Toerstest: Kawasaki Versys 1000 Tourer

Tekst: Peter Aansorgh
Foto's: Peter Aansorgh, Thilo Kozik en Daniël Riesen

Uitdaging

Een reis door de Zuid-Franse Provence stelt je als motorrijder voor een uitdaging. Je moet een motor hebben waarmee je lekker door de bergen kunt rijden, waar je goed bagage op kwijt kunt maar waar je ook comfortabel de lange snelweg naar het Zuiden mee af kunt branden. De Kawasaki Versys 1000 lijkt dan een voor de hand liggende keuze. Hij heeft een 120 pk sterke viercilinder in het vooronder. Hij heeft een rechte zit met een breed zadel en een breed stuur, dat macht geeft in het bochtenwerk. En hij heeft ruime veerwegen, die slechte bergwegen opslokken maar niet zo ruim dat de motor er instabiel van wordt. Nog mooier is, dat hij fraai gevormde, snel afneembare koffers heeft, die ook nog eens zijn voorzien van een mono-key systeem. Al blijkt die fraaie vormgeving ook zijn nadelen te hebben. De koffers zijn lekker diep, onder meer omdat Kawasaki een van de weinige fabrikanten is die snapt dat een uitlaat niet op de plek van de koffers moet zitten. Maar de "flying V"-vormgeving zorgt dat normale tasafmetingen - mijn fototas en laptoptas- er niet in kunnen. Dus blijf de laptop thuis en neem ik minder fotospullen mee. Eten, drinken, kaarten, gereedschap, ductape, reserve handschoenen, kolletjes en andere ditjes en datjes gaan in de andere koffer, de kleren gaan in een waterdichte Difi-roltas achterop. Daarvoor heeft de Kawa een lekker brede bagagedrager met veel "aanknopingspunten" voor de spin en het bagagenet. Zo wenden we de fraaie Versys-neus naar het Zuiden...

Route du Pluie

De Route du Soleil naar Séguret, vlak bij Orange, blijft een pokkeneind. Maar liefst 1071 km zitten, wachten, tanken en pissen en weer zitten en wachten, terwijl het weer zich niet altijd van de goede kant laat zien. Gelukkig zijn er slechter motoren om dit mee te doen. Voor de snelweg zijn een paar zaken van belang: goede windbescherming, een comfortabele zit en genoeg power om op de snelweg meters te maken. Wat dat laatste betreft heb je aan de Versys 650 eigenlijk genoeg, die heeft al 69 pk onder de gasgreep en daar kun je dik 200 mee. Maar het gaat natuurlijk niet alleen om de topsnelheid. Het gaat ook om acceleratie, hoe snel je op snelheid bent, hoe gemakkelijk je inhaalt en hoe vlot je uit een tolhokje wegblaast. Daar biedt de Versys 1000 met zijn 120 pk sterke viercilindermotor toch veel meer vlotheid, souplesse en rijplezier. De topsnelheid is niet van belang, want in Frankrijk wordt je boven de 130 tegenwoordig ritueel gevierendeeld, dus dat doe je niet. De toegestane snelheid de route du Soleil is in de zes met een lekker laag toerental aardig vol te houden, waarbij de motor en ook nog knap zuinig is - 1 : 17 is zo te halen. En dat met een 21 litertank, waarvan je 17 liter kunt gebruiken voor je op reserve gaat. Dan haal je dus bijna 300 km op een tank en dat is meer dan je achterwerk uithoudt, want ondanks de comfortabele polstering en het brede zitoppervlak ga je het zadel toch wel vlot voelen. Groot pluspunt is dan weer dat de ergonomie verder fantastisch is. De voetsteunen staan recht onder je en niet te hoog, zodat de knieën ontspannen tegen de tank aan liggen. Ook goed is dat de vierpitter bij deze kruissnelheden op de Route du Soleil - vandaag eerdere een route de Pluie - nauwelijks trilt en goede windbescherming biedt: de handkappen houden je handen uit de regen en de ruit is instelbaar: als het regent zet ik hem hoog voor o 
De ruit is gemakkelijk in hoogte te verstellen, de mistlampen zijn onderdeel van het accessoirepakket
 
