpt. De voetrem remt ook veel harder dan je gewend bent. Dat is natuurlijk niet zo vreemd, omdat de voorrem meedoet. Wel is het lastig dat het rempedaal voor mij iets te hoog staat, waardoor ik het moeilijk vind om het rempedaal met mijn dikke offroad-laarzen goed te doseren. Ik rem hem daarom nogal eens in het ABS en los dat op door de voetrem maar niet meer te gebruiken. Tijdens het remmen duikt de motor trouwens nogal in de voorvork. Dat is apart, want ik heb wel het idee dat oneffenheden op het asfalt vrij direct worden doorgegeven. We hebben dus te maken met een hoge ingaande high-speed demping,
Dezelfde layout als de SR/S en SR/F, maar dan hoogpotig. Tandriem is versterkt om offroad te kunnen rijden

Dat zorgt voor die smile op je gezicht: 225 Nm, constant... dus ongeacht het toerental. Steekt een GS met 143 Nm (bij 6.250 tpm) maar lullig bij af. Remmen doen 't prima, wel wil 'ie in de bocht oprichten

Vering is voor en achter instelbaar. Da's wel zo handig wanneer je besluit om vol bepakt op vakantie te gaan maar een wat lage ingaande low-speed demping. Als je aan de stelschroef draait, maak je beide zwaarder of lichter en dat lost dus niets op. Wellicht iets om wellicht een keer mee langs HK-suspension in in Tiel te gaan, om daar een mooie een afstemming in te vinden, of wellicht een iets stuggere voorveer. De vering is verder redelijk comfortabel, achter is hij soepel genoeg en deint niet na. Als ik meer tijd had gehad, had ik wellicht nog iets meer uitgaande demping achter toegevoegd.

Offroad

Op ons rondje rond de Siciliaanse Etna, waar Zero de DSR/X presenteerde, namen we ook nog een flinke offroad-sectie tussen de gestolde lava-stromen mee, uiteraard met de offroad-modi voor tractiecontrole, power en ABS ingeschakeld. Een en ander ging er redelijk ruig aan toe. In het vulkanische gesteente de bossen zijn aardige paden met los zand, boomwortels en grote keien en dat kan deze motor allemaal prima aan. De ergonomie is perfect, je staat er ontspannen op, de benen hebben veel contactvlak met de motor en het rempedaal staat voor die houding goed. De vering is wellicht een tikje te soepel aan de voorkant hiervoor, maar dat maakte de stugge ingaande high speed demping dan weer goed. De kortste route zal nooit meer hetzelfde zijnHij volgt in geval prima over alle hobbels en paden en is ook redelijk goed te mikken, hoewel je altijd in je achterhoofd hebt dat de Pirelli Scorpion Trail banden 80% straatbanden zijn en geen offroad-banden.

En dat is toch een beetje eng, vooral als je los zand tegenkomt. Je merkt offroad ook wel dat de motor vrij zwaar is, zoals dat met de meeste reis-allroads het geval is. Je merkt dat vooral als je moet corrigeren als ze wat uitbreekt en je de motor weer recht moet trekken. Maar heel veel last had ik daar niet van. Ik vond het een heerlijke motor om mee offroad te rijden, vooral omdat die elektromotor ideaal is voor dat werk. Bij een gewone verbrandingsmotor zit je vooral bij lagere snelheden altijd te klungelen omdat je de motor afwurgt. Dan moet je de koppeling erbij pakken en te veel gas geven. Dan is het een kunst om de koppeling zo te doseren dat je het juiste koppel op het achterwiel krijgt. Met zo'n elektromotor hoeft dat niet. Je hebt niet eens een koppeling. Hij trekt gewoon altijd en je kunt hem niet afwurgen. Je hoeft alleen een beetje gas bij te geven en hij rolt overal moeiteloos overheen. Dat maakt het lekker gemakkelijk. En dan blijkt dat die Trail-banden nog best wat grip geven op gravel. Na verloop van tijd krijg je er best vertrouwen in.