Test: BMW R nineT Urban G/S

Soms kom je zo’n motor tegen die je maar niet los kunt laten. Dat is dan vaak de motor die je koopt en als het plaatje helemaal klopt is dat voor de komende jaren nog steeds jouw motor. Zelfs na die tijd is elk ritje weer een klein cadeautje en word je instant weer blij bij alleen al de gedachte weer een stukje te kunnen, of liever ‘mogen’ rijden. Nou hebben wij als mensen-die-elke-week-een-ander-rijden een heel bijzondere positie, want wij mogen/moeten zoals de titel al zegt elke week weer op een volgend model overstappen. Dat doen we altijd met liefde en uiteindelijk lezen jullie daar weer onze indruk en ongezouten mening over. Voor een 'heel stoere' motor heeft de G/S nog een enorm hoge aaibaarheidsfactorMaar af en toe hebben we er ook zo eentje. Een motor waar we excuses voor gaan verzinnen. ‘Even een boodschapje’ en dan iets vergeten zodat je nog een keer kunt… ondanks het weer toch niet de auto nemen omdat ‘dat zo lastig parkeert’. Uitzetten bij een rood licht zodat je ‘m ook weer kunt starten bij groen, dat werk.  Een ‘klein testritje’ maken van 2500 kilometer omdat het kan, in plaats van een weekje woon-werk. En de Urban G/S is er zo een.

Nou hadden we die trip sowieso wel gepland, maar het kwam wel deksels goed uit. En terwijl we normaliter netjes afwisselen tussen de verschillende motoren, was ik deze keer maar wat blij dat we dat vooraf al uitgevochten hadden: Ed op z’n langeduurmotor, ik op de testfiets. Ja joh, want Ed heeft dat ding nou eenmaal om veel kilometers mee te maken, dus daar wil ik niet te veel tussen gaan zitten natuurlijk, dat is zielig. Dus ik offer me op en blijf wel gewoon op ’t boxertje zitten, zoals het een goed collega betaamt.

Oké, dus het ding bevalt… dan kunnen we nu over op de orde van de dag: het waaróm. De R NineT Urban G/S is nogal een mond vol. Maar we snappen waar het vandaan komt: er was eens, in 2008, de Lo Rider. Een soort platform waar je naar eigen wens onderdelen aan zou kunnen toevoegen of weglaten, veranderen, noem het maar op. Uiteindelijk bleef het bij een concept en duurde het nog eens een aantal jaar voordat we daar een eerste tastbaar resultaat van konden zien, de R NineT. Een retromodel gebaseerd op de destijds meest moderne boxermotor, vergelijkbaar met de Scrambler van Ducati. Maar dat was een naked en gestoeld op een heel ander idee. Nog wat later kwam de eerste variatie, de
Klassiek correct en minimalistisch, oftewel typisch R NineT. Meer hoeft dat niet te zijn

En het klopt ook wel, je hoeft niet diep te graven om de gelijkenis te zien

Aan stijlelementen ook geen gebrek... tot aan de stofhoezen om de vork toe R NineT (probeer dat eens vaak achter elkaar te typen, dat wordt snel vermoeiend) Scrambler. En dit jaar kwamen daar nog eens twee nieuwe versies bij, de Racer en deze Urban G/S. Perfect in de markt gezet en op zich ook echt precies goed voor waar BMW ze neerzet. Maar als we nog eens met een schuin oog kijken naar al die schetsen en opties van de Lo Rider, zien we daartussen al flink wat hints. En er zijn er nog meer, dus wie weet wat de toekomst ons nog brengt.

De Urban G/S (we weten nu wel dat het een R NineT is) is wel een prachtvoorbeeld. BMW weet waar ze vandaan komen en kunnen dat aan de hand van deze retromodellen ook laten zien. Soms met wat hulp zoals toen Roland Sands een R90S hommage maakte in de juiste kleur, wat vervolgens snel als basis is gebruikt voor de Racer, soms hebben ze dat niet eens nodig. Dan is één plus één heel eenvoudig twee. En hoe kun je nou beter een icoon uit je eigen historie eren dan met een jubileumuitgave? En dus greep BMW de gelegenheid om van de basis R NineT, een blok dat ook al jaren naar volle tevredenheid dienstdeed in de moderne GS, een retro allroad te maken als ode aan de oude R80 G/S. Compleet met alle denkbare stijlelementen, tot de kleur aan toe. Niemand zou zich tegenwoordig nog wagen aan een besmettelijke kleur van het zadeldek als het rood wat we hier zien, tenzij het zo wordt toegepast als op de G/S, en met succes. Zo herinneren we ons de R80 en niet anders. Het wit is een mooie vorm van toeval, want wit staat gewoon erg fris. De grote ronde koplamp (met ouderwetse halogeenpit) met klein schermpje maken het af. Of nou ja, je zult ook wel de spaakwielen willen, maar zoals gewoonlijk zijn die optie. Net als het ASC, maar dat is geen optie die je direct in het oog springt.

Eh ja, best wel erg Zweeds zo, dat plaatje