Test: Ducati XDiavel

Tekst: Ed Smits
Fotografie: Milagro

Welcome to Hotel California

Terwijl mijn gezicht als gevolg van de sterke wind voelt alsof het continue wordt gezandstraald moet ik aardig mijn best doen om in het achterwiel van Ducati’s voorrijder te blijven. De omgeving is prachtig, maar wel zanderig en meer dan eens werpt zijn achterwiel kleine steentjes op die als een ervaren schutter precies hun weg richting mijn gezicht weten te vinden. En dat is nog geeneens het ergste wat ik vandaag te verduren heb, h Ken je die mop van die motorrijder die in San Diego een handschoen kwijt was?et is op 3.500 Foot zó ontzettend koud dat er nog volop sneeuw in de bermen ligt, waardoor mijn lippen aardig paars beginnen te kleuren en het gevoel in mijn handen als een ijsschots op de Noordpool begint weg te kruipen. En als Beppe er nou nog eens een relaxt tempo op na zou slaan… De digitale snelheidsmeter van het prachtige TFT display verblijft op deze prachtige bergweg continue tussen de cijfers 80 en 100, maar we zitten in de Verenigde Staten en dus zijn dat mijlen per uur, ofwel tussen de 120 en 160 kilometer per uur. Op een Cruiser die vooral om z’n ‘Low Speed Excitement’ zou moeten worden geroemd. Low Speed m’n reet, dit is zeker Low Speed op z’n Italiaans.

Volgens Ducati was de ontwikkeling van de XDiavel tegelijkertijd de grootste uitdaging en de grootste kans voor de Italianen om een nieuwe markt aan te boren. Cruisers lijken vooral voorbehouden te zijn aan de Verenigde Staten, het land met z’n ongekend lange wegen waar dit soort motoren voor lijken te zijn gemaakt, maar ook buiten het land van de onbegrensde mogelijkheden zijn Cruisers populairder dan je denkt: waar dan ook ter wereld hebben Cruisers volgens Ducati een marktaandeel van op z’n minst 10%, waardoor het best een interessante markt is. Met Amerika als land van de Cruisers werd daar het vooronderzoek gedaan, om uit te vinden wat volgens motorrijders een Cruiser aantrekkelijk maakt. Dat onderzoek wees uit dat de motor lang en laag moest zijn met een druppelvormige tank, en zo moest zijn opgebouwd dat elk element uitwisselbaar moest zijn, zonder daarbij inbreuk te doen op het geheel. Iets wat met de gewone Diavel niet zou lukken. D 
Ook in het donker meteen te herkennen. Het TFT display heeft ongekend veel mogelijkheden (vraag je dealer om de cursus)
 
Overgenomen van de Multistrada, de nieuwe knoppenwinkel die hét toonvoorbeeld van knoppen-ergnonomie is. Jammer is wel dat de kabels onder het stuur het verder erg strakke beeld van de XDiavel verstoren
 
1.262cc, 156 pk en een 129Nm koppelkromme als Ayers Rock. Nog vragen? Al dat brute geweld gaat via een tandriem naar het achterwielaarnaast moest het motorblok ‘the King’ zijn, volop in het zicht en voorzien van een indrukwekkend koppel dat al het andere zou doen verbleken. Het moest echter bovenal een échte Ducati zijn, en dus kreeg het ontwikkelingsteam de opdracht een motor te ontwerpen die het beste van twee werelden zou verenigen: de wereld van Ducati en de wereld van Cruisers. Het cijfer X markeert deze kruisbestuiving, waarmee meteen de naam XDiavel is verklaard.

