Vergelijk: KTM 1290 Adventure R vs Ducati Multistrada 1200 Enduro Pro
Blijven doorgaan
Dat idee krijg je wat meer met de KTM, maar de Ducati komt er niet gek ver achter. Vooral met z’n valbeugels en heel aantrekkelijke kleur (en afwerking) wil je gewoon zo snel mogelijk in een tent slapen. Dat is dan ook de insteek van deze motoren: doorgaan waar het met de anderen ophoudt. Dus of het kan of niet, of het slim is of niet, het zijn niet ineens lomp krachtige crossmotoren, nee, het zijn Adventuremotoren die pas in hun element komen wanneer de rest ophoudt. Rij richting Moskou, gooi je tank vol en Eindelijk, modder! Of tenminste.. nouja, het is een beginnetjevraag de weg naar Vladivostok, dát werk. Er zijn in Australië ‘highways’ zonder asfalt, zelfs bijna zonder bewegwijzering, dwars door de woestijn. Waarbij je van tevoren aan moet geven dat je er overheen wil en een schatting van hoe lang, zodat ze je gaan zoeken als je niet op tijd de overkant haalt. Ice Roads, Alaska, Canada, Groenland…. Dát werk. En dat alles met behoud van alles wat zo’n motor te bieden heeft. Dus kun je ook je tent, koffers en gasstel meenemen als je zou willen.
Omdat zulke wegen in Nederland niet voor het oprapen liggen, al zeker niet (meer) in het westen, proberen we een kunstgreep. Om er na een paar meter achter te komen dat een zanderig crossterrein dus toch wat teveel gevraagd is. Voor onervaren crossers als wij in elk geval wel… er zullen ongetwijfeld mensen bij KTM werken die het tegendeel even heel achteloos willen bewijzen, maar goed… die zullen misschien ook zo’n tocht door de Mojave niet echt spannend vinden. Wij wél, maar ja, zonder woestijn…
Wat volgt is een speurtocht naar onverharde wegen, die ons een leuk aantal kilometers weg brengt. Mooi moment om de rest uit te vinden. De motoren hebben nogal een uitrusting... het meeste kennen we inmiddels wel, maar het is toch wel aardig het opnieuw terug te zien. En dat begint al bij de verlichte schakelaars van de Ducati en het TFT scherm van de KTM, wat met deze generatie wel heel erg intuïtief is. Maar zo hebben beide motoren ook alle versies van ABS en tractiecontrole, inclusief IMU sensor en dus hebben ze ook bochten-ABS en TC. Ducati gaat daar nog iets verder mee met de elektronische Skyhookvering terwijl dat bij KTM toch is voorbehouden aan de straatmotoren; de R is weer uitgerust met klassiek instelbare vering. Kijk eens wie we daar hebben! Ge moet gas geven jonguh!Dat zegt ook wel weer wat over de insteek, maar laten we daar nou niet te veel over doorzagen. Ook hebben beide motoren Hill Start Assist, een trucje dat de voorrem eventjes ingeknepen houdt zodat je zelf alle concentratie over hebt om met gas en koppeling netjes weg te rijden. Ook een extraatje op de Enduro. KTM heeft dat sinds de Super Adventure en ook doorgevoerd op deze R.
Maar het gaat natuurlijk nog veel meer om het rijden zelf. Zitcomfort en motorkarakter en daar is best wat over te zeggen. Niet geheel onverwacht is het KTM die nog het meest op een oude, klassieke Adventure lijkt. Of liever: het type, de verhoogde enduromotor met een ruitje. Weten we nog de oude 990? Zoiets. Was ook een waanzinnig ding, is het nog steeds als je er eentje zoekt trouwens. Echt zo’n ding dat er nu nog steeds super bruut uitziet en fantastisch rijdt. Maar goed, terug naar nu: de R voelt ook zo aan. De Ducati is al meer de brede, comfortabele toermotor die de standaard Multistrada ook is. Beide hebben een breed stuur waar je echt veel dwang mee uit kunt oefenen, wat vooral onverhard natuurlijk een pré is. En het wordt nog mooier als je gaat staan. Zoals bij veel enduromotoren opent je wereld pas echt als je staat. Ineens wordt alles duidelijk; stand van de voetsteunen, stand van rem- en schakelpedaal, hoogte (en breedte) van het stuur, de vorm van de tank, noem maar op. Enige wat wel echt scheelt is de positie van het (rem)pedaal; zodra je staat krijgt ook je voet een andere hoek. Op de voetsteunen merk je dat al doordat je ineens ‘vlak’ op het stepje staat, nog meer als je de optionele rubberen inserts verwijdert. Die zijn speciaal voor offroadgebruik demontabel. Maar de achterrem moet dan ook veranderen. Bij BMW weten we dat daar zo’n leuk opklapbaar stukje op zit om dit op te lossen. KTM heeft sowieso al gerekend op crosslaarzen, Ducati heeft nu op de Enduro Pro ook een slim foefje, een in een handomdraai verstelbaar pookje.
'Hoe hoog is dat nou eigenlijk, dat "hoog" van jullie'? Nou, laten we het even demonstreren