Test: Kawasaki Versys 650

Tekst en fotografie: Ed Smits

Altijd dikke pret

Eerlijk gezegd wist ik het afgelopen jaar niet of ik nou echt blij moest worden van de compleet vernieuwde ‘kleine’ Versys, die voor modeljaar 2015 tot Versys 650 was gedoopt. De fiets was er qua design met sprongen op vooruit gegaan en had zich van een lelijke, rebelse en graatmagere puber tot een stijlvolle volwassen vrouw ontpopt, mIk heb toch echt het idee dat ik net na het plassen iets vergeten ben, maar wat... aar daarmee was in mijn ogen tegelijkertijd wel een tikkie van het rebelse (stuur)karakter verloren gegaan. En dát was destijds op het zonovergoten, maar bovenop de Etna wel behoorlijk koude Sicilië voor mij persoonlijk wel een tegenvaller.

Op de prachtige wegen rond de Etna had de Versys 650 weliswaar eigenlijk geen klap verkeerd gegeven, maar toch was er iets dat ik miste. Versys stond bij mij synoniem voor ‘altijd dikke pret’: de bergen in en knallen maar, waarbij maar al te graag te kust en te keur in tweede versnelling het voorwiel richting luchtruim kon worden geprojecteerd. De Versys was een fiets die, hoe onooglijk ‘ie ook was, telkens weer het duiveltje in me wist aan te spreken. Normaal doen was per definitie een verloren zaak.

Nee, dan de nieuwe Versys 650, die zich van een rebelse puber tot een verantwoordelijke ouder had ontpopt en daardoor alles behalve dat was. Alleen, was de fiets daarmee minder dan het eerste model, of was mijn verwachtingspatroon eigenlijk niet reëel? Hoezeer ik persoonlijk dat eigenzinnige karakter van het eerste model ook miste, met zijn nu volwassen uitstraling, neutrale stuureigenschappen, zijn zeer gunstige brandstofverbruik en niet te vergeten zijn fraaiere looks sprak de nieuwe Versys namelijk ineens wél een veel breder publiek aan. En dus had het ontwikkelingsteam van Kawasaki het gelijk aan haar zijde toen het besluit werd genomen met de Versys een andere weg in te slaan.

Palmtrees, for Palmoil. En niet zo'n beetje ook

Een andere weg die hier in Maleisië veel beter tot uiting komt. Vanuit ons vertrekpunt ten zuiden van Kuala Lumpur is een route van ongeveer duizend kilometer dwars door het binnenland voor ons uitgezet, waar vergezichten en palmboomplantages (tegenwoordig het belangrijkste exportproduct van Maleisië) w 
Bij 30° laat je het instelbare ruitje het liefst in de lage stand. Een temperatuurmeter in het display was handig geweest, alleen al om te bevestigen dat het bloedheet is
 
Stevige handgrepen voor de duopassagier, die meteen als kofferdragers dienst doen (slim). De mooi weggewerkte uitlaat klinkt best bescheiden, maar daar heeft Akra-san ongetwijfeld een mooie oplossing voor
 
Qua veervoorspanning en uitgaande demping instelbare vering. De achtershock heeft hiervoor een separaat reservoir, dat gemakkelijk te bedienen isorden afgewisseld met fraaie kronkelige bergwegen met, niet onbelangrijk, amper verkeer en als hoogtepunt van de eerste dag de smalle weg naar Fraser's Hill, een weg die dwars door de jungle lijkt te zijn aangelegd en zo smal is dat het eenrichtingsverkeer is. Om nog maar te zwijgen van de takken en bladeren die - al dan niet aan de boom of half-vergaand op de grond - de klim nog meer tot een uitdaging maken.

De Versys 650 voelt zich hier als emm, aap in de jungle en slingert probleemloos de lange, smalle weg omhoog. De souplesse waarmee de Versys deze prachtige weg neemt staat in schril contrast met mijn eerdere ervaring tijdens Asia Ducati Week, toen dezelfde weg met een Monster 796 nog een ware beproeving was. Zo vermoeiend als de rit toen was, met name vanwege de sportieve zithouding en stugge vering van de Duc, zo relaxt gaat het me nu af, waardoor het voor m'n gevoel niet alleen lijkt alsof de weg nu een stuk korter is, maar ook dat het wegdek breder is. Waar het in de krappe haarspeldbochten destijds soms flink zweten was zijn diezelfde bochten met deze Versys 650 een fluitje van een cent en wordt de fraaie weg ontspannen in tweede en soms derde versnelling afgelegd. Met dank aan de souplesse van de paralleltwin, maar ook met dank aan de vOok al zo handig in Maleisië: motoren hoeven geen tol te betalen op de snelwegering die duidelijk op comfort is afgestemd en daardoor alle oneffenheden weet te absorberen. Dat was met de Duc toen wel anders.