Dat de XDiavel geen Diavel met naar voren geplaatste voetsteunen is wordt snel duidelijk tijdens de presentatie van de fiets op een jacht in de haven van San Diego. Niets, maar dan ook niets is van de Diavel overgenomen. Om te beginnen met het motorblok, dat van de grond af aan nieuw is opgebouwd en – net als de Multistrada 1200 – van Ducati’s variabele kleptiming DVT is voorzien. Ten opzichte van het bestaande motorblok is de cilinderinhoud tot 1.262 cc vergroot, wat is gerealiseerd door de slag met 3,6 mm te verlengen. Daarnaast is de waterpomp verplaatst, waardoor de koelslangen mooi uit het zicht zijn verdwenen. We zeiden het al, het blok moest 100% zichtbaar zijn. Vergeleken met het Multistrada motorblok is de compressieverhouding vergroot naar 13:1 (12,5:1 bij de Multistrada), maar men heeft wel hetzelfde Bosch elektronisch injectiesysteem gebruikt met ovalen inlaatkanalen met een 56 mm equivalent doorsnee en ride-by-wire gasklepbediening dat natuurlijk opnieuw is gekalibreerd. De krukas heeft een nieuw balanceersysteem dat in plaats van klassieke pads van staalplaten gebruik maakt.

5000 60 40

Normaal zou ik Joost wel tot een geintje in staat zien, maar ditmaal écht nergens te vinden, die handschoen

Het resultaat van alle vernieuwingen is indrukwekkend: de 1.262 L-Twin, die – net als de Panigale – als dragend geheel in het rijwielgedeelte is opgenomen, heeft een topvermogen van 156 pk bij 9.500 toeren per minuut, maar dat is niet het meest indrukwekkende aan het nieuwe motorblok. VOndertussen begint die helm wel aardig op m'n kop te drukken, snap er niks van. Alsof er iets tussen zit...eel indrukwekkender is het brute koppel, dat al vanaf lage toeren beschikbaar is en de vorm heeft van Ayers Rock, de bekende roodgekleurde berg in Australië. Vanaf 3.500 toeren neemt het koppel enorm toe, piekt met 129 Nm bij 5.000 toeren per minuut en houdt dat vervolgens vast tot ergens in de buurt van de begrenzer. En dat is te merken, vanaf 4.500 toeren gaat de XDiavel er als een nucleaire raket vandoor, daarbij het voorwiel naar hartenlust richting luchtruim lancerend. En niet alleen in eerste of tweede versnelling, tot aan de zesde versnelling toe knalt de XDiavel er met een bloedgang vandoor. Een Panigale-rijder zal hier enorm jaloers om zijn. Voor het eerst heeft Ducati gekozen voor tandriem aandrijving, wat volgens de Italianen nog een behoorlijke uitdaging was, omdat de riem smaller moest zijn dan conventionele tandriem aandrijvingen.

Hoewel de XDiavel in twee versies op de markt is gezet – standaard en de bekende S-versie – gaat alle aandacht tijdens de launch naar de S-versie uit. Technisch gezien is het enige échte verschil tussen beide modellen de Brembo M50 Monoblocks waarmee de S versie is uitgerust (de standaard versie heeft ‘gewone’ radiaal gemonteerde Brembo’s), maar optisch zijn de verschillen enorm: de prachtig vormgegeven en machinaal bewerkte 12-spaaks wielen, de machinaal bewerkte covers van de nokkenasaandrijving, d 
Het kontje is ongekend laag, kort en strak. Een sissybar is dan ook een veilige gedachte
 
Hoezo Euro 4 heeft de punk uit de muziek gehaald? Brembo M50 Monoblocks met Bosch hellingshoek ABS. Of dat een beetje remt? Wat denk je zelf
 
Instelbaar, wat anders? Kunst met de hoofdletter K, het achterwiel van de Se uit billet aluminium vervaardigde spiegels, de voorvork met DLC coating en de volledige LED verlichting, waar de standaard versie alleen maar LED-running lights heeft. De standaard XDiavel heeft een matzwart gespoten tank met matzwart gespoten motorcovers, die weliswaar uit aluminium zijn vervaardigd maar er vanwege de matte kleur als plastic covers uitzien.

