Zoeken

Primeurtest: Italjet Dragster

Outside the box

28 januari 2020

De Italjet Dragster is uniek in z’n soort. Het is de enige scooter wereldwijd waarvan het rijwielgedeelte uit een chroommolybdeen stalen spaceframe bestaat waar aan de voor- en achterkant spuitgietaluminium behuizingen zijn geschroefd, aldus Massimo Tartarini, die maar al te graag onderstreept dat in tegenstelling tot de kleine buisjes van de oorspronkelijke scooter het vakwerkframe nu veel forser is, met 24 en 26 mm buizen. Inderdaad, dezelfde diameter als Ducati voor de Panigale heeft gebruikt. Aan de voorkant is dezelfde enkelzijdige voorwielophanging met naafbesturing toegepast en ook de stuurgeometrie is niet aangepast. Dit mag dan supercool zijn, maar als we niet opschieten wordt 't zometeen superkoelDe achterbrug daarentegen is nu in plaats van staal van gesmeed aluminium gemaakt. Voor extra stabiliteit is de wielbasis iets verlengd van 1.310 mm naar nu 1.335 mm, wat als bijkomend voordeel heeft dat er iets meer ruimte voor rijder en passagier is ontstaan. De Dragster heeft twee vette handvatten en er is nét genoeg ruimte op de vloerplaten om je voeten kwijt te kunnen. 

Het concept van naafbesturing scheidt sturen van vering, waardoor je de stuureigenschappen optimaliseert en dan met name bij het remmen, doordat de voorkant niet induikt en er zelfs bij de hardste remacties weinig gewichtsverplaatsing is. Buiten dat het er supercool uitziet heeft het ten doel om oneffenheden in het wegdek te elimineren en ervoor te zorgen dat trillingen het stuur niet meer bereiken. 

Net als voorheen worden voor- en achterwiel elk afgeveerd door een Bitubo monoshock design met instelbare veervoorspanning, terwijl eveneens net als de oorspronkelijke Dragster de 2020 versie verschillende wieldiameters heeft. Maar nu dan wel beide 1 inch groter, dus een 120/70 Pirelli Diablo Rosso 12” voor en een best vette 150/70 R 13” achter. Het gecombineerd remsysteem bestaat uit een 175 mm schijf voor en een 240 mm schijf achter, beide met een Brembo 2-zuiger remklauw. Dat is conform EU regelgeving afdoende voor de 125cc, de 200cc is nog van ABS voorzien. De 9-liter tank is onder de vloerplaat geplaatst, waarmee het zwaartepunt aanzienlijk is verlaagd en tegelijkertijd een ideale gewichtsverdeling is ontstaan. 

Het is echter het radicale ontwerp en de compromisloze looks die de Dragster zo ontzettend bijzonder maken, want net als z’n voorganger is de techniek aan de buitenkant geplaatst – net als bijvoorbeeld de Ariel Atom sportauto, of het befaamde über-moderne Musée national d'Art moderne - Centre Pompidou in Parijs. “In een samenleving waar alles er hetzelfde uitziet en iets anders doen zo vaak wenkbrauwen doet fronsen, geloof ik dat de Dragster de perfecte combinatie is van Italiaans ontwerp, toonaangevende
Niet eerder een scooter gehad waar we uren naar konden kijken

Durf te wedden dat je met dit ding meer de blits maakt in Amsterdam dan met een Panigale

En dat met techniek die een Superbike niet zou misstaan

Heel toepasselijk dit...
technologie en een sportieve uitstraling,” zegt Italjet baas Tartarini. “Ik heb Dragster in mijn bloed van vroeger, dus het zou iets te gemakkelijk zijn geweest om dat oude ontwerp weer uit de kast te trekken en alleen van een Euro4 motorblok te voorzien – maar ik was ervan overtuigd dat we meer moesten doen, dus hebben we ‘m compleet nieuw ontworpen. Ik ben zeker dat deze concentratie van technologie in z’n puurste vorm, die ook betaalbaar is, een mijlpaal zal worden in scooterland met z’n nieuwe frame, nieuw motorblok en geëvolueerde vering via ons SIS Independent Steering System. 

Nu moet ik meteen bekennen dat ik een fan van het eerste uur ben van de Italjet Dragster en er destijds zelfs een van de eerste generatie modellen heb gekocht om in de paddock mee rond te scheuren tijdens races door heel Europa, maar ook om o-zo cool even naar het postkantoor, de kroeg of zelfs een bioscoop of voetbalwedstrijd te gaan – overal waar je knettergek wordt van verkeer en parkeerproblemen. De 180cc tweetakt motor was absoluut vet en ging er goed vandoor, maar de belangrijkste reden waarom ik ‘m zo leuk vond was dat hij bij elke snelheid veel stabieler en solide aanvoelde dan meer conventionele scooters als een Vespa of Kymco. Hoewel de Dragster te laat op de markt kwam voor het wow effect in de paddock naast de fabrieks Bimota Tesi die ik drie seizoenen heb geracet, moet ik toegeven dat dat wel een factor heeft gespeeld in waarom ik ‘m zo leuk vind. Ik kan niet ontkennen dat ik er een kick van kreeg om door drukke straten in iets harder dan looptempo met verkeer mee te rijden en voetgangers om zag kijken. Yep, absoluut een hey-kijk-mij scooter die zowel praktisch als fun te rijden was – wat ongetwijfeld ook de reden is geweest waarom ‘ie is gejat.