Bovenop de berg kan voor een spotprijs worden geluncht, maar de heldere zonovergoten hemel heeft inmiddels plaatsgemaakt voor een donkere, dreigende lucht, waardoor we geen risico nemen en ervoor kiezen zo snel mogelijk naar ons hotel in Raub te gaan voordat de pleuris écht uitbreekt. Plaatselijk is het wegdek al goed nat, waardoor het goed oppassen is, en dat is niet het enige wat op deze weg door de jungle verraderlijk is. Met regelmaat is het wegdek met van alles en nog wat bedekt dat de grip niet ten goede komt, zoals zand of bananenbladeren, maar de Versys deert het niets. Sterker, deze Aziatische versie heeft geen ABS, wat meteen het grootste verschil met de Europese versie is en zeker nu geen overbodige luxe zou zijn, maar omdat de remmen zo mooi te doseren zijn en de fiets zo gemakkelijk te controleren is mis ik het eigenlijk geen enkel moment. Naast ‘geen ABS’ is ook de vering meer op het gemiddelde Aziatische postuur afgestemd en daardoor wat zachter, misschien voor ons Europeanen te zacht is afgesteld. Voor mij in ieder geval zeker.

Intens genieten

Terwijl ik het prachtige landschap vol palmbomen aan me voorbij laat gaan merk ik op dat ik, zo duf als ik de nieuwe Versys 650 ook vond, stiekem toch intens aan het genieten ben. Van de geweldige natuur van Maleisië, waarvan ik echt iedereen kan aanraden om dat ooit eens per motor aan te doen, maar ook van die Versys 650 waarmee ik nu onder heel andere omstandigheden kennis maak en daardoor veel beter uit de verf komt. Hoe relaxter het tempo, hoe beter de Versys zich in z'n eNee, ik kan er niet opkomen, maar het is wel alsof het nu frisser islement lijkt te voelen. Het motorblok dat voor een paralleltwin best soepel is, de ontspannen zithouding en het neutrale stuurgedrag spelen de Versys nu perfect in de kaart. Niet vreemd dat ook hier in Maleisië de fiets dé hardloper is, wat ook in het verkeer duidelijk is te zien: met regelmaat wordt een Versys 650 gespot. Zowieso is het opvallend hoeveel Kawasaki's we onderweg spotten. En niet alleen de twins, ook fietsen als de Z800, Z1000(SX), Versys 1000 en 1400 GTR komen we meer dan eens tegen. Waar Kawasaki begin deze eeuw nog 'not very popular, Honda very popular' was, is dat anno 2016 wel anders: Team Green heeft inmiddels in Maleisië in het segment boven de 200cc een marktaandeel van 50%, wat zich in 2015 vertaalde naar meer dan 30.000 units die aan de man zijn gebracht. Of vrouw, want Kuala Lumpur heeft zelfs een Kawasaki-Lady club met meer dan 250 leden.

Het tempo van Muhd, onze voorrijder van Kawasaki Maleisië, is erg relaxt, hoewel hij op de bochtige delen z’n Z1000SX nog aardig de hoek om weet te sturen. Niet ‘van-dik-hout’ knallend, maar op een vloeiende manier. Terwijl op de rechte stukken hij maar sporadisch boven de maximum snelheid uitkomt. Heel anders dan wat ik thuis in Europa zou doen, maar hier in Maleisië voel ik me nu zelf ook een toerist en spreekt z’n rijstijl me eigenlijk best wel aan. Lekker ontspannen rijden, geen stop-en-go op een kronkelweg door de bergen, maar in vloeiend tempo de bochten nemen. De motor het werk laten doen, zodat ik zelf van de omgeving kan genieten. Precies zoals het merendeel van de motorrijders ook doet als die met hun motor op pad gaan. De tijden dat iedereen met 200+ door de bergen reed zijn al lang niet meer.

