Dubbeltest: Honda CB500F en CBR500R

We beginnen de dag met de naakte CB500F, die er alleen al qua design met sprongen op vooruit is gegaan. Tot in het kleinste detail heeft Fukuyama-San overal over nagedacht. De kleinere zijpanelen, de brons gekleurde motordelen en het speelse kleurschema – zeker de door ons gereden uitvoering in HRC kleuren – zDit dus bijna twee uur lang. De CB500F ligt er niet wakker van...ijn, net als de fraaie uitlaat en het strakke kontje meest in het oog springend, terwijl dingen als striping op de velgen, wavedisks en blauw geanodiseerde doppen op de voorvork weer fraaie detail-voorbeelden zijn. Een upside-down voorvork met radiale remklauw zou de fiets perfect hebben gemaakt, maar dat is dan ook het enige verbeterpunt wat ik op de fiets heb aan te merken. Dat en het display dat weliswaar goed afleesbaar en overzichtelijk is, maar wel een versnellingsindicator mist. Wel is in het display een dubbele tripmeter, een klokje en verbruiksindicatie voor actueel en gemiddeld verbruik af te lezen.

Volgens Honda heeft het compactere design ook een positieve invloed op de stuureigenschappen gehad, maar om dat de verifiëren zullen toch echt beide motoren naast elkaar moeten staan. De CB500F had ons in het verleden altijd verrast om z’n lekkere, speelse stuurgedrag en dat is bij deze 2016 versie niet anders. Vanaf de eerste meters voel ik me direct thuis en heb voor geen meter het idee met een veredelde brommer, zoals A2 motorfietsen vaak ten onrechte worden genoemd, aan het rijden te zijn. De zit is erg comfortabel, met m’n voeten recht onder m’n lijf en m’n knieën in een ontspannen hoek en een stuur dat precies zit waar je het zou verwachten en lekker breed is. Nu ben ik met m’n 1.72 mtr niet al te groot, maar ook voor grote collega’s van 1.90 mtr was de fiets ruim genoeg. Uit de uitlaat klinkt een bescheiden roffel die volgens Honda dus dieper moet zijn, maar ook daarvoor geldt dat oud en nieuw echt naast elkaar moeten staan.

Het oude stadsdeel met grove kinderkoppen bij het hotel speelt de knapperigere injectie bij stapvoets tempo een beetje op, maar zodra de wielen echt aan het rollen zijn is daar niets meer van te merken en speelt de directere gasrespons de CB500F juist in de kaart. De tweecilinder reageert lekker direct op de bevelen die ik ‘m geef en bij het inhalen van verkeer valt het op sterk het blok van o 
Het neusje is duidelijk scherper vormgegeven, het zijpaneel dient als luchtinlaat. In het overzichtelijke display ontbreekt jammerlijk een versnellingsindicator
 
De tankdop is nu scharnierend, zoals het hoort. Het zadel is ruim en erg comfortabel
 
Oogt stukken beter, die nieuwe demper, en 't schijnt ook nog iets donkerder te moeten klinken. De gasrespons van het blok is ietwat knapperiger gemaakt.nderuit is: bij een snelheid van 100 km/u is terugschakelen niet echt noodzakelijk als je vanuit zesde versnelling een auto wilt inhalen. Op de vlakke aanlooproute richting heuvellandschap draait de CB500F zijn hand niet om voor snelheden van soms boven de 150 km/u, en ook op de bochtige bergweg met soms zeer krappe haarspeldbochten, waarvan de kwaliteit lang niet overal jofel is, houdt onze Britse voorrijder het tempo er goed in. Wat heet: volgas wordt over de bergweg geknald, alsof we voor de Isle of Man TT aan het kwalificeren zijn.

Voor waar de CB500F is bedoeld is dit tempo eigenlijk veel te hoog, maar het geeft wel een goed beeld waar de grens van de fiets ligt. En dat is best ver. Natuurlijk, de combinatie hobbelig wegdek, heuvelop/af en tempo volgas is te veel van het goede van de vering, die onder die omstandigheden aan de achterkant begint te deinen en aan de voorkant bij hard aanremmen begint te stempelen, maar te allen tijde wel controleerbaar blijft en de motor ondanks het tegensputteren mooi op lijn weet te houden. Trouwens, over remmen gesproken, de eenvoudig ogende tweezuiger NDe CB500F trouwens niet alleen...issin remklauw doet z’n werk beter dan ik had verwacht: de rem pakt mooi aan en vertraagt precies zoals ik het verwacht, waarbij dankzij de goede feedback van de voorvork ook mooi de bocht in kan worden geremd.

In het forse tempo is het wel zaak om de tweecilinder in de juiste versnelling te houden. Waar op commuter-snelheid het blok onderin sterk genoeg is, is het nu toch echt zaak om de blokjes van de digitale toerenteller boven het cijfer 7 te laten branden. Wat dankzij de goed schakelende versnellingsbak geen moeilijke opgave is. Opschakelen zonder koppeling is geen enkel probleem – schakelen op het moment dat de toerenbegrenzer ingrijpt creëert het effect van een quickshifter, en ook terugschakelen zonder koppeling gaat de CB niet onaardig af. Enkel de koppeling voelt ietwat zwaar aan, zwaarder in ieder geval dan andere motoren die met een slipper-assist koppeling zijn uitgerust. Ook is het jammer dat de koppelingshendel niet instelbaar is, die luxe heeft alleen de remhendel.

De CB500F in z'n verschillende kleuren. Geel en Oranje komen niet naar Nederland en België