Kawasaki Ninja 650 deel 2: Touring Edition

Terwijl de buitentemperatuur zich zo vroeg in de ochtend nog in het eencijferige gebied begeeft vraag ik me af of dit nou echt wel een goed idee is geweest – en waarom ik toch niet voor een winterse outfit ben gegaan. Volgens de kalender zou het nu toch echt hoogzomer moeten zijn, maar qua temperatuur voelt het voelt het eerder als herfstweer aan. Maar goed, het had nog veel erger kunnen zijn, vandaag lijkt het vooralsnog droog te blijven en dat is uitzonderlijk voor zomer 2021. Zeg nou zelf, dit is toch een plaatje?Bovendien zou de temperatuur in de loop van de dag toch voor het eerst in tijden echt richting de 20° Celsius te gaan, dus laten we er maar het beste op hopen.

Hoewel we in het verleden al aardig wat uitstapjes met de eerste editie van de Ninja 650 hebben gemaakt, waaronder een waanzinnig gave trip naar Schotland, viel het ditmaal niet mee iets te bedenken om de Ninja 650 op z’n toercapaciteiten te testen. Zo gemakkelijk als de test met de Sport Edition was, zo lastig was het nu. Vanwege de aanhoudende coronacrisis (iemand al een idee in de hoeveelste golf we inmiddels zijn beland?) en dientengevolge reisvoorschriften waar je aan moest voldoen (en in alle landen anders zijn, geweldig dat één Europa) besloten we het ditmaal in één dag en binnen ’s lands grenzen te doen, maar wat? Voor het ultieme buitenlandgevoel hadden we de Mergellandroute kunnen doen en Zuid-Limburg is om te motorrijden echt een fantastisch gebied, maar uitdagend zou dat allerminst zijn geweest. 

Het Pieterpad dan maar? Hoewel officieel een wandelpad is dat wat afstand aangaat in Nederland wel zo’n beetje de meest uitdagende trip die je kunt doen. De wandelroute loopt 498 kilometer van Pieterburen in het noorden van Groningen naar de top van de Sint Pietersberg net ten zuiden van Maastricht, en die zo nauwkeurig mogelijk volgen Ooit was hier de zee…was misschien een te grote uitdaging. Los van de vraag in hoeverre dat een spannende route zou zijn. 

Een rondje IJsselmeer bleek al snel een mooi compromis te zijn. Wat puzzelen in Mydrive leverde een route van net geen 375 kilometer op, waarbij het aandeel snelweg tot het minimale was teruggebracht en zo dicht als mogelijk langs het IJsselmeer werd gereden, onder andere over de talrijke prachtige dijkwegen die ons land rijk is. Daar een aanlooproute van pak ‘m beet 70 kilometer bij opgeteld (uiteraard ook binnendoor, en aan het eind van de dag visa versa weer retour) zou dat een totale route van een meer dan 500 kilometer opleveren, meer dan genoeg voor een echte beproeving van de Touring Edition.

Tekst: Ed Smits
Fotografie: Jacco van der Kuilen 

Van Spakenburg

We beginnen de dag in de jachthaven van Spakenburg, het kleine vissersdorp waarvan de naam voor het eerst in de 15^e eeuw voorkomt, maar waar archeologische vondsten uit de periode 1300-1350 zijn gedaan. Tot de aanleg van de Afsluitdijk en inpoldering lag Spakenburg aan de woeste Zuiderzee en vormden overstromingen een bedreiging voor het kleine vissersdorp. Aan de kop van de Nieuwe Haven Iets zegt me dat hier in het verleden wel eens iemand de bocht heeft gemiststaat ter herdenking van de laatste watersnoodramp in januari 1916 een standbeeld van koningin Wilhelmina, die enkele dagen na de ramp het dorp had bezocht en een meisje dat tijdens deze ramp was geboren als petekind had aangenomen. In Japan was men zo van de oude haven gecharmeerd dat de scheepswerf en omgeving daar zijn nagebootst in het Holland Village-park. 

