Test: MV Agusta Superveloce 800

Ondanks de uitmuntendheid van de controleerbare maar super effectieve Brembo remmen – die me een paar uit de brand hielpen toen ik iets te enthousiast ‘go with the flow’ aan het rijden was, zonder dat daarbij de aanwezigheid van ABS te voelen was - is de Superveloce een motor die een zeer schone, precieze rijstijl beloont. Ze vraagt je niet om je knie over het asfalt te schrapen, of die remmen en Vooruit, een keer dan. Net niet, maar 't kan wel. En gemakkelijk ook, maar niet is veel leukerkoppelrijke driecilinder te gebruiken om je van de ene naar de andere bocht te persen. Ze wil dat jullie samensmelten, en dat je je gewicht subtiel gebruikt om van richting te veranderen, wat wordt versterkt door de nauwkeurige stuureigenschappen van het composiet frame. Ik zeg het niet graag, maar hoewel het niet bepaald een Manx Norton is, is de Superveloce een fiets die een meer traditionele, conservatieve rijstijl beloont – met een des te meer ontspannende en belonende rit als resultaat. “Dat klopt als een bus”, zegt Brian Gillen als ik me zo tijdens de debriefing uitdruk. “We hebben hetzelfde gemerkt. Hoe meer je in de motor blijft zitten, hoe meer je de motor kunt laten vloeien. Je kunt gecentreerd blijven zitten, de bocht insturen en weer terug op het gas gaan. Ze houdt van die manier van rijden.”

En ik ook. MV Agusta’s slogan is “Motorcycle Art” en de Superveloce 800 belichaamt dat motto. De motor doet de looks, en naam, volledig eer aan en is bovendien leuk en waarderend om te rijden. Dit is een zeer slimme motor, zowel op het vlak van styling als dynamica en het is dan ook zeer onwaarschijnlijk dat er ook maar een iemand zal zijn die haar heeft gekocht, die zal worden teleurgesteld haar te bezitten en ermee te rijden. Lucky Bastards…