Vergelijk: Harley-Davidson Breakout vs. BMW R 18

Dat de R 18 en Breakout elkaars tegenpolen zijn wordt tijdens het rijden nog eens verduidelijkt. De zithouding van de R 18 mag dan misschien te wensen overlaten, maar wat rij- en stuureigenschappen betreft valt er maar weinig op de Duitse Cruiser aan te merken. Met een rijklaargewicht van 345 kilo is de R 18 de mastodont van het gezelschap, maar als de wielen eenmaal aan het rollen zijn valt van al dat gewicht nog maar weinig te bespeuren. De R 18 stuurt heerlijk neutraal en is verrassend gemakkelijk van richting te veranderen. Zo gemakkelijk dat gastrijder Gerard tijdens de fotoshoot de R 18 boven de Je denkt "wat een log apparaat", maar onvoorstelbaar hoe makkelijk dit stuurtBreakout prefereert. Ondanks continue met de versnellingspook te moeten klooien bij het terugschakelen en ondanks dat het gewicht ‘m tegenspeelt wanneer ‘ie bij het keren op de weg een stukje berm meepikken wil. 

“Die zithouding is ontzettend kut en dan met name voor wat betreft je voeten”, zegt hij tijdens de fotoshoot. “De schakelpook is tijdens het rijden onvindbaar, vooral de voorste pedaal om terug te schakelen, de cilinders zitten de pook enorm in de weg. Ik ben echt een enorme fan van BMW, maar ik zeg je dat BMW geen Cruisers moet bouwen. In een Cruiser hoort een V-twin en niet een Boxer-twin. Hoewel ik wel moet zeggen dat het blok echt een brok souplesse is en dat ‘ie ontzettend gemakkelijk stuurt. In dat opzicht geeft de R 18 de Breakout wel het nakijken.” 

Strikt genomen heeft Gerard daarin volkomen gelijk, het blok van de R 18 loopt inderdaad veel mooier en ronder en qua sturen lijkt de R 18 eerder op een vlotte Roadster dan een logge Cruiser, maar daarmee is niet gezegd dat ‘m dat ook leuker, bevredigender te rijden maakt. 

De Breakout is qua souplesse, rij en stuureigenschappen de tegenpool van de R 18, maar dat maakt ’t rijden wel veel leuker. De 1.868 cc 45° V-Twin heeft precies voldoende onbalans om – ongeacht het toerental –in combinatie met het kenmerkende potato-potato geluid de motor veel levendiger aan te laten voelen. De agressievere zithouding geeft je het gevoel dat je bij stoplichtsprintjes altijd als eerste weg zult zijn, wat door de brute kracht van het blok nog eens wordt
Ook hier voert minimalisme de boventoon, maar vol chroom is dat toch anders

De bekende BMW schakelaars, maar dan zonder de joggle 

Treeplanken zijn accessoire, maar dragen niet bij aan de ruimte voor je voeten

Zo'n joekel van cilinder is vet stoer, maar komt de zit niet ten goede. Open cardan is cool, maar wel een risico onderstreept. De hoek om krijgen is vanwege de absurd brede 240/40 R 18” achterband een hele opgave – in alle eerlijkheid kennen we geen motor die moeilijker de bocht om is te krijgen dan deze Breakout – maar dat maakt het rijden juist des te vetter. Omdat ’t wel kan. Je zult er alleen wat harder voor moeten werken, maar door optimaal gebruik te maken van de hefboomwerking van het stuur zal je genoeg sportievere fietsen het nakijken kunnen geven op het mooie stuurweggetje bij jou in de buurt. 

In tegenstelling tot de R 18 heeft de Breakout geen verschillende rijmodi of tractiecontrole, maar dat is ook niet echt een gemis. Het vette koppel van 155 Nm op nat wegdek aan het asfalt overbrengen wil nog wel eens resulteren in een spinnend achterwiel of een achterkant die een stapje opzij wil gaan zetten, maar is dankzij de lage zit en het heerlijk brede stuur te allen tijde wel supercontroleerbaar. Lingens Blond controleerbaar, zullen we maar zeggen. Bovendien zijn de verschillen tussen de drie rijmodi bij de R 18 maar minimaal. Enkel het verschil tussen de Rain modus en de andere twee is duidelijk voelbaar doordat vermogen en koppel in Rain veel tammer zijn, maar je zult van goede huizen moeten komen om blind te kunnen zeggen of je in Rock of Roll aan het rijden bent. BMW heeft de mate van tractiecontrole gekoppeld aan de rijmodus, maar dat hebben we zeker niet als negatief ervaren. Had het natuurlijk kunnen weten, als BMW fanaat (van 't oude spul dan hè). Alleen die schakel- en rempedaal, had dat nou echt niet anders gekund?Zelfs in Rain grijpt de tractiecontrole niet snel té vroeg in, net als dat ’t in Rock nooit té laat ingrijpt. Pas als je het knopje linksboven op het stuur indrukt (en de tractiecontrole uitzet) merk je hoeveel het systeem je onbewust aan het helpen is. 

We zeiden het al, de Breakout heeft voor ons gevoel het sterkste en levendigste blok, hoewel dat niet door de cijfers wordt gestaafd. Sterker, met een maximum koppel van 158 Nm bij 3.000 toeren per minuut is de Boxer-twin zelfs iets sterker, maar zo voelt het niet. Wat waarschijnlijk wordt veroorzaakt doordat gevoel en werkelijkheid bij de R 18 ver uit elkaar liggen. Bij beide motoren wordt het maximum koppel vrijgegeven bij 3.000 toeren per minuut, maar rijdend voelt 2.000 toeren bij de BMW eerder als 4.000 toeren aan, waar 2.000 toeren op de Harley ook echt als 2000 toeren aanvoelt. 

Afgezet tegen de Harley Breakout voelt de BMW R 18 emotieloos en saai, zowel wat blok als wat rijden betreft, totdat je ‘m oneigenlijk gebruikt. Volgas een dijk afraggen teneinde nog enigszins op tijd op een afspraak te verschijnen blijkt de R 18 wel degelijk over duivelse hoorntjes te beschikken – net als dat blijkt dat met sneakers aan (we weten, onverstandig, maar dat krijg je als je haast hebt) de rem- en schakelpook wél goed te bedienen zijn – maar het is jammer dat dat alleen bij oneigenlijk gebruik (en oneigenlijke motorkleding) het geval is.