Als vanuit de nieuwe haven via Eemdijk koers richting Eemnes wordt gezet komen we voor een eerste uitdaging te staan in vorm van een kleine veerpont over de Eem. Daar hadden we even niet op gerekend, maar een zoektocht naar een pinautomaat (wie heeft er tegenwoordig nog cash op zak?) blijkt niet nodig te zijn. “Een pinautomaat hebben we hier niet”, weet een vriendelijke oudere man ons vertellen terwijl hij een brief op de post doet, “maar je kunt op de veerpont gewoon pinnen hoor!” Via het uitgestrekte landschap met boerenweiden en prachtige vergezichten – je zou niet zeggen dat je hier op steenworp afstand van de randstad zit – Deze kant op ook al. Wel een verdomd lekkere bocht dit, die moesten we nog maar een paar keer nemenslingeren we via Huizen richting Bussum, waar afgaand op de brede lanen, grote vrijstaande huizen met riante opritten en auto’s in de prijscategorie 100.000+ het gemiddelde inkomen een stuk boven het landelijke gemiddelde ligt. 

Na Bussum volgt Naarden, het prachtig gerestaureerde eeuwenoude stadje dat onderdeel van de Hollandse Waterlinie uitmaakt, bol van de bijzondere monumenten staat en zeker de moeite van een bezoek waard is, maar gezien ons strakke schema moesten we dat maar een andere keer doen. Door de strategische ligging werd de stad als vesting ingericht met dubbele stadswallen, een vestinggracht, bastions, stadspoorten en tientallen gebouwen die als wapenopslag of soldatenverblijf dienden. Via het Naarderbos zetten we koers richting Muiden, waar het Muiderslot al aan de horizon prijkt, de vierkante waterburcht die aan het eind van de 13^e eeuw aan de monding van de Vecht in de Zuiderzee werd gebouwd, wat sinds de inpoldering het IJmeer heet. 

Via de ring van Amsterdam – het eerste noodzakelijke stukje snelweg – komen we in de regio Waterland. De naam verwijst naar de vele waterrijke gebieden en de ligging aan de Gouwzee en Markermeer. Het karakter van Waterland wordt gekenmerkt door een combinatie van authentieke kernen met een sterke cultuurhistorische achtergrond, afgewisseld met groenen een open landschap met bijzonder Veenweidegebied. Misschien wel de bekendste plaats van Waterland is Marken,
Als je dan toch in een vissersdorp bent, dan moet je 't er ook meteen maar van nemen
het voormalige eiland dat sinds 1957 via een dijk met het vasteland verbonden is. Al minstens een eeuw is het voormalige vissersdorp een toeristische trekpleister, met dank aan de karakteristieke groen/wit geschilderde houten huizen op palen en de traditionele klederdracht. De geschiedenis van Marken gaat terug tot het begin van de 13^e eeuw. Marken lag in het uiterste Oosten van Waterland, waar het veengebied in het water van de Zuiderzee overging. Aan die overgang van veen naar water ontleent het eiland waarschijnlijk z’n naam. 

Na in de oude haven van Marken een vers gebakken en overheerlijke portie Kibbeling te hebben verorberd vervolgen we de route via Monnickendam en Edam naar de IJsselmeerdijk. De rustige weg slingert langs de dijk af, waardoor je helaas niet over het IJsselmeer uit kunt kijken, maar de landelijke vergezichten aan de linkerkant maken dat meer dan goed. Ondanks dat we nog midden in de vakantieperiode zitten is het opmerkelijk hoe ontzettend rustig het hier buiten de bekende toeristische trekpleisters is. Via Hoorn komen we op de Zuiderdijk, een prachtig mooie dijkweg die als gevolg van geluidsoverlast van april tot oktober in de weekenden voor motoren gesloten is. 

Terwijl we daar even vlug een foto van aan het maken zijn raken we in gesprek met een jonge gast op een ER-6f, die erg onder de indruk van de Ninja 650 is. “Triest dat ‘ie is afgesloten, maar in de weekenden was het soms ook wel te gek”, zegt de jongeman. “Er zaten soms gasten bij die volgas en met open uitlaten de dijk afblaften en wedstrijdjes hielden, en die hebben het nu voor iedereen verpest.” De jongen is vol lof over zijn ER-6f, hoewel het de A2 periode met 35 kW wel afzien was. “Mijn vader heeft een FJR1300 en om die bij te houden moest ik toen continue hoog Het is maar een minderheid die voor overlast heeft gezorgd, maar de stille meerderheid is daar nu wel de dupe van. Voor wie het nog niet snapt: Te Luid geluid is Uitin toeren rijden, met vol vermogen heb ik het nu een stuk gemakkelijker.” Als we ‘m vertellen dat deze Ninja 650 echt zoveel beter is dan die ER-6f, dankzij het vakwerkbuisframe en het sterk verbeterde blok, waardoor het rijwielgedeelte flink is verbeterd en tegelijkertijd behoorlijk wat gewicht is bespaard, hebben we z’n interesse geprikkeld. “Ik ben heel erg benieuwd naar jullie verhaal.”

