Multitest Middenklasse Nakeds

Terwijl ik naar huis rij op de Street Triple, gewoon over de snelweg en altijd even een uurtje doorbijten en afzien van saaiheid, snap ik al meteen dat het weer een stevige kluif gaat worden. Die KTM zal van heel geoden huize moeten komen wil die hier overheen komen. De Street Triple is zoals altijd weer precies een Street Triple, met al z’n plussen en minnen die daar bij komen. Akelig weinig minnen…. Zoals gewoonlijk. Het is weer honderd procent een Street Triple, maar dan nieuwer, beter en voorzien van alle nieuwste snufjes. Dat ‘ie goed is, wisten we al. Maar dit is nog eens de RS versie ook, dus dit is ook nog eens de beste uitvoering die je kopen kunt. "Dit trio is uitnodigend! Het zijn drie motoren die je stilstaand al toejuichen dat er puur rijplezier op het menu staat. Ze hebben eigen smoelen, hun eigen benadering qua concept en als je ermee rijdt, blijken ze ook verschillende karakters te hebben. Daarbij blinken de KTM en de Triumph beide echt uit, op verschillende manieren."Betekent dat we de bezwaren die we vorige keer hadden ook kunnen wegstrepen, want die zijn -voor veel geld- opgelost. Dan moet je toch van heel goeden huize komen…

Dat doet KTM dan ook, want de eerste reviews die logen er ook niet om. En als KTM iets aanpakt, doen ze het ook meteen goed. Maar toch, die eerste gedachte blijft spelen. En dan is er nog nummer drie, de MT-09SP. Ook verbeterd, ook geüpgraded en ook met precies de pijnpunten aangepakt. Dit kan wel eens heel interessant worden. Ook kan ik me voorstellen hoe Ed er over zal denken, die is bovendien degene die die andere twee motoren heeft opgehaald, dus ik ben benieuwd naar zijn eerste appjes. Mijn verbazing is dan ook best groot als hij als eerste over de Yamaha begint. ‘Wat is die goed geworden zeg!’ Die staat. De veringupgrade 'Ed, denk je eraan dat hier mensen vlakbij wonen? Versnelling hoger graag, hou het stil'. "Wat zeg je? Ik versta je niet!"heeft z’n werk gedaan, z’n doel bereik en is door de Ed-keuring heen. ‘dat blok is sowieso het leukste van allemaal en nu stuurt ie ook zonder doodsverachting’ Mooie teksten heeft ‘ie soms. Die opmerking over het blok ken ik ergens van, kan me herinneren dat ik dat een jaar geleden ook al gezegd had, maar laat dat de pret nu niet drukken. Yamaha goedgekeurd, dan alleen de KTM nog. 

En uitgerekend die heeft toch een klein dingetje. Zodra ik arriveer om de Triple te ruilen voor de twin, krijg ik te horen ‘als je nou toch naar huis rijdt, zoek dan even een dealer op en probeer met hun demo even te rijden, benieuwd of die het ook heeft’. Ai. En het is niet eens zo’n enorm euvel, maar kennelijk toch wel genoeg voor een dubbelcheck. Dan moeten we dat maar doen. En zodra ik bij genoemde dealer binnenkom en er over begin, hoor ik ‘Dat doen ze allemaal. Je bent al de zoveelste. Je mag het proberen, maar ik kan het je zo al vertellen’. En hij heeft gelijk, het maakt niet uit. Ook het verschil tussen de standaarduitlaat of onze Akra maakt niks uit, ik heb dezelfde mapping geselecteerd, het is precies hetzelfde. ‘Alsof het KFR van vroeger weer terug is’, zal onze derde man enkele dagen later beschrijven en daar lijkt het inderdaad nog het meeste op: een onrustige motorloop bij deellast, met name als je probeert een constante snelheid aan te houden, zoals in het verkeer nogal eens gebeurt. Geef je meer gas, is er niks aan de hand, Is het een nieuwe Stig? Nee, aan zijn houding herken je de rijder. Met afstand.zit je in hogere toeren is er niks aan de hand, maar het is in het dagelijkse verkeer gewoon niet altijd te vermijden. 

Alles is dus anders, wat dit een heel interessant verhaal kan maken. Hier houden we van, want dat houdt ons scherp. Betekent onder meer ook dat de Triumph niet per definitie de gedoodverfde winnaar hoeft te zijn. Alhoewel, toch goede kaarten….

Natuurlijk gaat de meeste aandacht uit naar de KTM. De meest oranje, maar ook de nieuwste en ook de campagne van een jaar lang heeft z’n uitwerking niet gemist: de zelfbenoemde ‘Scalpel’, mán, dat moet wel een gevaarlijk ding zijn. Scherp en dus nodig om met handschoenen aan te pakken. Het feit dat we een dreunende (nou ja, binnen de Euro4 norm) Akra er bij hebben maakt dat nog wat erger, met name bij lage toeren zoals wachtend voor verkeerslichten mist het z’n effect niet, de KTM intimideert. Terwijl dat eigenlijk helemaal zo erg niet nodig is. Als je eenmaal zit en rijdt, valt het allemaal reuze mee. Grootste verandering: het tweecilinder motorblok. Minder dikke klappen dan z’n eencilinder voorganger en minder dikke klappen dan z’n 1290cc grote broer. Maar toch een totaal ander blok dan vergelijkbare twins.  Altijd leuk om te ontdekken hoe zeer een fabrikant z’n eigen ziel en gevoel in een toch redelijk beperkte verzameling variaties kan steken. 

En dan te bedenken dat we nog steeds gewoon in Nederland zijn