Test: Kawasaki H2 SX SE

En dat is nog maar één van de vele highlights die de motor rijk is. Zou je me vragen wat ik het leukste vind, dan zou ik daar nog moeite mee hebben, er is zóveel leuk aan dit ding, dat kan nog laat worden. Maar als je je nou afvraagt wat iets als Launch Control nou doet op een toermotor: precies dat vroeg een collega aan de verantwoordelijke engineers en het antwoord was eenvoudig: Omdat het een Kawasaki is. Klinkt goed, houden we er in.  De werking ervan is dan ook echt zo indrukwekkend dat we er heel graag genoegen mee nemen. Is het geen plaatje zo?Om zo gelanceerd te worden door een supercharged 200 pk sterk monsteris buiten elk vergelijk, dat moet je meemaken. En iedereen die het wil, kan dat nu dus ook….

Mensenkinderen, de H2 SX. Kort door de bocht een H2 met koffers en een hogere ruit en dat is nou net precies wat ‘m zo goed maakt. Dit is gewoon een goed idee. Beetje vergelijkbaar qua gedachtegang met de KTM Superduke GT: je neemt een totaal losgeslagen apparaat, zietdaar het potentieel van en hangt ‘m vol met koffers en toergerichte functies. En zomaar tover je het ding om in een zowaar praktisch ding. Vergeet korte ritjes, waarom zou je eerder stoppen? Gewoon een paar T-shirts, toilettas en wat verschoning mee en je kunt er -letterlijk- keihard tegenaan. En je wederhelft ook, die kan gewoon méé.  Schappelijk.

Juiste woorden

Als ik nog even op zoek mag naar de juiste woorden, kunnen jullie misschien eerst even wat achtergrondinformatie verwerken. Na de bom die Kawasaki plaatste in de vorm van de H2 en H2R, had de motorwereld even tijd nodig om weer bij te komen. En dan te bedenken dat we nog maar in het derde jaar ‘Anno H2’ zitten. De H2 is nog steeds een waanzinnige en tot de verbeelding sprekende machine, waar nog geen enkele concurrent een passend antwoord op heeft geleverd. Hoeft misschien ook niet, het is nou eenmaal een machine van de buitencategorie. Vooral ook omdat je er eigenlijk niet helemaal van wist wat je er nou echt mee aan moest. Voor circuitrijden heb je lichtere machines, voor de openbare weg luxere en voor de snelweg, tja… heeft Kawasaki zelfs in eigen huis een alternatief dat ook hard rechtuit kan en bovendien wél plaats biedt aan een passagier en desgewenst ook bagage. Estoril in januari, dat zou heerlijk moeten zijn. Toch?Nadat wij de H2 zodra Kawasaki Nederland de papieren in orde had, direct meenamen voor een meerdaagse trip naar het Isle of Man en terug, waren we wel sterk overtuigd van het rijplezier, het gemak, de vermogensafgifte, kortom de potentiele toerkwaliteiten. Alleen waren we wel beperkt tot de hoeveelheid schoon ondergoed die in de rugtas paste.

Dus daar was ruimte voor verbetering. Een enorm gapend gat zelfs. Wat nou, als je een H2 zou nemen en die zou voorzien van een normale portie duozadel, plus kofferrek? Vermogen zát, dat hadden we al ontdekt. Maar dan met een beetje extra toerkwaliteiten, dan zou de H2 wel helemaal moeten kunnen schitteren. En ziedaar, drie jaar later: de H2 SX. Precies wat de dokter zou voorschrijven.

Tekst: Vincent Burger
Fotografie: Kawasaki