Test: Aprilia Tuono 660

Vanuit esthetisch oogpunt heeft de Tuono 660 een hechte familiegelijkenis met de RS 660, alleen dan met een tophalf stroomlijn met ingekort windscherm dat de wind van je bovenlichaam moet houden, maar meer dan dat ook niet. De familiegelijkenis met de RS zit ‘m echter in de triple LED koplampunit met opmerkelijke LED-dagrijverlichting, die de Aprilia onmiskenbaar maakt in alle omstandigheden. Altijd maar naar Italië of Spanje, terwijl dicht bij huis 't minstens zo mooi is. De knipperlichten zitten in het DRL-profiel verwerkt, wat het vooraanzicht nog compacter heeft gemaakt. Minpunt is wel dat (net als bij de RS 660) de schakelaar van het waarschuwings-grootlicht op een dusdanig onlogische plek zit dat je meer dan eens per ongeluk met grootlicht aan het knipperen bent. 

De verlichting heeft meerdere functies die het leven een stuk veiliger moeten maken. Een lichtsensor schakelt de verlichting automatisch in als het donker wordt, de richtingaanwijzers zijn zelf-uitschakelend en daarnaast heeft Aprilia Emergency Braking in de knipperlichten verwerkt: bij extreme remacties gaan knipperlichten automatisch knipperen. Het neusje loopt trouwens aan de zijkanten nog best redelijk door, waardoor de Tuono in zijaanzicht meer iets van een half-open supersport dan een sportieve Naked heeft. Trouwens, net als bij de RS is de vorm in de windtunnel bepaald. Het dubbellaags ontwerp moet hebben bijgedragen aan optimalisatie van stabiliteit bij hoge snelheid. Tegelijkertijd moet de windgeleiding het comfort ook ten goede zijn gekomen, doordat de warme wind van de rijder af wordt geleid. Da’s mooi in hoogzomer, maar hoewel zonnig was het nu ijskoud en had ik warmte van het motorblok best kunnen waarderen. Maar goed, je kunt niet alles hebben natuurlijk. Op topsnelheid was de Tuono echter superstabiel, dus dat het werk staat buiten kijf. En ondanks de korte wielbasis was de Tuono ook bij extreme remacties zeer stabiel. De Brembo remmen brengt wat al met al een behoorlijk lichte motorfiets is gemakkelijk tot stilstand,
Uit duizenden te herkennen, de triple koplamp met opmerkelijke dagrijverlichting

De knopjes zijn echt super, op dat ene schakelaartje aan de achterkant na. Display is overzichtelijk

De voorrem heeft een mooi instelbaar hendel, de koppeling komt er in dat opzicht bekaaid vanaf

Het lijkt alsof 'ie vleugels heeft, maar dat zijn de subtiele handgrepen voor de duopassagier waarbij je een goed gevoel in de Monobloc remklauwen hebt. Daarnaast heeft de Tuono nog best veel motorrem die via de slipperclutch z’n bijdrage kan leveren aan extreme remacties, mocht je serieus overwegen om hard en laat te remmen. 

Hoewel de dynamische uitmuntendheid van de performance van het blok en z’n voortreffelijk stuureigenschappen er bovenuit steken, is in zekere zin het meest opmerkelijke element van de Tuono 660 z’n supernatuurlijke zithouding en algehele afmetingen. Want dit is een twin die als een eencilinder denkt, dankzij z’n slanke bouw, massacentralisatie en korte wielbasis van 1.378 mm, wat zich vertaalt naar lichtvoetige handling en Pietje precies sturen, zonder daarbij aan stabiliteit te hebben ingeboet in snelle bochten of bij het hard aanremmen van de bocht. 

De goed afgestemde Kayaba vering strijkt zowel onder hellingshoek als bij het aanremmen oneffenheden glad, waardoor het voelt alsof de voorvork veel meer veerweg heeft dan de 110 mm op papier. De achtershock was ik minder van gecharmeerd, maar dat hadden we misschien nog ietwat kunnen verbeteren door aan de afstelling te werken, maar daar ontbrak het ons de tijd aan. De Tuono 660 kon echter hard en snel worden gereden over de bochtige landwegen, slechts een minimale beweging in het brede stuur is voldoende om de motor van het ene op het andere oor te leggen. Heerlijk licht en precies, haast intuïtief. Deze motor is ZO veel fun om te rijden – hij vertaalt je intenties Een zware je ware? Ga dan maar eens een proefrit maken op deze Tuono. Ik daag je uitnaar acties nog voordat je ze hebt bedacht en nodigt je uit om het gas zoveel vroeger dan je normaal zou durven vol tegen de stuit open te draaien, dankzij de super controleerbare vermogensafgifte in combinatie met het echt bruikbare koppel.

De Tuono 660 heeft een gebalanceerde zithouding die ook relatief ruim is, dankzij de relatief laaggeplaatste voetsteunen die langs de buitenkant omhoog lopen om te voorkomen dat je voeten van de steunen afglijden. Ze zitten echter niet zó laag dat de grondspeling in de knel zou zijn gekomen, zelfs niet met de uitstekende grip van het verhoudingsgewijs smal 5,5” achterwiel met 180/55 17” Pirelli Diablo Rosso Corsa II rubber, die ook een steentje heeft bijgedragen aan het lichtvoetige karakter van de Aprilia. Dit is een zeer slim bedachte motorfiets die rijders van diverse staturen, mannelijk zowel als vrouwelijk, zich enorm thuis zal laten voelen. Het goed gepolsterde zadel wordt smaller bij de tank, waardoor het ook voor kleine motorrijders kinderspel is om beide voeten voor het stoplicht aan de grond te zetten. Dit is werkelijk een divers model dat kan worden gebruikt om elke dag mee naar het werk te rijden, om daarna in het weekend een circuitdag of gewoon een toertje op straat te doen.