Test: Aprilia RS 660

Als bij importeur Piaggio Vespa in Breda de RS 660 kan worden opgehaald lijken de goden me goed gezind te zijn geweest, als blijkt dat de importeur de in mijn ogen mooiste kleur Acid Gold voor ons heeft ingepland. Eenmaal gearriveerd in Mettet wordt is menigeen het met me eens, gezien de aandacht die de RS binnen no-time weet te trekken op een snel groeiend groepje liefhebbers, Het supersport segment op sterven na dood? Dan zou deze RS wel eens de wederopstanding kunnen zijndat de fiets een goedkeurend knikje geeft. Yep, dit is absoluut de gaafste kleur, gaver nog dan het paars/rood van Loris Reggiani.Dat de RS een ware blikvanger is heeft de fiets niet alleen aan z’n kekke kleuren te danken, ook van het design loopt het water je in de mond. Zeg wat je wilt van Italianen, maar als geen ander weten ze bloedgeile motoren te ontwikkelen. De RS 660 ziet er zelfs in volledige straattrim als een racer uit. Ik zou haast zeggen “Ready to Race”, ware het niet dat die kreet al door een ander Europees merk wordt geclaimd. 

Of het nou de herkenbare neus met Aprilia-kenmerkende ‘triple-lamp’ koplamp is, of de dubbellaagse kuip om aerodynamische windgeleiding te creëren, het strakke kontje of het TFT-kleurenscherm, hier staat onmiskenbaar een Aprilia RS. Wat de RS 660 nog extra aantrekkelijk maakt is de hoeveelheid geld die voor de fiets op tafel moet worden gelegd. Bij ons in Nederland wordt de RS aangeboden voor slechts € 12.459, inclusief belastingen en onvermijdbare kosten, € 11.059 bij onze zuiderburen. Tuurlijk, ten opzichte van een Ninja 650 is dat een flink stuk duurder, maar buiten dat het beide zesenhalf (vooruit, 650 vs. 660) tweecilinder supersports zijn gaan alle overeenkomsten tussen beide fietsen volledig mank en is dat meer ‘budget’ versus ‘state-of-the-art’. Aprilia stelt de RS 660 voor als een nieuw concept van sportieve veelzijdigheid met een rijpositie die geschikt is voor lange ritten, waardoor deze perfect bruikbaar moet zijn voor dagelijks gebruik, maar ook voor de meest sportieve rijstijl. Dat eerste heeft Alan voor ons op straat al gedaan, dat laatste wordt vandaag hier op Mettet aan de tand gevoeld. 

Het compromis tussen sportief en toch comfortabel schrijft Aprilia toe aan de driehoeksverhouding tussen zadel, voetsteunen en stuur, die een zithouding garandeert waarbij je polsen nooit te zwaar worden belast in combinatie met een relaxte kniehoek die niet vermoeiend is voor je benen. Zodra we voor
Heel herkenbaar Aprilia RS. Display is uitgebreid en heeft een straat en track layout, gekoppeld aan de rijmodus

De nieuwe schakelaars zijn even wennen, maar als je 't doorhebt super gemakkelijk 

Tank is mooi uitgesneden om je benen goed tegenaan te kunnen leggen. X-vormig (solo) zitje is toch mooier de eerste keer op de motor gaan zitten voelt dit daadwerkelijk ook meteen zo aan, de zithouding is inderdaad sportief/comfortabel. De kniehoek voor de benen voelt heel natuurlijk aan en het feit dat de polsen niet zwaar worden belast heeft de RS te danken aan het feit dat de stuurhelften relatief hoog zijn geplaatst, waardoor een licht voorover zithouding is ontstaan zonder dat je diep naar voren moet reiken om de stuurhelften vast te kunnen pakken. 

We hebben ’t trouwens bewust over stuurhelften en niet clip-ons, want als ik een poging wil doen om de stuurhelften aan mijn persoonlijke voorkeur aan te passen (iets naar beneden en verder naar voren voor een sportievere zit) blijkt dat niet te kunnen: net als bij de KTM RC 390 zijn bij de RS 660 in de bovenste kroonplaat stuurpennen geïntegreerd. Zal ongetwijfeld een budget dingetje zijn geweest, fraaie clip-ons zijn nu eenmaal duurder dan de gekozen oplossing. Maar ja, ergens moest toch weer het compromis worden gezocht. Moeten wel zeggen dat ze ’t wel netjes hebben gedaan, ze vormen een fraai geheel met de mooi opengewerkte bovenste kroonplaat en bovendien Denk 600 supersport begin deze eeuw, maar dan met uitgebreide elektronicazijn de stuurpennen, zoals gebruikelijk bij racefietsen, waarbij ze wel de stuurbuizen, zoals gebruikelijk bij racemotoren als crashparts verwisselbaar gemaakt.

Het TFT kleurenscherm ontwaakt op een fraaie manier zodra de contactsleutel op ‘On’ is gedraaid, waarna we in het eenvoudig te bedienen menu de standaard aanwezige elektronische rijhulpen kunnen instellen, zoals ABS, ATC Aprilia tractiecontrole, AWC Aprilia wheelie controle en AEB Aprilia elektronische motorrem. Samen met de eveneens standaard quickshifter (up and down) is dat een mooi en compleet pakket. En dan drukken we ons nog behoorlijk bescheiden uit. Hoeveel motoren ken jij met maar liefst 5 rijmodi, 3 voor de straat en 2 voor het circuit, die bovendien ook nog eens naar eigen geur en smaak in te stellen zijn? Ik bedoel maar…