Dat de Zuiderdijk een aantrekkende kracht op motorrijders heeft die daar lekker sportief willen rijden snappen we wel, daar zijn we zelf ook niet vies van, maar als we een aan de dijk gelegen camping met riante bungalows en stacaravans passeren snappen we ook wel waar er overlast zou kunnen worden ervaren. Zeker als daar in de buurt wat haakse bochten in de dijkweg zitten, waar hard kan worden geremd en geaccelereerd. Maar goed dat het vandaag geen weekend is, want de Zuiderdijk is zeker de moeite waard. 

Via Haringstad

De volgende plaats op de route is Enkhuizen, de plaats die bekend staat als de ‘Haringstad’ vanwege zijn verleden als centrum voor de haringvisserij, maar ook dankzij zijn historische binnenstad met verschillende authentieke gebouwen als de Drommedaris, de zuidelijke toegangspoort tot de stad en waarschijnlijk het bekendste gebouw van de stad, het uit 1885 daterende treinstation, de Koepoort en het Zuiderzeemuseum. Een deel van de stad is beschermd stadsgezicht, de binnenstad wordt door De Drommedaris schijnt het bekendste gebouw hier te zijn. Dan zou iedereen dus moeten weten waar we nu zijngrachten doorsneden en ligt binnen vestingwallen uit de 17^e eeuw. Een stadswandeling zou je langs het door Steven Vennecool ontworpen stadshuis, de waterpoorten Oudegouwsboom en Boerenboom, de stadsgevangenis, de verschillende kerken of het Snouck van Loosenpark, een van de eerste sociale woningbouwprojecten van Nederland, kunnen brengen, maar dat is voor een volgende keer. We gaan inmiddels richting 12 uur en zijn nog geeneens bij de afsluitdijk beland. 

Via de Oosterdijk rijden we naar Medemblik en passeren daarbij Vuurtoren De Ven, een witte vierkante bakstenen vuurtoren die aan het eind van de 17^e eeuw is gebouw en daarmee een van de oudste vuurtorens van Nederland is. Het is een van de drie lichtopstanden die zijn aangelegd om de route vanaf de Waddenzee naar Amsterdam te markeren, de andere twee liggen bij Marken en Durgerdam. Van deze drie torens is alleen De Ven nog de originele, de andere twee zijn vervangen door stalen exemplaren.

Inmiddels is het laatste blokje van de tankmeter inclusief tanklogo al een tijdje oranje gekleurd, ten teken dat het de hoogste tijd is om te tanken, dus als in Kerkbuurt een onbemande pomp opdoemt besluiten we maar meteen van de nood een deugd te maken, om tot de ontdekking te komen dat we dat nog lang niet hadden hoeven te doen. Bij een tripmeterstand van 286,9 kilometer (we waren de dag niet met een volle tank begonnen) hoeft er slechts 12,05 liter worden getankt, wat omgerekend een verbruik van 1 op 23,8 is. Met een tankinhoud van 15 liter hadden we dus nog dik 70 kilometer kunnen gaan. 

Na Medemblik volgt het minst aantrekkelijke deel van de route. De Noorderdijkweg is kaarsrecht als langs een liniaal gelegd en loopt, net als het overgrote deel van de dijkwegen rond het IJsselmeer, onderlangs de dijk, waardoor ook nog eens een vergezicht over het IJsselmeer ontbreekt. In bovengemiddeld tempo wordt de twintig kilometer tot de Afsluitdijk in iets meer dan 10 minuten afgelegd, maar die tijdwinst zijn we eenmaal op de Afsluitdijk meteen weer kwijt. De bestaande spuicomplexen worden momenteel gerenoveerd, waarbij onder andere twee gemalen en nieuwe spuisluizen worden gebouwd, waardoor elke dag enormeAls ik nog eens een idee heb... daar gaat m'n gemiddelde verkeersopstoppingen ontstaan. Interessant weetje: hoewel de eerste plannen voor het afsluiten van de Zuiderzee al dateren uit de 17^e eeuw, zou het duren tot de watersnoodramp van 1916 voordat het project in een stroomversnelling kwam. In 1918 ging het parlement akkoord met de Zuiderzeewet, waarna in 1920 met de bouw werd gestart. Toch zou duren tot 1932 voordat de 30 kilometer lange weg West-Friesland met Oost-Friesland zou verbinden. 

