Ultieme Sporttourtest deel 2: 1290 Super Duke GT vs S1000XR

Met zulke kanonnen kan het nauwelijks anders dan goed gaan, maar juist daarom kan het nog een kluif worden er echt een allround winnaar uit te halen. Zoals gezegd gaat het nogal om het neusje van de zalm. Zo was de BMW verleden jaar ook wel aan te duiden als een kruising tussen een Superbike en een Adventure, met het blok van de één en de zithouding van de ander. Waar je ook met gemak, zo niet meer gemak dan het origineel, je maten kunt bijhouden in de Alpen. En dat inclusief koffers, zonder merkbare vertraging. En uiteraard zoals het BMW betaamt ook nog eens navigatie erop, cruise control, handvatverwarming, alle toeters en bellen, Eigenlijk hadden we naar Saint Tropez moeten gaan, maar ja...dáár ligt weer geen circuit om de hoekinclusief de elektronisch instelbare vering en de twee-richtingen quickshifter. De KTM daarentegen is het Oostenrijkse antwoord hierop. Of de nog luxere versie van de standaard 1290 Super Duke. Vergelijkbaar met het verschil tussen Adventure en Super Adventure op meer dan één manier. Was de Super Duke zelf al een klein kanon, daar doet de GT nog even een schepje bovenop: volledig geïntegreerd, bochten-ABS en Tractie controle, elektronisch instelbare vering en demping, een ruit vooraan en onzichtbaar bevestigde koffers achter. Plus uiteraard nog een lading luxe en gimmicks, die de motor nog breder inzetbaar maken. Geen tweerichtings quickshifter, maar dat is in dit geval dan ook nauwelijks nog nodig. BMW was eerder en dus is dit het KTM antwoord, maar als het andersom was geweest was het echt een loodzware dobber geworden voor de concurrent.

Natuurlijk kunnen we wel direct stellen dat het beter een S1000R had kunnen zijn of dat de XR beter naast een Super Adventure had kunnen staan, maar wij zien hier wel iets in. Sowieso is de BMW nauwelijks een adventure met z’n superbikeblok en rijeigenschappen, maar ook heeft deze motor wel een set koffers en een R normaliter niet. En bovendien mis je dan de ruit. Uit onze ervaringen was de XR tot eind verleden jaar zo’n beetje de ultieme Alpenknaller, voornamelijk door de voordelen die de GT nu ook heeft. En die op zijn beurt is nou eenmaal een 1290 Super Duke, maar dan met ruit en koffers… en daarmee hebben we al genoeg gezegd. In de werkelijkheid ontlopen de twee elkaar niet eens zó ver als het op zadelhoogte aankomt.  Dus we doen het gewoon. Had het gekund, dan hadden we direct de MT10 er naast gehouden, maar die hebben we nu dus een verhaaltje eerder al besproken. Wel naast exact dezelfde KTM overigens.

Daarbij, knallen door de Belgische Ardennen is met dit soort motoren ook geen straf

Omdat we wel wat meer wilden weten over hoe goed de motoren nou echt zijn en wat we ze allemaal voor de wielen kunnen werpen, hebben we ons aangemeld bij de Stéphane Mertens Riding School voor een circuitcursus op hoog niveau. Dus reizen we naar Mettet, werken ons daar een dag in het zweet op de baan en crossen

Heel herkenbaar BMW. De knoppenwinkel is ontzettend intuïtief, waarvan hulde

Quickshifter met autoblipper, makkelijker wordt  het niet. De viercilinder is behoorlijk potentwe ons de volgende dag weer binnendoor huiswaarts. Opnieuw genoeg voor zo’n duizend kilometer dus helemaal prima en veelzijdig bovendien.

Nou is het met dit soort motoren wel meteen vervelend dat je niet effe wat meer kilometers maken kunt. Een tripje van een uur of drie is eigenlijk peanuts en zo ook deze keer, als we bij de Nederlands-Belgische grens afspreken en er dus nog maar twee van overblijven. Die vliegen voorbij en voor we het doorhebben staan we al voor de deuren van het hotel van vandaag. “Jou iets opgevallen onderweg?” ‘Nee, eigenlijk niet. Wat is er dan?’ “Oh niks bijzonders, maar dat is nou precies waar ik bang voor was. Alles is goed en er is gewoon niks wat er uit springt”. Ja goed, we hebben een twee- en een viercilinder, maar dat is al eerder voorgekomen. En verder zitten er koffers op als je achter je kijkt, geeft elke motor aan hoe snel je rijdt en stoppen ze als je daar om vraagt. Qua enerverendheid hadden we de reis niet hoeven aanvangen. Maar dat is juist goed, want deze machines zijn gemaakt voor nog veel meer kilometers per reis en dus zou het kwalijk zijn als we er na twee uurtjes alweer klaar mee zouden zijn. Jippie... we zijn er weer, bij de bocht der bochten, de Belgische variant op de échte CorkscrewBeide machines zitten als een koning en brengen ons desgewenst nog naar Kreta als we het zouden verlangen. Maar dat is gelukkig alleen maar de eerste indruk. En natuurlijk zijn er wel verschillen, maar die zijn nauwelijks verrassend te noemen. Als je heel goed oplet merk je met de BMW wel een klein beetje dat je met bagage rondrijdt, maar kijk naar de foto’s: je ziet dat er nogal wat aan het subframe hangt. Alles dik binnen de lijntjes en geen reden tot ongerustheid. Zelfs fileverkeer is geen enkel probleem, dus aan breedte ook geen enkel overschot. Dat je dat verschil merkt is dus niet vreemd, ook omdat BMW zich nog wel bedient van een los framewerk en KTM het nou eenmaal iets strakker heeft kunnen maken. Aan de andere kant is de KTM ook nieuwer en heeft men de truc af kunnen kijken. Van bijvoorbeeld motoren als de GS, om maar wat te noemen…. Maar goed, kniesoor dus.