Eenmaal plaatsgenomen in het zadel ontvouwt zich een heerlijk ontspannen zit. Het zadel is met 755 mm ongekend laag en is daardoor alleen al Cruiser-waardig. Het duozadel is lekker kort, wat de XDiavel langs achteren een bizarre uitstraling geeft, en is vanwege z’n korte vorm automatisch een natuurlijke selectie voor wat het type duopassagier betreft. Volgens Ducati is de doelgroep van de XDiavel een 40-jarige dynamische vrijgezel die op zaterdagavond naar een bepaald type vrouw op zoek is. Past ze achterop, dan mag ze mee, anders niet. Naast het standaard zadel zijn een 20mm hoger en een 10mm lager zadel leverbaar als accessoire, maar standaard wordt de XDiavel al geleverd met twee soorten duozadels én een sissybar, om te voorkomen dat deze met bruusk accelereren op het achterwiel eindigt. In totaal zijn volgens Ducati maar liefst 60 verschillende ergonomische combinatie mogelijk, naast de 5 mogelijke zadelcombinaties zijn de best ver naar voren geplaatste voetsteunen (wat in eerste instantie behoorlijk zoeken en wennen was) iOm vervolgens bij de lunchstop tot de ontdekking te komen...n drie verschillende posities te monteren (+/- 22,5 mm) en zit er nog een andere set in het accessoirepakket en zijn voor de XDiavel drie verschillende sturen leverbaar. Mocht het allemaal te ingewikkeld voor je zijn, heeft Ducati al drie pakketten voor je samengesteld: een Sport Pack, een Touring Pack en een Urban Pack.

Eenmaal de drukte van San Diego ontvlucht en in het Cleveland National Park zijn gearriveerd voert Beppe het tempo behoorlijk op, alsof we met een Monster 1200 aan het raggen zouden zijn, en Ducati’s kreet ‘Low Speed Exitement’ een hele andere dimensie krijgt. Met de rijmodus op standje Sport, wat kinderlijk eenvoudig is in te stellen dankzij de nieuwe armaturen die van de Multistrada zijn overgenomen – waarvan hulde, wordt de bochtige bergweg in een moordend tempo afgelegd. Motorisch gezien is het allemaal kinderspel, het overgrote deel rijdt ik in de versnellingen 4 tot 6, waar de fiets zich helemaal in z’n element voelt, maar in dit tempo wordt toch echt het uiterste van het rijwielgedeelte gevergd. Dat de XDiavel traag instuurt iDat die ene handschoen nog gewoon in de helm zit. Ook goedenmorgen...s om volledig vergeven, per slot van rekening is het een Cruiser met een lange wielbasis en een 30° onderuit gezakte voorvork met 130mm naloop, maar op bochtige glooiende secties geeft de achterkant al snel de grens aan, waarna de XDiavel al pompend graag een wijdere lijn neemt. Door maximaal gebruik te maken van het lichaamsgewicht en het kantelmoment van het brede stuur moet de motor door de bocht worden gedrukt. Nee, dat zou de gewone Diavel een stuk strakker zijn afgegaan. Toch, ondanks dat in dit ongenadig harde tempo behoorlijk wat flex in het rijwielgedeelte zit, lukt het me niet om zowel links als rechts ook maar iets aan de grond te rijden, behalve de hak van m’n schoen. Wat de XDiavel te danken heeft aan z'n grondspeling van 40°, ook al weer zo'n magisch getal van de fiets.

Indrukwekkend

Indrukwekkend is echter wel de voorkant van de fiets, die niet alleen ontzettend stabiel is, maar bovendien veel feedback geeft, waardoor met alle vertrouwen elke bocht kan worden ingestuurd. De Brembo M50 Monoblocks zijn gelijk aan die van de Panigale en doen qua vertraging dan ook niet onder voor de Superbike. Damn, wat een enorme vertraging kan met de XDiavel worden gerealiseerd. En veilig, want net als de Panigale en Multistrada zijn ook de remmen van deze XDiavel met het Bosch hellingshoek ABS uitgerust. Ondanks dat het tempo eigenlijk veel te hoog is voor de fiets – en zeker veel hoger dan waar het volgens Ducati zelf om te d 
Aan accessoires geen gebrek
 
oen zou moeten zijn – kan ik een dikke grijns op mijn gezicht niet onderdrukken. Ik hou wel van een stukje oneigenlijk gebruik. Op menig fiets zou ik gezien het barkoude weer, de in de ochtend deels nog natte wegen en de stortvloed aan kleine dingen in m’n gezicht (waar is een bandana als je ‘m nodig hebt) allang de pijp aan Maarten gegeven hebben, maar niet vandaag en zeker niet op deze XDiavel.