Aan het eind van de Afsluitdijk maken we een korte stop op het Kornwerderzand, waar de beroemde kazematten herinneren aan de zware strijd die hier in 1940 is gestreden. Het Kornwerderzand is de enige plek in Europa waar in de meidagen van 1940 de Duitse Blitzkrieg tot een halt werd gebracht. Slechts 225 Nederlandse soldaten wisten de 17.000 man sterke 1^e Duitse cavaleriedivisie tegen te houden dankzij de sterke fortificaties met kazematten. Een van de hoofdkazematten wist daarbij een 500 kilo bom te weerstaan. De belegering eindigde toen aan de Duitse kant generaal Kurt Feldt, commandant van de 1^e Kavallerie Division, besloot om met behulp van schepen het IJsselmeer over te steken en ten noorden van Amsterdam te landen. 

Naar Staveren

Opnieuw worden we aangesproken, ditmaal door een voorbijlopend gezin, waarvan een van de jochies enorm gecharmeerd van motorfietsen is, zo weet de vrouw ons te vertellen. Hij vraagt ons het hemd van het lijf: hoeveel cc ‘ie heeft, hoeveel vermogen en hoe hard dat ‘ie kan, om daarna met z’n duimpje omhoog af te sluiten met “mooie motor.” Nu is het niet voor het eerst dat we een compliment Soms waan je je echt in een andere wereldof duimpje omhoog krijgen van toevallige passanten, maar dan zijn we vaak met iets Europees of iets spraakmakends op pad (zoals bijvoorbeeld de Ninja H2 of Suzuki Hayabusa) maar we kunnen ons niet heugen zoveel complimenten met een Japanse middenklasse motor te hebben gehad. 

Het charmeoffensief van de Ninja 650 heeft nog een bijkomend voordeel, zo ontdekken we al snel als over de Zeedijk koers richting Stavoren wordt gezet. Zo rustig als het aan de westkant van het IJsselmeer was, zo druk is het hier met voornamelijk fietstoeristen die massaal Friesland hebben ontdekt. Hoewel dat deels ook door het weer kan worden verklaard, de zon prijkt inmiddels hoog aan de hemel, terwijl de buitentemperatuur inmiddels inderdaad de 20 graden Celsius is gepasseerd – iets wat we vroeg in de ochtend totaal niet hadden verwacht. Heerlijk weer dus om een flinke tour te doen, iets waar de Ninja 650 Nederland geen land om lekker te sturen? Dacht het niet...Touring Edition zich perfect voor leent, maar het nadeel is dus wel dat het tegelijkertijd ook heerlijk weer om te fietsen is.

Ondanks dat het soms een continuüm van fietsers in beide richtingen is, is er niet één die gebaart dat hij of zij vindt dat we enorme overlastveroorzakers zijn. Terwijl we toch echt niet als heilig boontje aan het rijden zijn. Wat voor een groot deel ook wel op het conto van de Ninja 650 kan worden geschreven. Het blok beschikt voor tweecilinder middenklasse begrippen over een heerlijk sterk middengebied, waardoor tijdens die sportieve rit het blok niet per sé op toeren hoeft te worden gejaagd. Zo rond de 6.000 toeren wordt telkens de volgende versnelling aangetikt en ook het gas gaat nooit vol tegen de stuit, wat telkens resulteert in een Ninja die nog steeds rap van z’n plek gaat, maar dat met een dusdanig bescheiden sound doet dat niemand het als overlast ervaart. 