Net als de TomTom Rider trouwens, die met € 399 gewoon de TomTom adviesprijs heeft. Maar dan met een Kawasaki logo en een Kawasaki opbergtasje. De TomTom mount staat voor € 72,60 in de Kawasaki accessoirelijst
 
Vanaf het stuur kun je door het menu bladeren en rijmodus en tractie controle aanpassen, een leesbril is handig om de informatie in het drukke digitale display tijdens het rijden te ontrafelen. Een versnellingsindicator ontbreekt trouwens jammer genoegptimale bescherming, als het droog is zet ik hem weer 75 mm omlaag voor minder turbulentie en meer ventilatie in mijn helm. Ook een groot pluspunt is de bediening van het veelzijdige dashboard: alle informatie is er via een knop op de linker stuurhelft uit te halen. Minpuntje is het formaat van de letters, die aangeven wat de cijfers in het dashboard voorstellen. Voor een vijftiger zijn die zonder leesbril niet te lezen en aangezien ik geen varifocus vizier op mijn Arai heb, is het maar raden wat de diverse cijfercombinaties in beeld eigenlijk betekenen. Range? Trip A? Trip B? KM-stand? Verbruik? Gemiddeld verbruik?...

Mont Ventoux

Je hebt het geleerd toen je klein was: als je je groenten op hebt, mag je een lekker toetje. En dat werkt nog steeds zo. De beloning voor het snelwegbranden is dan ook groots en prachtig als we 's morgens vanuit Domaine de Cabasse vertrekken voor een bestorming van de Mont Ventoux. De 1912 meter hoge berg is voorzien van een strak strak asfalttapijt naar de top, voorzien van ruime bochten. Een kolfje naar de hand van de Versys, die je trakteert op een gemakkelijk en controleerbaar stuurgedrag. De machine weegt rijklaar 250 kg. Dat merk je als je moet manoeuvreren. Groot voordeel daarbij is dat de zithoogte met 840 mm redelijk bescheiden is, zodat je geen reus hoeft te zijn om met je voeten bij de grond te kunnen. Bovendien geeft het brede stuur je een aardige hefboom. En zodra je rijdt merk je sowieso weinig meer van het gewicht. Dat komt door de gewichtsverdeling, de 17 inch wielen en de massacentralisatie. Wel merk ik dat de motor een tikje langzaam instuurt en zich wat op wil richten als je remmend een bocht in gaat. Logisch, want ik heb de veervoorspanning nog niet aangepast op volle koffers en een grote klerentas. Een korte stop op een "P" verhelpt dat snel, want de achterschokdemper heeft een handige draaiknop waarmee je de veervoorspanning in een vloek en een zucht aanpast. Dat verbetert de wegligging aanmerkelijk, de motor draait nu vrij gemakkelijk af en heeft nog maar een kleine oprichtneiging. Nu is de motor goed te mikken en heerlijk door de doorlopende bochten van de Mont Ventoux te sturen.

Broederstrijd

De Mont Ventoux is niet de enige mooie route van de Provence, zo merken we gedurende een week toeren in de Provence. Een van de meest geweldige routes die je kunt vinden is de D2 door het Massif de la Sainte Beaume, over de Col de l'Espigoulier. Deze weg schijnt door autofabrikanten en Duitse motorbladen veel voor testen gebruikt te worden en de vele zwarte sporen op het asfalt "onderstrepen" dat. Een fraaiere aaneenschakeling van bochten en hairpins en een bijbehorend uitzicht zul je zelden vinden. Maar de bochten zijn vaak behoorlijk wat krapper dan op de Mont Ventoux en dat levert een interessante vergelijking op met de Versys 650, die door hopman Jochen Ehlers wordt gemend. Ik heb met de Versys 1000 mijn handen vol om het kleine broertje bij te houden. Tuurlijk, ik heb meer power en betere vering, maar de 650 is veel lichter en dat is in de krappe haarspeldbochten een doorslaggevende troef! Waar je de 650 laat de bocht insmijt en vroeg overeind tilt, moet ik duidelijk iets "rondere" bochten rijden. Ik moet beter vooruit plannen, de motor eerder de bocht in laten kantelen en het duurt langer voor hij rechtop staat en het gas er vol op kan. Waarbij ik mijn winst dan weer pak bij het uitkomen van de bochten, want de Versys 1000 heeft natuurlijk een bult trekkracht ter beschikking, die ook nog wordt bewaakt door een in drie standen instelbaar tractiecontrolesysteem.

