Zoeken

Test: MV Agusta Superveloce 800

Retro en avant-garde

4 september 2020

Ten opzichte van de Serie Oro heeft MV meer dan een kwart van het prijskaartje afgesnoept, wat is gerealiseerd door wat van de voordehand liggende bling op te offeren, zonder dat dit invloed heeft gehad op de prachtige lijnen met vanaf de zijkant gezien ver naar voor gerichte bolle kuip waarvan de schroeven mooi uit het zicht zijn genomen. Het gevoel wordt geaccentueerd door de lange, fijnvormige neus die uitmondt in de ronde, poly-ellipsvormige projectorkoplamp die, net als het Je hebt motoren, je hebt mooie motoren en dan is er nog iets als kunst op wielen. En 't rijdt ook nog eens verdomd lekkerachterlicht in het slank taps toelopende kontje met een fraai gepolsterd zitje, een LED licht is. De kentekenplaathouder is laaggeplaatst om de fraaie lijnen niet te verstoren, terwijl aan de voorkant een kleine spoiler boven de ruit is voorzien die er in eerste instantie een beetje vreemd uitziet, maar die geen invloed heeft op je zichtveld als je plat achter het ruitje kruipt. 

In tegenstelling tot het carbonfiber van de Serie Oro is bij de productieversie de kuip van dun plastic gemaakt, wat volgens Gillen anderhalve kilo extra aan gewicht op de schaal heeft gebracht en het drooggewicht op 173 kilo heeft gezet, exact gelijk aan dat van de F3. De enkelzijdige gietaluminium achterbrug, die op de Oro brons is gespoten, is zwart op de Normale – en de Oro’s retrostijl edoch radicaal ogende E-motion wielen, elk met 24 dikke spaken, zijn vervangen door de meer conventionele gietaluminium wielen van de F3. De Oro wordt ook geleverd met een neo-Agostini triple-pipe SC Project uitlaatsysteem, met twee pijpen aan een kant en een pijp aan de andere, waar de Normale hetzelfde 3-1-3 ‘Morton orgel’ uitlaatsysteem inclusief powervalve heeft als de andere driecilinders.
Van welke kant je 'm ook bekijkt, de Superveloce is niet supervet maar übervet. van ronde koplamp tot lederen riem over de tank

Zelfs het TFT kleurendisplay is een beleving op zich

De ronde lijnen zijn retro en neo tegelijk. Net als de MH900e 20 jaar geleden ook was

Vet, die achterbrug. Tandwielverhouding is aangepast voor meer grunt onderin. Achterwiel is ware kunst
Ondanks dat de Superveloce andere luchtinlaten heeft, levert de 800 driecilinder exact hetzelfde vermogen als de F3 800, met een topvermogen van 148 pk bij 13.000 toeren en een maximum koppel van 88 Nm bij 10.600 toeren per minuut. Dat zou je het idee geven dat de Superveloce inwendig gewoon een F3 is, maar Gillen & Co. hebben wel de timing van de kleppen aangepast en de Eldor ECU van een nieuwe mapping voorzien, om de Superveloce een knapperigere initiële gasrespons en een vetter middengebied te geven, waarbij de eindoverbrenging met 4 tanden op het achtertandwiel is verkleind om acceleratie van onderuit te verbeteren. 

Je nestelen aan boord van de Superveloce onthult onmiddellijk de subtiel meer verwelkomende, zowaar comfortabelere zitpositie dan de F3’s meer circuitgeoriënteerde zit. De clip-ons zijn 18 mm hoger en iets verder naar achteren (6 mm) geplaatst en ook het zadel is iets lager, volgens Brian Gillen. “We hebben de achterkant 15 mm verlaagd om de rijder meer in de motor te laten zitten”, zegt hij. Kleine dingen die veel betekenen, omdat het inhoudt dat je als rijder veel minder druk op je polsen hebt dan op de F3, wat van de Superveloce een oprechte rechte-wereld-rit maakt – het voelt lang niet zo circuit-gefocust als de F3 om op te zitten. Dat is verder doorgezet in de manier waarop Gillens Gang de ECU hebben herzien om de Superveloce veel toegankelijker te maken, zowaar zacht, mals of hoe je de manier waarop het vermogen wordt afgegeven wilt noemen. Hoewel de quickshifter met autoblipper voor het terugschakelen zonder koppeling z’n werk goed doet en niet zo gevoelig is als sommige die al gaan schakelen als je voet langs het pookje afschuift, hoef je ‘m veel minder te gebruiken dan op de F3, omdat de driecilinder vanaf 5.000 toeren in zesde versnelling al behoorlijk lekker rolt. Echt een gemakkelijke fiets om in alledaagse condities mee te rijden. Het enige wat me opviel was dat bij lage snelheid er nogal wat warmteontwikkeling aan de linkerzijde van de motor was – maar gezien de hete buitentemperatuur waarin we reden kan dat de Superveloce amper aangerekend worden.