De tijd begint inmiddels aardig door te tikken als in Stavoren een kleine pitstop wordt gemaakt en het voor de tweede keer vandaag genieten is van een portie verse Kibbeling. De vijfde plaats van de Friese Elfstedentocht was de eerste Friese gemeenschap en de eerste Nederlandse stad die stadsrechten kreeg. Als lid van de Hanzesteden was Stavoren in de 14^e dankzij de graanhandel eeuw een welvarende stad, maar raakte aan het eind van de middeleeuwen in verval. Ook dit plaatje zal geen toelichting behoeven denken we zoDe haven verzandde en bij de graanhandel speelde Stavoren geen rol van betekenis meer en op dit feit is de mythe Het Vrouwtje van Stavoren gebaseerd. 

Vanuit Stavoren vervolgen we de route langs het IJsselmeer over de prachtige dijkweg, die soms naast en soms op de dijk is gelegen, maar zodra de grens met de provincie Flevoland is gepasseerd is het gedaan met de pret. De ondanks het drukke fietsverkeer nog steeds prachtige dijkwegen in de provincie met tweetalige plaatsnaamborden hebben plaatsgemaakt voor kaarsrechte wegen door de Noordoostpolder naar de volgende plaats op onze route, Urk. Tot de bouw van de dijk die het vissersdorp met het Friese Lemmer verbond was Urk een eiland in het IJsselmeer, Het vissersmonument op Urk, ter nagedachtenis van zij die op zee zijn heengegaan. Wist je trouwens dat Urk de gulste gemeente van Nederland is - het 90-voudige van Amsterdamvoorheen de Zuiderzee, maar ondanks dat in 1942 de Noord Oostelijke Polder werd drooggemalen leeft het eilandgevoel onder de Urkers nog steeds. 

We zijn dus niet in Urk, maar op Urk, waar we een korte stop maken bij het vissersmonument, het op 11 mei 1968 door koningin Juliana onthulde monument ter nagedachtenis van zij die het leven op zee hebben verloren. Op de 34 marmeren platen staan 368 namen gegraveerd, waarvan de meest recente uit 2019. Urk is trouwens de enige gemeente in Nederland die door de geschiedenis heen in drie provincies heeft gelegen: tot 1950 was het onderdeel van Noord-Holland, daarna tot 1986 van Overijssel en vanaf 1 januari 1986 hoort de gemeente bij de provincie Flevoland. Een ander punt dat in Urk niet mag worden gemist is de 18,5 meter hoge vuurtoren, die van 1844 tot 1845 werd gebouwd en in 1901 nog eens met vijf meter moest worden verhoogd omdat de in 1885 vergrote Bethelkerk het licht naar het oosten blokkeerde. De vuurtoren is de enige langs het IJsselmeer en Markermeer die over een draailicht beschikt. 

Ondanks dat Urk, net als alle andere vissersplaatsen aan de voormalige Zuiderzee, tegenwoordig een toeristische attractie is valt het ons op hoeveel rustiger het hier vergeleken met Friesland is, hoewel dat ook aan het tijdstip kan liggen. En dan nog even dit. Urk is de afgelopen jaren regelmatig negatief in het nieuws geweest, van coke-snuivende jeugd tot een in de hens gestoken COVID-teststraat, maar nergens lees je ooit het positieve verhaal. Bijvoorbeeld dat Urk de laagste werkeloosheid heeft van Nederland, of dat het de gulste gemeente van Nederland is: hier wordt per huishouden € 52,64 aan goede doelen gegeven, waar dat in Amsterdam slechts € 0,59 is.

Tot slot, Bavaria

De laatste toeristische trekpleister op onze route is de Batavia in Lelystad, de reconstructie van het 17^e-eeuwse spiegelretourschip. Het schip werd gebouwd van 1985 tot 1995 op de Bataviawerf, op initiatief van scheepsbouwer Willem Vos op basis van de uit archieven bekende De route. 323 km van Spakenburg tot Lelystad, waar je volgens TomTom 6,5 uur over doethoofdmaten van het oorspronkelijke schip, dat op de Australische Morning Reef op 4 juni 1629 schipbreuk leed. Om de route in stijl af te ronden wordt ook het deel naar Lelystad binnendoor afgelegd, wat als gevolg van werkzaamheden nog een behoorlijke uitdaging blijkt te zijn, maar als we bij ondergaande zon de Ninja 650 naast de Batavia parkeren maakt dat plaatje alles weer goed.