Power

Power is een van de sterke punten van de Versys 1000. De 1.043cc DOHC viercilinder heeft vier kleppen per cilinder en een niet ultrakorte boring-slagverhouding van 77 x 56 mm, die verraadt dat het Kawasaki niet om het topvermogen ging, maar om soepelheid van onderuit. Het maximum koppel bedraagt 102 Nm @ 7.500 tpm. Een heel groot deel van dit koppel is al bij lagere toeren beschikbaar, waardoor je in principe heel weinig hoeft te schakelen en heel veel in de vierde en vijfde versnelling kunt doen, als je relaxed wilt toeren. Maar als je verstrikt raakt in een soort broederstrijd en je de tellernaald richting de 10.000 tpm laat vliegen, dan gedraagt de Versys 1000 zich als een felle superbike. Althans, wanneer je de Power Mode-schakelaar in de sportiefste van de twee standen hebt staan. Hij trekt dan vanaf 1.500 tpm al vlot weg en wordt rond de 4.000 tpm aanmerkelijk sterker. Dan huilt hij als een turbine naar de rode streep en wordt het zaak om op te schakelen. De zesversnellingsbak schakelt netjes, soms met wat geluid als je terugschakelt naar de twee of de een, maar wel heel precies en met korte schakelwegen. Heel prettig is trouwens de versnellingsindicator uit het accessoirepakket, zo wist ik nog van een eerdere kennismaking, des te jammer was het dat 'ie op deze Versys niet was gemonteerd. Ook geweldig is de Assist & Slipperkoppeling. Deze bekrachtigt zichzelf bij het optrekken, waardoor er lichtere veren konden worden gebruikt. De koppeling vraagt daardoor weinig handkracht en is ook goed te doseren, terwijl het mechanisme eveneens voordelen biedt bij het terugschakelen: het zorgt dat de koppeling wat kan slippen, zodat het achterwiel altijd blijft draaien en netjes in het spoor blijft.

Controle

Helaas is het weer niet altijd even goed, ook in de Provence kan het regenen. Dan wordt het asfalt een stuk gladder, maar met de Versys is dat geen probleem, want de controle is optimaal. De motor wordt gevoed via gasklephuizen met dubbele gaskleppen. De eerste daarvan bedien je zelf, de openingssnelheid en de openingshoek van de tweede wordt door de motormanagementcomputer bepaald. En daarvoor zijn twee mappingen: een waarin de gasreactie lekker sportief en direct is - soms zelfs een tikje abrupt - en een "regenmapping", waarin de gasreactie poeslief is en het maximum vermogen wat beperkt is. Dat helpt om de gepoetste kant van de Versys bij het inrijden van de kletsnatte Gorge du Verdon zonder noemenswaardige inspanning boven te houden, wat gezien de diepte van de afgronden naast het asfalt een ontegenzeggelijk pluspunt is. N 
De ruime koffers hebben een onpraktische V-vorm, maar worden standaard met luxe, voorgevormde binnentassen geleverd. Een beetje laptop past er echter niet in. De uitlaat zit lekker laag en neemt daardoor bij de zijkoffer geen ruimte in beslag
 
De vierzuiger Tokico's grijpen soepel aan en bieden een lineair opbouwende remkracht. De tankpad is onderdeel van het Tourer pakket en zorgt ervoor dat je tank niet bekrast
 
