Test: Kawasaki Versys 650

Terwijl ik het prachtige landschap vol palmbomen aan me voorbij laat gaan merk ik op dat ik, zo duf als ik de nieuwe Versys 650 ook vond, stiekem toch intens aan het genieten ben. Van de geweldige natuur van Maleisië, waarvan ik echt iedereen kan aanraden om dat ooit eens per motor aan te doen, maar ook van die Versys 650 waarmee ik nu onder heel andere omstandigheden kennis maak en daardoor veel beter uit de verf komt. Hoe relaxter het tempo, hoe beter de Versys zich in z'n eNee, ik kan er niet opkomen, maar het is wel alsof het nu frisser islement lijkt te voelen. Het motorblok dat voor een paralleltwin best soepel is, de ontspannen zithouding en het neutrale stuurgedrag spelen de Versys nu perfect in de kaart. Niet vreemd dat ook hier in Maleisië de fiets dé hardloper is, wat ook in het verkeer duidelijk is te zien: met regelmaat wordt een Versys 650 gespot. Zowieso is het opvallend hoeveel Kawasaki's we onderweg spotten. En niet alleen de twins, ook fietsen als de Z800, Z1000(SX), Versys 1000 en 1400 GTR komen we meer dan eens tegen. Waar Kawasaki begin deze eeuw nog 'not very popular, Honda very popular' was, is dat anno 2016 wel anders: Team Green heeft inmiddels in Maleisië in het segment boven de 200cc een marktaandeel van 50%, wat zich in 2015 vertaalde naar meer dan 30.000 units die aan de man zijn gebracht. Of vrouw, want Kuala Lumpur heeft zelfs een Kawasaki-Lady club met meer dan 250 leden.

Het tempo van Muhd, onze voorrijder van Kawasaki Maleisië, is erg relaxt, hoewel hij op de bochtige delen z’n Z1000SX nog aardig de hoek om weet te sturen. Niet ‘van-dik-hout’ knallend, maar op een vloeiende manier. Terwijl op de rechte stukken hij maar sporadisch boven de maximum snelheid uitkomt. Heel anders dan wat ik thuis in Europa zou doen, maar hier in Maleisië voel ik me nu zelf ook een toerist en spreekt z’n rijstijl me eigenlijk best wel aan. Lekker ontspannen rijden, geen stop-en-go op een kronkelweg door de bergen, maar in vloeiend tempo de bochten nemen. De motor het werk laten doen, zodat ik zelf van de omgeving kan genieten. Precies zoals het merendeel van de motorrijders ook doet als die met hun motor op pad gaan. De tijden dat iedereen met 200+ door de bergen reed zijn al lang niet meer.

In Maleisië maakt niemand zich ergens druk om, zelfs de koeien langs de weg kijken nergens van op

Ik zei het al, de toeristische rijstijl speelt de Versys perfect in de kaart. Terwijl de zon hoog aan de hemel staat en de temperatuur voor m’n gevoel de 30° al behoorlijk aan het ontstijgen is, slingert de Versys 650 heerlijk ontspannen het landschap door.  De heerlijke stuurweg met een aaneenrijging van korte, m
Je zou niet denken dat we ons twee minuten eerder nog in niemandsland waanden

Met dank aan een waterval die voor veel vertier, bedrijvigheid en opstoppingen heeft gezorgd

Hadden we al gezegd dat Maleisiers zich nergens druk om maken? Deze ferrie van Georgetown naar het vasteland had bijna een uur vertraging, maar buiten twee Hollanders maakte niemand in paniekaar veelal wel overzichtelijke bochten van gisteren heeft plaats gemaakt voor een lange, brede wegen met ruime, vloeiende bochten, waar cruise control geen overbodige luxe zou zijn. De paralleltwin pruttelt lekker onder me door, maar mist in dit tempo toch de souplesse van een drie- of viercilinder, waardoor je meer in derde versnelling zit waar je het liefst zou willen doorschakelen naar zes. Trouwens, over schakelen gesproken, vooral in de eerste twee versnellingen gaat dat bij deze Aziatische Versys 650 ietwat aan de stroeve kant en wil de motor lang niet even gemakkelijk in z'n vrij, wat een kleine domper op de feestvreugde is, maar als persdemo heeft deze fiets het ongetwijfeld al zwaar te verduren gehad. Het is me in Europa in ieder geval nog nooit eerder opgevallen. Ook de fiets van Joost heeft het probleem niet, wat mijn vermoeden bevestigt dat het exemplarisch is. De koppeling is daarentegen heerlijk licht te bedienen, wat vooral in het drukke verkeer van Kuala Lumpur een verademing is, maar rijdend binnendoor wordt de koppeling nog amper gebruikt, zo goed als de bak zonder koppeling  te schakelen is. 

Naarmate de kilometers vorderen wordt me meer en meer duidelijk dat Kawasaki geen beter land had kunnen bedenken dan dit Maleisië voor een hernieuwde kennismaking met de Versys 650. Zo afwisselend als het landschap is ook het wegdek, dat varieert van mooi strak asfalt tot gatenkaas van discutabele kwaliteit, waar soms hele delen zanderig zijn. Ideale omstandigheden voor de Versys 650 om te laten zien hoe veelzijdig de fiets eigenlijk is. Los van het stroeve schakelen onderin pakt de paralleltwin onderin mooi op met een fluweelzachte gasrespons, terwijl alle hobbels en gaten mooi door de soepele vering worden geabsorbeerd. De soepele vering heeft echter ook een keerzijde: als op een snelle bochtige weg de kraan volledig wordt opengedraaid en de tweecilinder in het ‘pretgebied’ toerenbereik komt – helemaal bovenin -  wordt het met name de achtershock al snel te veel. Al deinend geeft de Versys aan dat het wel mooi is geweest, maar weet desondanks wel redelijk z’n lijn vast te houden, waardoor het tempo niet hoeft te worden gedrukt. Op de snelweg brengt de fiets het tot een kleine 200 km/u op de klok, wat zeker geen verkeerde waarde is.