In Maleisië maakt niemand zich ergens druk om, zelfs de koeien langs de weg kijken nergens van op

Ik zei het al, de toeristische rijstijl speelt de Versys perfect in de kaart. Terwijl de zon hoog aan de hemel staat en de temperatuur voor m’n gevoel de 30° al behoorlijk aan het ontstijgen is, slingert de Versys 650 heerlijk ontspannen het landschap door.  De heerlijke stuurweg met een aaneenrijging van korte, m
Je zou niet denken dat we ons twee minuten eerder nog in niemandsland waanden

Met dank aan een waterval die voor veel vertier, bedrijvigheid en opstoppingen heeft gezorgd

Hadden we al gezegd dat Maleisiers zich nergens druk om maken? Deze ferrie van Georgetown naar het vasteland had bijna een uur vertraging, maar buiten twee Hollanders maakte niemand in paniekaar veelal wel overzichtelijke bochten van gisteren heeft plaats gemaakt voor een lange, brede wegen met ruime, vloeiende bochten, waar cruise control geen overbodige luxe zou zijn. De paralleltwin pruttelt lekker onder me door, maar mist in dit tempo toch de souplesse van een drie- of viercilinder, waardoor je meer in derde versnelling zit waar je het liefst zou willen doorschakelen naar zes. Trouwens, over schakelen gesproken, vooral in de eerste twee versnellingen gaat dat bij deze Aziatische Versys 650 ietwat aan de stroeve kant en wil de motor lang niet even gemakkelijk in z'n vrij, wat een kleine domper op de feestvreugde is, maar als persdemo heeft deze fiets het ongetwijfeld al zwaar te verduren gehad. Het is me in Europa in ieder geval nog nooit eerder opgevallen. Ook de fiets van Joost heeft het probleem niet, wat mijn vermoeden bevestigt dat het exemplarisch is. De koppeling is daarentegen heerlijk licht te bedienen, wat vooral in het drukke verkeer van Kuala Lumpur een verademing is, maar rijdend binnendoor wordt de koppeling nog amper gebruikt, zo goed als de bak zonder koppeling  te schakelen is. 

Naarmate de kilometers vorderen wordt me meer en meer duidelijk dat Kawasaki geen beter land had kunnen bedenken dan dit Maleisië voor een hernieuwde kennismaking met de Versys 650. Zo afwisselend als het landschap is ook het wegdek, dat varieert van mooi strak asfalt tot gatenkaas van discutabele kwaliteit, waar soms hele delen zanderig zijn. Ideale omstandigheden voor de Versys 650 om te laten zien hoe veelzijdig de fiets eigenlijk is. Los van het stroeve schakelen onderin pakt de paralleltwin onderin mooi op met een fluweelzachte gasrespons, terwijl alle hobbels en gaten mooi door de soepele vering worden geabsorbeerd. De soepele vering heeft echter ook een keerzijde: als op een snelle bochtige weg de kraan volledig wordt opengedraaid en de tweecilinder in het ‘pretgebied’ toerenbereik komt – helemaal bovenin -  wordt het met name de achtershock al snel te veel. Al deinend geeft de Versys aan dat het wel mooi is geweest, maar weet desondanks wel redelijk z’n lijn vast te houden, waardoor het tempo niet hoeft te worden gedrukt. Op de snelweg brengt de fiets het tot een kleine 200 km/u op de klok, wat zeker geen verkeerde waarde is.

Conclusie

Muhd Akmal Husna ismail (li), de man van Kawasaki Maleisië die ons op deze onvergetelijke trip begeleidde, samen met zijn twee hulpjes die hem met navigeren hielpen. Want TomTom's doen ze hier in Maleisië niet aan, het is veel gemakkelijker om ter plekke iemand uit de buurt te regelen om voor te rijden.

In de zinderende hitte van het zonovergoten Maleisië had Kawasaki voor ons een hernieuwde kennismaking met de voor 2016 strategisch herpositioneerde Versys 650 georganiseerd, wat voor de fiets zeker niet verkeerd heeft uitgepakt. Veel meer dan tijdens de introductie of testen in eigen land, waarbij de fiets toch vooral op z’n sportieve ambities werd beoordeeld, werd de Versys 650 nu gebruikt waarvoor hij eigenlijk is bedoeld: dagelijks forenzen en ontspannen toeren. En dat doet de fiets dankzij z’n ontspannen zit, z’n comfortabele vering, z’n neutrale stuureigenschappen en z’n goede brandstofverbruik – ook in Maleisië werd geen waarde lager dan 1 op 23 genoteerd – helemaal niet verkeerd. Mocht dát je nog niet helemaal hebben overtuigd, dan is de fiets met z’n prijskaartje van nu net geen achtduizend euro ook nog eens behoorlijk vriendelijk geprijsd.

• ontspannen zit, neutrale stuureigenschappen, paralleltwin pretpakket bovenin, verbruik
• vering te slap voor ‘van-dik-hout’ knalwerk, kenteken op ruit (laat ze Europa niet op ideeën brengen), we moesten naar huis

Technische gegevens