Op het rekje kun je gemakkelijk een bagagerol monteren. De veervoorspanning achter is eenvoudig in te stellenet als de tractiecontrole die het doorslippen bij het accelereren voorkomt en het state-of-the-art Bosch ABS-systeem, dat zorg dat je ook zonder problemen tot stilstand komt. Het hoeft trouwens nooit in actie te komen, want de Versys mag dan een zeer potent remsysteem met 310mm stoppers en vierzuigerremtangen hebben, maar het zijn geen aan-uit ankers. Ze zijn prima te doseren. Ze grijpen soepel aan en bieden een mooie, lineaire opbouw van de remkracht. Hetzelfde geldt voor de achterremmen, die een stevig potje meeremmen als het nodig is.

Col d'Allos

Als de wind die nacht draait is het dal tegenover Hotel des Gorges du Verdon in La Palud-sur-Verdon in een mum van tijd schoongeblazen en kijken we weer tegen een fel blauwe hemel aan. Dat is een stuk prettiger, want we hebben een lastig maar wonderschoon parcours voor de boeg. We nemen de D908, die langs de Verdon loopt en vervolgens over de Col D'Allos naar Barcelonette. De weg wordt smaller en smaller, kronkelt hoe langer hoe meer en naarmate de 2247 hoge top van de pas nadert staan er ook geen bomen meer. Vangrail ook niet, trouwens, ook niet op de afdaling aan de andere kant van de berg, waar het nog ruiger is. Het asfalt is er niet geweldig, maar met een allroad als een Versys kun je er vlot overheen. Met de 1000 vlotter dan met de 650, omdat de vering beter is. Althans, nadat ik een beetje aan de stelschroefjes heb gedraaid. De uitgaande demping van de 43 mm voorvork voor staat nu drie klikjes zwaarder, achter heb ik de dempingsschroef van de "horizontal back-link"-schokdemper helemaal dicht gedraaid. Het gevolg is dat de motor na het inveren niet meer over zijn evenwichtspunt uitveert. Hij deint dus niet en geeft daardoor een betere controle. Zo vlieg ik zonder problemen - soms staand op de voetsteunen - over alle kuilen heen. De vering is daar met veerwegen van 150 mm uitstekend op afgestemd en biedt zelfs op dat asfalt nog veel comfort. Belangrijker is dat de motor strak aanvoelt en een uitstekende feedback geeft. Alleen bij hard remmen voel je wel eens ietwat flexibiliteit omdat alle bagage in de koffers en de hooggeplaatste tas wat doordrukt, maar je merkt dat het aluminium twin-tube frame alles goed onder controle heeft.

Conclusie

Als ik via Gap, Rosans en Orange weer op de A7 naar het hoge noorden blaas kan ik terugkijken op een tocht, die mede dankzij het comfort, de goede stuureigenschappen en het lekker felle motorblok uitermate memorabel was, ook al was het weer niet helemaal "je dat". Maar zou ik deze Versys 1000 Tourer Edition ook kopen als het mijn eigen €13.699,- was? Of zou ik gaan voor de veel lichtere en wat minder rijk uitgeruste Versys 650, die €7.999,- kost - met Touring-pakket €699,- duurder? Zou ik alleen solo door Nederland rijden, dan denk ik dat ik aan de 650 meer dan zat zou hebben. Maar met bagage naar het buitenland, dan geeft het extra vermogen, de rijke uitrusting, de betere vering en vooral de speelsheid en het rijgemak die de beresterke viercilinder meebrengt toch wel heel veel extra rijplezier...

• Koppel van onderuit, doseerbaarheid vermogen, doseerbaarheid remmen, zithouding Wegligging op alle soorten wegdek, brandstofverbruik, monokey en ophanging koffers, complete uitrusting
• Vorm koffers, gewicht, afleesbaarheid digitaal display, standaard geen versnellingsindicator

Technische gegevens