Zoeken

Test: 2021 KTM 1290 Super Adventure S

Survival of the fittest

17 februari 2021

Gearriveerd bij het tweede fotopunt wordt het schema overhoop gegooid. Met extra tijd in het schema wordt de shoot naar de volgende dag verplaatst en rijden we meteen richting lunchstop, waarna we ’s middags deels offroad op eigen gelegenheid de route af kunnen rijden, waarbij de te rijden route via point-to-point navigatie in het 7” display wordt getoond. Dat stelt ons de tweede dag Serieus? Offroad, met gewone straatbanden? Op een compleet verregende piste? Bij KTM liggen ze d'r niet wakker van, maar iets zegt mij dat ze lang niet allemaal even blinkend terug zullen komenniet alleen in de gelegenheid om nog eens een kleine 150 kilometer extra te rijden, maar dat bovenal onder veel betere omstandigheden te kunnen doen, om vervolgens nog dieper onder de indruk te raken van de 2021 1290 Super Adventure S.

Maar dat is niet voordat eerst het programma van dag 1 is afgewerkt. Tijdens de vervroegde lunch heeft onze Zuid-Afrikaan de offroad piste geïnspecteerd en verzekert ons dat deze ondanks de hevige regenbui en Mitas straatbanden zeer goed te rijden is. “Er zijn een paar plekken waar het een beetje modderachtig is, maar da’s alleen maar rechtdoor en echt prima te doen”, verzekert hij ons op goed Zuid-Afrikaans. Met rijmodus en vering in Rally stand beginnen we het offroad avontuur en de eerste vijf minuten tot aan de fotolocatie zijn inderdaad prima te doen, maar de locatie zelf blijkt al een stuk listiger te zijn. Het is echter een voorbode van wat ons te wachten staat. De “hooguit 3” modderachtige stukken blijken er veel meer dan dat te zijn en beperken zich niet alleen tot rechte stukken, waardoor het offroad avontuur tot een “survival of the fittest” uitdraait. Meer dan eens heeft m’n voorwiel in de kleiachtige modder een eigen wil, wat me elke keer een hartverzakking geeft, maar houd het rubber aan de goede kant, tot er de vijfde of zesde keer geen houden meer aan is, het voorwiel onder me weg glijdt en ik als in slow motion onderuit ga, daarbij een mooie pirouette makend. Ik blijk echter niet de enige, op hetzelfde punt gaat even later een Oostenrijkse collega onderuit, waarbij zijn zijkoffer meteen afbreekt, terwijl even later een andere Oostenrijkse collega die ik had ingehaald eveneens met slechts 1 zijkoffer passeert: ook hij is al onderuit gegaan.
De 2021 editie in naakte trim

Betere koeling dankzij dubbele radiateurs. Subframe is van aluminium
De modder zit bij sommige motoren tot wel twee centimeter om de band, wat bij een in Barcelona wonende Britse collega er zelfs toe leidt dat het voorspatbord afbreekt.

Bij KTM liggen ze d’r niet wakker van. “Het is een Adventure en dus doen we Adventure, of het nou regent of niet”, zegt Adriaan als ik me excuseer als ik even later voor de tweede keer onderuit ben gegaan, ditmaal “voor de symmetrie” op de andere kant. “Wij zijn Ready to Race, we hadden het offroad deel kunnen schrappen en ik denk in alle eerlijkheid dat genoeg merken dat ook zouden hebben gedaan, maar zo zijn wij niet.” Terug bij het hotel zal blijken dat die mening door niet iedereen bij KTM wordt gedeeld. “Als jullie dit met de volgende groep ook doen dan mag je de motoren zelf schoonmaken”, zeggen de monteurs na alle motoren voor de volgende groep weer spic en span te hebben gemaakt. Halverwege de offroad piste geeft Adriaan me de tip dat een zijstraat me direct op asfalt brengt, maar eigenwijs als ik ben besluit ik de route te vervolgen. Niet alleen omdat ik mezelf wil bewijzen dat me dit zonder te vallen ook lukt, maar vooral omdat ondanks glibberig en straatrubber de offroad piste een waanzinnige sectie is die ik voor geen goud had willen missen. 

Terug op asfalt resteert het individuele traject terug naar het hotel, wat me in de gelegenheid stelt om de 1290 Super Adventure vanuit een heel ander perspectief te bekijken. De vakjes ‘knallen’ en ‘offroad’ afgevinkt wordt het resterende deel in toeristisch tempo afgelegd en worden we opnieuw door de Super Adventure aangenaam verrast. Waar in m’n herinnering de dikke V-twin in het verleden in vierde, vijfde of zesde versnelling toch echt boven de 3.500 toeren moest worden gehouden gaat
Van alle markten thuis. Die 1290 Super Adventure welteverstaan

Maar het hoeft niet, je kunt er ook gewoon alleen mee op straat rijden. Wat jij wil
de Super Adventure dat nu veel beter af. In zesde versnelling laat de fiets zich afknijpen tot 2.500 toeren per minuut. Vervolgens op het gas voel je nog wel dat de V-twin onder je schudt, maar veel minder dan voorheen en bovendien gaat ‘ie meteen goed van z’n plek, om vervolgens mooi lineair z’n vermogen op te bouwen. In een woord: chapeau! Hierdoor is de Super Adventure schakelluier dan ooit te rijden, hoewel dat schakelen nu nog beter moet gaan dankzij de verbeterde quickshifter met autoblipper. Trouwens, nu we ’t toch over schakelen hebben, de ACC adaptieve cruise controle raakt daarvan niet in de war. Pas als de rem of koppeling wordt bediend of het gas tegen de stuit wordt dichtgedraaid wordt de cruise controle gedeactiveerd.

Zo sterk als we onder de indruk zijn van de veelzijdigheid van de nu Euro 5 V-twin, zijn we ook van de nieuwe elektronisch geregelde WP APEX vering. De Auto stand is eigenlijk in 90% van alle situaties toereikend, pas wanneer je in stop-and-go stijl echt hard gaat knallen komt er flex in het rijwielgedeelte, maar ik moet je toegeven dat ik daar heel goed mee zou kunnen leven. De Sport setting geeft je meer feedback, waardoor je het asfalt veel beter kunt lezen en meer mechanische grip hebt, maar waar ik nog het meest van onder de indruk ben is hoe de Comfort setting alle oneffenheden glad strijkt. Alsof je ineens op fonkelnieuw asfalt rijdt, dat idee. Wie de Ardennen tot z’n achtertuin beschouwt zal de Comfort setting zekers te weten zeer gaan waarderen.