Kawasaki Z650 ECO Challenge
Een race, geen optocht
(Hoe langzaam rijden toch ineens heel intens kan worden)
Als ik ergens achter Stavelot de zoveelste rotonde in zicht zie komen, heb ik het helemaal gehad. Alwéér een auto op mijn ideale lijn, alweer precies waar je de sukkelaar niet wilt hebben. Maar inmiddels is mijn inschattingsvermogen zo scherp gesteld dat ik redelijk precies in kan schatten over hoeveel tellen de auto precies daar is waar ik ‘m wil hebben: midden op de rotonde en druk linksom aan het sturen. 
Laat dus nooit een baldadige fotograaf alleen met je mooie verkeersborden...Ik had vooraf m’n gas precies genoeg dichtgedraaid om niet te vroeg te pieken, maar met nog voldoende om de operatie vlot te laten verlopen en zo min mogelijk snelheid te verliezen. En precies als meneer chauffeur zich ver rechts van het midden begeeft, ga ik op m’n stepjes staan, kus het verhoogde gedeelte van de rotonde en ben er langs voordat hij zich realiseert dat hij net ingehaald is. Doei, ik ben aan het racen!
Dat soort acties. Ik ga niet zeggen dat alles even verantwoord is geweest, maar het doel heiligt in dit geval toch een paar middelen. En wat dat vooruitkijken betreft: als er meer verkeer in het spel was geweest, had ik het niet gedaan. Wel gevloekt, dat dan weer wel. Maar helemaal kamikaze was het niet geweest.
Tekst: Vincent Burger, Ed Smits
Fotografie: Tom Haanstra, Pien & Wout Meppelink (Target Press)