Na de lunch krijgen we de kans de andere kant van de XDiavel te zien. Lag het tempo op de bergweg in de ochtend ergens tussen de 80 en de 100 mijl per uur, in de middag is het een zeldzaamheid als het cijfer 80 in overzichtelijk display wordt getoond. Trouwens, over displays gesproken: de mogelijkheden van het goed afleesbare en overzichtelijke TFT scherm zijn ongekend. Wij rijden de hele dag met de meest karige uitvoering, waarbij naast toerental en snelheid alleen de gekozen settings worden getoond, maar de hoeveelheid informatie die moet worden getoond kan naar hartenlust worden aangepast. En niet alleen de hoeveelheid informatie, ook de layout van het display kan worden aangepast. Daarbij zijn er ook nog standaard in te stellen settings voor de drie verschillende rijmodi. Daar kan menig merk nog wat van leren. DAls dit over 10 jaar niet nog steeds tegen me gebruikt wordt, dan weet ik het ook niet...e van de Multistrada overgenomen armaturen zijn van mooie rode randverlichting voorzien, wat de bediening in het donker zeker ten goede komt.

Het lagere tempo speelt de XDiavel in de kaart, waardoor de fiets zich nu als een échte cruiser ontpopt. De kwaliteit van het asfalt is op de bochtige heuvelachtige weg langs de grens van Mexico van beduidend betere kwaliteit, en bovendien heb ik bij de tankstop een bandana gekocht waardoor m’n gezicht niet langer wordt gezandstraald. De weg slingert langzaam omlaag richting zeeniveau, de weg is breed en overzichtelijk, waarbij de bochten zich als een natuurlijke flow opvolgen. Dit is waar de XDiavel voor is gemaakt, met een snelheid van zo rond de 70 mijl per uur slingert de fiets zich door het prachtige landschap van Californië. Dit is ook het tempo waarbij de Urban rijmodus het best uit de verf komt: waar de L-Twin in Touring of Sport modus (die trouwens behoorlijk dicht bij elkaar staan) onder de 2.500 toch wel een behoorlijk neiging heeft te gaan stampen, beschikt het blok in Urban modus over een ongekende souplesse. Waarmee de XDiavel dus eigenlijk twee gezichten heeft: van ongekend bruut monster in Sport modus tot heerlijke cruiser in Urban modus.

Conclusie

Met de lancering van de XDiavel heeft Ducati haar intrede gedaan in een voor de Italianen nieuw segment. (Nu zullen puristen ongetwijfeld schermen met de Indiana, maar strikt genomen was dat een Chopper, maar dat even terzijde.) De XDiavel verenigt volgens Ducati twee totaal verschillende werelden (vandaar de X), de wereld van Ducati en de wereld van Cruiser met Low Speed Excitement, en na 260 km met de fiets door het zuiden van Californië te hebben gestuurd durf ik te stellen dat daar geen woord van gelogen is.

De XDiavel is met recht een échte Ducati én een échte Cruiser. Een echte Ducati omdat de oogstrelend mooie fiets over een fantastisch motorblok beschikt dat z’n vermogen op Ducati-explosieve wijze vrijgeeft, het duiveltje op je schouder aanspreekt en is voorzien van uitgebreide elektronica – waaronder voor het eerst op een Cruiser Launch Control (waarvoor de San Diego politie graag een weg had afgesloten, zolang we ons aan de ter plekke geldende maximum snelheid van 35 mph zouden houden). En een echte Cruiser omdat het in Urban modus door het prachtige landschap heerlijk ontspannen rijden is. Cruise control op 55 mph en tokkelen maar...

• krachtsexplosie, powercruiser, geil design, geluid (hoezo euro 4?)
• standaard versie beetje onzichtbaar, achtervering bij extreem sportief gebruik

Technisch gegevens