Test: Arch KRGT-1

Voor Powercruiser begrippen is de handling van de KRGT-1 best goed (hoewel dat net klikt alsof je tegen iemand zegt dat ‘ie best lekker ruikt voor iemand die stinkt), wat deels op het conto van de Öhlins vering die vooral aan de achterkant verrassend goed is (beter dan een typische Custom motor) kan worden geschreven. En dat met een onvoorstelbare donut van een achterband, hoewel het vederlichte BST carbon wielen dat deels heeft gecompenseerd dankzij het lagere onafgeveerde gewicht. Waar de Arch echter 100% tot z’n recht komt is in stads verkeer, waar ‘ie de koning van de straat is waar alle anderen voor moeten buigen. Rijden door de straten van LA in avondschemer na een dag door de bergen hebben gejaagd was een magische ervaring met Gard Hollinger die op een tweede fiets bij elk verkeerslicht gehakt maakte van elke Porsche die wilde spelen – onderwijl genietend van wat een strak, geïntegreerd en verfijnd stuk techniek op twee wielen is op een Muscle Beach Power Cruiser manier. 

Dat mag ook wel voor dat geld, hoor ik  je zeggen. Okay, maar denk vooral aan het vergelijk met Bimota. Dit is een grote Amerikaanse Cruiser die de canyons en bochtige wegen z’n mannetje net zo goed staat als dat ‘ie kan boulevarden met de besten – de KRGT-1 heeft een brug gebouwd tussen een Custom Cruiser en een Sportfiets, op een erg mooie manier. Ik vraag me alleen af of je voor dat geld er ook een handtekening van Keanu op de tank bij krijgt, toch?