Test: Honda Neo Sports Cafe familie

De reden van dit tripje is helder: hadden we een paar weken terug nog een CBR-feestje met alle motoren onder die verzamelnaam bijeen op dezelfde plak, nú is het beurt aan de naked varianten: de Neo Sports Café motoren. En een smokkelaar, maar daarover straks meer. 

Tekst: Vincent Burger
Fotografie: Honda

Tussen retro en modern

We hebben er de afgelopen anderhalf jaar al meer van gezien natuurlijk, het hele Neo Sports Café concept, waarvan we er inmiddels ook een paar hebben gereden, zoals de CB1000R, de CB125 en CB300. En nog niet al te lang geleden is de CB650 ook geïntroduceerd. Het hele idee is een thema voor de naked bikes wat een soort ideale kruising is tussen retro en modern, tussen sportief, caféracer en euh… iets met neo, Ik had het kunnen weten natuurlijk. Als 't ergens regent, dan in de Ardennenwant we noemen net precies de termen die Honda gebruikt heeft als noemer voor het geheel.

Dat komt dan ook terug in de styling, met ronde koplamp en hier en daar nog wat ‘oude’ stijlelementen, maar tegelijkertijd scherpe belijning, mooie materialen, zaken als een upside down voorvork, strakke displays en hier en daar een extra digitaal hulpmiddeltje. Daar bij komt ook nog eens een nieuwe, moderne geometrie en zitpositie en een heleboel andere zaken als frame en wielen, vorm vande airbox en uitlaat, noem maar op en Honda is weer klaar voor de toekomst. En dat werkt, want de modellen vallen aardig in goeden aarde. De 125 is volgens eigen zeggen de bestverkochte 125cc van afgelopen jaar. Zou zomaar kunnen.

Die is er echter helaas vandaag niet bij, maar dat is misschien ook wel te verklaren omdat we een flinke rit voor de boeg hebben en dat misschien net wat teveel gevraagd zou zijn. Of je verveelt je stierlijk als je per ongeluk op de CB1000R zou zitten natuurlijk. Wat nog net wel oké gaat, is de 300cc, dus die is wel van de partij, net als de rest.

Nieuwe telg in de reeks, of tenminste toch wel een beetje, is de CB500F. Die hebben we nog niet gehad. Nou is de hele 500 serie aangepakt voor dit jaar, van de F, via de R tot de X, en nu hebben we dus de naked er bij. Ook al heeft die een plaatsje apart, want zoals je ziet is de styling hiervan verre van NSC-achtig. Hij lijkt meer op een geüpdatete versie van ’t oude model en dat is eigenlijk ook precies wat het is. De motor is in Azië zó populair, dat Honda het niet slim vond om ‘m al te veel te veranderen. Zit wat in natuurlijk, maar vanuit het familiegevoel is dat toch een beetje jammer. Maar ja, het blijft een commercieel bedrijf Maar goed, dat hebben we in Spanje ook wel eens meegemaakt. Zonder regenpak...en de verkoopaantallen dáár zijn vele malen hoger dan de cijfers hiér, dus hebben zij het voor het zeggen. Nou zou ik persoonlijk heel benieuwd zijn hoe een CB500 met NSC styling zou verkopen dus als ik Honda was zou ik er toch stiekem over nadenken of het niet mogelijk is bijvoorbeeld beide uitvoeringen naast elkaar in de showroom te zetten, maar goed, we zullen het er mee moeten doen. 

Daarnaast hebben we nog drie andere modellen. De CB1000R is er in normale uitvoering en in ‘plus’ versie, inclusief flyscreen, duoseat cover en tweerichting quickshifter. Voor de vorm staat hier een versie met ook nog een Akra demper erbij. Oh, en handvatverwarming ook nog eens. Voor dit jaar en enkel binnen de Benelux is er dan ook nog de Limited Edition, met een gave paintjob en wat features van de ‘Plus’ versie. En een genummerd plaatje om het extra speciaal te maken. Maar hoewel we deze versie wel stilstaand kunnen bewonderen, rijden we toch maar met de Plus-uitvoering.

De CB300 is in tegenstelling tot de 500 wél in de juiste jas gestoken en dat kan ‘m wel eens een edge geven, want dat verandert de zaak aanzienlijk. Maar er zijn nog meer verschillen, zo is de 300cc CB voorzien van een ééncilinder en heeft de CB500 er twéé. Verschil moet er wezen. Maar er is nog wel meer verschil, in het voordeel van de CB300. Kom ik zo op.