Als bij de Batavia de laatste meegenomen broodjes en flesjes water worden geconsumeerd – de zijtassen zijn ruim genoeg voor wanneer je een weekje op vakantie wilt gaan, of zoals in ons geval proviand voor een tour rond het IJsselmeer – is het een mooi moment om de balans op te maken. Strikt genomen zouden we ook de laatste 50 kilometer tot Spakenburg moeten doen om het officieel een rondje IJsselmeer te maken, maar het is inmiddels licht beginnen te miezeren en met langzaam invallende duisternis vinden we het wel mooi geweest. We hebben inmiddels bijna 400 kilometer afgelegd en volgens TomTom hebben we via de ‘vermijd snelweg’ kortste route nog 109 kilometer tot we thuis zijn te gaan. 

Het eerste dat dit rondje IJsselmeer ons heeft geleerd is dat om een heerlijk dagje te sturen je echt niet per sé naar het buitenland hoeft te gaan. Zelfs de kaarsrechte wegen in de kop van Noord-Holland en door de Noordoostpolder is het genieten van de ongekende uitgestrektheid van het gebied. Om alle interessante plaatsen of bezichtigingen aan te doen kom je echter wel tijd tekort, Hoe motorvriendelijk wil je het hebben?dus zal je keuzes moeten maken – net als wij vandaag hebben gedaan. Tenzij je d’r een meerdaagse trip van maakt. 

Het tweede dat dit rondje IJsselmeer ons heeft geleerd is dat om een heerlijk dagje te sturen je echt niet per sé met een dikke toerbuffel of hoogpoter op pad hoeft te gaan. Nu hebben we in het verleden al flink wat trips met de eerste editie van de Ninja 650 gemaakt, maar vandaag heeft de Ninja wederom z’n veelzijdigheid laten zien. Nu hadden we uitgebreid op de rijervaring op zich in kunnen gaan, over hoe ontzettend lekker de Ninja rijdt en stuurt, maar we hebben het ditmaal voor je in één quote samengevat. Als je na 503 kilometer haast net zo fris van een motor afstapt als dat je de dag begon, dan zegt dat alles over de tourcapaciteiten van een fiets. En dat 'ie lekker stuurt hadden we op Mettet al geconstateerd. 

De Ninja 650

Je hebt het waarschijnlijk al in de smiezen gehad, we hebben het ditmaal over een compleet andere boeg gegooid. We hadden zoals gezegd uitgebreid op de stuureigenschappen, de ergonomie en het comfort op lange afstand van de Ninja 650 in kunnen gaan, dat 'ie over een heerlijk trillingsarm blok beschikt dat van onderuit al mooi oppakt en een sterk middengebied heeft, een zeer compacte edoch ontspannen zithouding heeft, heel erg lichtvoetig stuurt en last but not least over vering beschikt die een ontzettend goede balans heeft tussen sportief en comfort - om nog maar te zwijgen over de bonus in vorm van het gemiddeld verbruik van 1 op 24,4 - maar dat hebben we ditmaal dus niet gedaan.

Zoals gezegd: wanneer je na 500 kilometer binnendoor sturen nog zo fris als een hoentje afstapt en je die dag echt geen enkel moment hebt verveeld, dan heb je én een verdomd fijne toerfiets onder je kont gehad, én een verdomd fijne route uitgezet. We durven beide dan ook van harte aan te bevelen.

Met de Ninja 650 is het niet de vraag of, maar hoe vaak je een compliment of duimpje-omhoog krijgt. Het zadel is lekker laag en smal, waardoor je beide voeten gemakkelijk aan de grond kan zetten

Dit is het gereedschap waar je 't mee moet doen, maar meer is ook niet nodig. Witte ondergrond van het TFT-kleurendisplay bleek lastiger te fotograferen dan we hadden gedacht. In werkelijkheid is het gewoon strak wit

De Touring Edition in een notendop: hoger windscherm, tankpad en zijtassen, waar veel meer in past dan je denkt

We hebben het al vaker gezegd, maar hij blijft bijzonder fraai, die achterbrug. Nissin remmen doen 't prima, een quickshifter heeft 'ie niet, maar als een bak zo fijn schakelt als deze Ninja dan heb je dat ook niet nodig

Heerlijke balans tussen sportief en comfort, verbruik, koppelrijk blok, design

Benzine-indicator best wat nauwkeuriger had mogen zijn, zomer 2021

Technische specificaties