Test: Honda Forza 300

Je zou het misschien niet zeggen, maar het is alweer bijna twee decennia geleden dat Honda in 2000 haar scooterrange uitbreidde met de NSS 250 Forza, een premium motorscooter voor het middensegment die een riante opbergruimte met een sportieve rit combineerde en was uitgerust met een – voor die tijd –innovatief gecombineerd remsysteem. Kweenie, maar dit lijkt verdacht veel op Italië anders. Forza dan maarDe scooter werd in heel Europa goed ontvangen, waar eigenaren z’n meerdere gezichten in elk aspect van het alledaags gebruik wisten te waarderen. 

In de loop der jaren werd de Forza doorontwikkeld, zonder dat daarbij inbreuk werd gedaan op z’n unieke mix van sportiviteit en GT karakter. “Je zou het niet zeggen als je haar zo ziet staan. Met haar brede, stijlvolle front en voluptueuze kont ziet ze ziet ze er wel aantrekkelijk uit, maar maakt ze geen sportieve indruk. Dat schijn bedriegt merk je als je de nieuwe Honda NSS300 de sporen geeft...” schreven we vijf jaar geleden nog toen Honda de Forza tot NSS300 Forza had opgewaardeerd. Voor die tijd had de – toen nog NSS250 – Forza al flink wat updates gehad. De eerste update stamde uit 2004, toen Honda de Forza van S MATIC elektronisch geregelde CVT voorzag, evenals een diefstalveilige Smart Key (waarmee destijds een chip in de sleutel werd bedoeld), PGM-F1 benzine injectie en ruimte onder het zadel voor twee integraalhelmen.
Elektrisch verstelbare ruit, da's best wel uniek voor een middenklasse maxiscooter

Display oogt een heel stuk sportiever en is overzichtelijk.  Een jaar later kreeg de scooter ABS, terwijl in 2008 de luxe van de Forza werd uitgebreid met een optioneel audiopakket met speakers, een geüpgradede S MATIC en C-ABS, waarna in 2013 dus de NSS 300 Forza volgde. 

Vijf jaar na die lancering heeft Honda de middenklasse maxiscooter dus opnieuw grondig aangepakt en ‘m tegelijkertijd kortweg Forza 300 genoemd. Zo grondig dat je eigenlijk beter kunt spreken van een compleet nieuw model, wat de kort en bondige Forza 300 naam misschien ook wel verklaart. Alleen al wat design betreft heeft deze nieuwe Forza niets, maar dan ook echt niets gemeen met z’n voorganger die dus vijf jaar op de markt is geweest. Zo plomp als de oude uitzag, zo rank, sportief en sexy is de nieuwe om te zien. Het ‘zit-in’ is blijkbaar toch niet zo’n goed idee geweest en heeft nu het veld geruimd voor ‘zit-op’, waarmee niet alleen het sportieve karakter van de Forza nog eens extra wordt onderstreept, maar wat ook nog eens het comfort ten goede is gekomen. De hoogte van het zadel is van 716 mm naar 780 mm gegaan, waardoor er veel meer ruimte voor de benen is ontstaan. Met mijn 1.72 mtr lengte kon ik me drie zithoudingen veroorloven: met de voeten recht vooruit tegen het schuin oplopende schild, met de voeten recht onder me en met de voeten iets naar achteren tegen het achterste schuine schild. Er kleeft echter ook een nadeel aan de hogere (en ruimere) zit, Meer dan het verkeer dan hè, niet wat weer betreft want die nazomer is echt ongekenddoordat in de vloerplaat geen uitsnede is aangebracht krijg je als kleinere scooterrijder wat lastiger je voeten aan de grond. Een voet gaat nog net, maar allebei lukte mij persoonlijk niet meer. 

Het tweede dat Honda voor het betere GT werk heeft aangepast is het riante windscherm, dat nu door middel van een schakelaar links op het stuur elektronisch over een hoogte van 140 mm is te verstellen. Honda claimt dat het nieuwe windscherm een betere bescherming moet bieden tegen de elementen en tegelijkertijd ook de windruis moet hebben geminimaliseerd, maar dat hebben wij niet echt gemerkt. Tot pak ‘m beet 100 km/u is de hoeveelheid windruis in de helm nog te overzien, maar bij een ritje over de snelweg zullen oordoppen geen overbodige luxe zijn. Hoewel de laagste stand net wat sportiever oogt en zeker in een heerlijk warme najaarszon net effe wat frisser is ging mijn persoonlijke voorkeur op de snelweg toch uit naar de hoge stand, die merkbaar meer bescherming biedt en opmerkelijk genoeg ook stiller was. Om daarna in de stad of op een bochtige dijkweg het scherm te laten zakken tot de lage stand.