Vreemde eend in de NSC familie

Om mijn nieuwsgierigheid te kalmeren begin ik vandaag op de CB500. Een bekende, maar natuurlijk was dat in een vorige vorm. Desondanks is er vanuit het zadel weinig veranderd, het is nog steeds een prima luisterende motor met een prachtig lopend blokje, met precies voldoende vermogen. Niet te veel, maar echt ook niet te weinig.  En daarom ook ideaal voor vandaag. Met mist en afwisselend regen is het al somber genoeg, maar we zijn ook in België en zonder lollig te willen doen is dat nog steeds een recept voor een heel wisselende ervaring qua wegdek. Gooi daar nog een willekeurige tractor bij en je bent helemaal voorzien. Dan ben je blij als een motor doet wat je verwacht. Ook teveel vermogen is hoewel leuk, Beetje jammer blijft 't wel, geen Neo Sports Café looks voor de 500. Moeten ze toch maar eens over gaan nadenkenniet echt ideaal, want je voelt je dan ernstig tekort gedaan en kunt nergens het volle potentieel van de motor echt kwijt. Dus dan kom je ergens in het midden terecht, precies in het werkgebied van de CB500. Da’s mooi. Het ding is dan ook echt wel leuk. Zit goed, rijdt goed, ziet er goed uit, appeltje eitje. Of tenminste… Zoals gezegd hebben we het aan de Aziatische markt te danken dat de CB500 niet meer dan een facelift gekregen heeft. Er is wel degelijk verschil, maar je moet wel goed kijken. Het is geen schok als een NSC zou zijn, maar we kunnen nog steeds hopen dat dat een keer gaat gebeuren. Daar is namelijk nog meer mee gemoeid, maar ook daarover straks meer. 

Voor dit jaar heeft Honda de 500 nog een klein beetje herzien, wat gefinetuned en gepoetst waar het kan. Zelfs het blok is getuned, al is het topvermogen precies gelijk gebleven. Logischerwijs betekent dat dus dat er ergens anders wat bijgekomen is, en dat klopt dus ook. Over het hele toerengebied heeft ’t blokje er net wat meer bij, het is dus net effe wat ‘vetter’ geworden. En daar heeft men dus ook het geluid bij meegenomen, hij moet nu net dat kleine beetje dikker klinken, al hebben we geen referentie ter plaatse. Geeft ook niet. Die twee kilo gewichtsverlies voelen we ook niet. En de betere aerodynamica… in dit weer? Ben al blij dat m’n regenpak werkt.  Maar dat maakt ook niet uit, neem het gewoon aan. Deze CB500 is beter dan elke CB500 tot nu toe. En heeft nu een slip/assist koppeling gekregen, om het leven nóg aangenamer te maken. Net als een digitaal display, waarvan ik dacht dat iemand de helderheid op z’n allerlaagst had gezet (het is instelbaar), maar achteraf blijkt dat het gewoon niet het meest spetterende LCD ter wereld is. Van voren zie je amper het verschil. Zeg jij maar welke dit isQua indeling werkt ’t dan weer wél, al snap ik niet waarom de ene motor wél een gearindicator krijgt en de ander niet. Een schakelverklikker zit er dan weer wel op in de vorm van een mooi wit LED.

Goed, die zithouding is dus ook helemaal prima, net als de vering, de remmen en de rest van de motor. Helemaal oké ding, niks op aan te merken, om mee te lezen en schrijven. Maar dán.

Dan is het tijd voor foto’s. En vanwege de weersomstandigheden besluiten we dat we deze locatie maar meteen gebruiken voor álle motoren en vanmiddag kijken hoe het gaat, maar dan heeft iedereen tenminste wel alles op de foto staan. Zo gezegd en zo gedaan, knippen en scheren we eerst de CB500. Maar dan stap ik over op de CB300 en de wereld staat stil. Wat een ding! Zóveel frisser, moderner, strakker en eh… toffer! Voor de exacte verschillen kun je de specificaties eens naast elkaar leggen, maar vanuit het zadel is de CB300 korter, scherper belijnd, zit beter met een vlakker en merkbaar aanzienlijk harder zadel (en dat is goed) en zit je er dus ook een stuk actiever op. Dan ineens is de CB500 maar een oud idee. Ja, zo is het niet moeilijk, die enkelzijdige achterbrug verraadt 'm welEn dat kan ook wel een beetje kloppen natuurlijk, als je ziet wat er allemaal is aangegrepen om de Neo Sport Café te vormen. Dat komt dus ook direct terug bij de CB300, de 125 zelfs al. En zoals gezegd, daar zou ik op terug komen. Bij deze dus; de CB300 is een heel ander vat, een compleet andere motor. En een partij léuk, niet normaal. Als het later in de middag dan ook tijd is voor een laatste wissel en de meesten van ons hun lijstje wel vol hebben, blijf ik met liefde op de CB300 zitten om m’n weg te vervolgen. Natuurlijk is het wel de lichtste van het stel, dat betekent ook dat je er het hardst voor zult moeten werken, maar dat doe ik met alle liefde. Het is nog het meest actief rijden van alle vier en ondanks dat je nauwelijks hulpjes of opties hebt, heb je die ook helemaal niet nodig. Terwijl de 1000 en 650 toch wel blij zijn met hun tractiecontrole, in dit weer. Met de 300 moet je gewoon scherp blijven en gas geven, dan gaat het allemaal nog bijzonder goed. Oh, als Honda die 500 nou toch ook eens…. het begint bij hoop. 

