Test: Kawasaki Versys 1000 SE

Waar de Versys 1000 in 2012 nog een vreemde eend in de bijt was heeft de fiets zich in 7 jaar tijd ontpopt als een ideale toermachine die het rijgemak en het comfort van een hoogpoter met het sportieve karakter van een viercilinderlijnmotor heeft gecombineerd. Volgende keer ons gewoon naar huis laten rijden, ok?Om er voor 2019 nog een schepje bovenop te doen. Wie de kortste route van de Noordkaap naar Kaapstad ambieert is met een GS of Africa Twin beter af, voor wie in ‘knie-aan-de-grond-stijl’ rond de wereld wil gaan is er de Z1000SX en Ninja H2 SX, maar voor de rest van globetrotters is er haast geen betere motor dan de Kawasaki Versys 1000. 

Dat gold al voor het oude model en dat geld helemaal voor de 2019 Versys 1000 SE. Stuurt gemakkelijk, heeft een heerlijk motorblok en is van alle gemakken voorzien (als in cruise control, bochten-ABS en tractiecontrole en semi-actieve vering) die anno 2019 onontbeerlijk zijn. Dat de quickshifter bij lage toeren niet 100% werkt en dat de menustructuur onhandig is, is ‘m snel vergeven. Als ik in plaats van vliegen met deze Versys 1000 SE naar huis had moeten gaan (Net als Vincent afgelopen jaar met de Ninja H2 SX SE heeft gedaan), dan had ik meteen ja gezegd. Het avontuur lonkt…

Super comfortabel, dat blok, elektronische vering, dat blok, design

knopjes en menustructuur niet bepaald intuïtief, quickshifter nukkig bij terugschakelen bij 2000 tpm in 6, hoogte instelling ruit