Dan kunnen we over de rest wat korter zijn, al verdienen ze beide veel meer. Maar wat er gezegd moet worden over de CB650 en CB1000, is al lang eens gezegd en herhaald. Stap van de 300 of 500 over op de 650 en het eerste wat je merkt is toename op alle vlakken. Breder, langer, groter. Maar niet extreem, want de stijl van de NSC is wel dat het allemaal heel compact blijft. Dat is dan ook zo, maar een viercilinder kun je nou eenmaal niet verbergen als je net van een één- of tweecilinder af komt. Het toegenomen gewicht ook niet, alhoewel dat niet extreem is. Je voelt gewoon de bulk, dat wel. En dan is het ineens wel wennen op weer Vier cilinders, check. Dan moet dit de zesenhalf zijnop een viercilinder te stappen, dat is plots zo… saai. 

Terwijl de 650 nu echt veel beter uit de verf komt dan een CBR650 ten opzichte van een Fireblade, dat zeker wel. Maar ja, hoe vergelijk je een naked met een vol gestroomlijnde sportmotor? Dat is hoe dan ook voor één van de twee een oneerlijke strijd. Hoe dan ook, is het nu wel ideaal voor de 650 omdat je er zo veel kanten mee op kunt. Laag in toeren, vroeg opschakelen voor het toerwerk, of juist hoog in toeren en jánken voor wat meer sportieve actie, het kan allemaal. Met de optionele quickshifter zoals waar de testmotor mee uitgerust was, wordt het zelfs nóg leuker. Al zul je nog flink door moeten halen voordat je ook maar in de buurt van de toerenbegrenzer komt, het deed me wel terugdenken aan de goede oude tijd van de 600cc klasse naked bikes en de avonturen die we daar mee Nu wordt het weer een stuk lastiger. Even geen regen zou trouwens ook best wel aangenaam zijnmeemaakten. Die kaarten zijn inmiddels echt heel erg anders geschud. 

En dan is er natuurlijk nog de CB1000. En hoewel dat makkelijk de dikste en ruigste van het stel is, is dat niet noodzakelijk slecht. Het vermogen is romig genoeg om je nergens zorgen over te maken, gewoon een hoge versnelling kiezen en het koppel trekt je overal wel doorheen. Bovendien heeft deze motor ook nog de digitale gadgets die het allemaal nog makkelijker maken zoals tractiecontrole, motormappings, motorrem, noem maar op. Valt het tegen, dan zet je ‘m gewoon in standje ‘Rain’ en je kunt doorpotelen, wat een collega dus ook gedaan heeft… voordat ik ‘m weer terugzette. Maar de CB1000 is ook een heel eind verwijderd van de lichtvoetige, het spring-in-‘t-veld gevoel wat de kleine vanzelfsprekend wel makkelijk heeft. Wat dat betreft is het gewoon een kwestie van kiezen. Het NSC DNA is wel nog steeds merkbaar en dat maakt zelfs de teruggetunede Fireblade een genot om te rijden. Heb je veel plannen, dan is dit mogelijk nog steeds de beste keus. Hier kom je in elk geval het makkelijkst mee Europa door en terug, terwijl het qua fun helemaal niks af doet. Dat heb je dan met een supertoermotor weer niet. Maar het beste feature voor vandaag zit wel op het stuur, maar nog net een heel klein stukje verder: het knopje van de handvatverwarming. Want hoewel het niet vriest, warm wordt ’t ook echt niet meer. En droog al helemaal niet, dus dan kun je maar beter een beetje genieten van het kleine beetje comfort wat je nog wél gegund wordt.  

Conclusie

Alles bij elkaar hebben we zo een aardige indruk gekregen van de Neo Sports Café serie en kunnen eigenlijk alleen nog maar hopen dat we hier met beter weer nog een keer mee te maken krijgen, ergens dit jaar. Hoe dan ook heeft de hele linie een duidelijk concept, wat ook in elk model weer terug komt. En dat ’t een goed idee is, blijkt wel uit het feit dat ik uit eigen wil liever op de CB300 blijf rijden dan terug te stappen op de CB500 en bovendien heel graag een 500cc versie van de NSC zou zien. Dus wie weet wat de toekomst daar voor antwoord op heeft. Hoe dan ook, zit je met elke uitvoering helemaal prima. 

Technische gegevens