Test: Yamaha YZF-R3

Op de secundaire wegen blijkt die constructie wonderwel te werken. In de dorpen is het gas heel subtiel te doseren, terwijl de Yam op de bergwegen lekker direct op het gas reageert. Je kunt behoorlijk goed met die 42 pk uit de voeten, als je het apparaat maar flink op toeren jaagt. Dat betekent wel dat je op de bergwegen geregeld terug moet naar de tweede of derde versnelling om lekker hoog in de toeren een bocht uit te brullen, terwijl je op de rechte stukken vaak moet schakelen. Je moet dus je best doen om hard te gaan, het vergt skills, maar het is superleuk. Het is beheersbare lol, temeer daar ook het rijwielgedeelte verrassend sterk uit de hoek komt. Van een budgetfietsje verwacht je misschien een frame van pisbakkenelastiek en dubbele fietspompen als vering, maar in het geval van de YZF-R3 moet je die verwachtingen dan toch heel rap bijstellen. Het stalen diamond- frame gebruikt het motorblok als dragend deel. Die combo kan de belastingen goed aan. De 41 mm KYB "right side up"-voorvork en de via een monocross linksysteem bediende KYB schokdemper houden het geval goed onder controle. Het is een goed compromis tussen wegligging en comfort. De machine deint niet op oneffenheden, duikt niet erg bij het remmen en is stug genoeg om goed aan te voelen hoe het gesteld is met de grip van de Michelin Pilot Street banden. En die valt - wanneer ze eenmaal op temperatuur zijn - bepaald niet tegen!

Gooi en smijt

Het leuke van zo'n lichte fiets is het enorme rijgemak. Niet alleen omdat de krachtbron beheersbaar is, maar ook omdat zo'n machine enorm wendbaar is. Dat komt enerzijds door de sportieve geometrie. De wielbasis is net 1.380 mm, de balhoofdhoek van 25° graden en naloop slechts 95 mm. De andere factor is het gewicht. De machine weegt met volle 14 litertank slechts 169 kg, wat in gelijke mate over voor- en achterwiel is verdeeld! Dat resulteert in een uiterst lichtvoetig stuurgedrag. De Yamaha draait dan ook af met het gemak waarmee een zwaluw om je tuinschuur scheert. Althans, met een ietwat verhoogde veervoorspanning. Die is standaard berekend op een Japanse testrijder van 55 kg, niet op een Hollandse Sumoworstelaar. De extra doorzakking werd gecompenseerd door de draaischijf op de schokdemper van stand drie naar stand vijf te zetten - iets waar het kettingscherm overigens voor moet worden gedemonteerd. Maar het loont de moeite, want het val-effect was direct helemaal verdwenen. Dan is de Yamaha YZF-R3 echt een heerlijke gooi-en-smijt-fiets, die zich moeiteloos op een oor laat leggen en die je ook heel gemakkelijk omlegt in een links-rechts combinatie. Ook kun je door deze wendbaarheid lekker laat remmen, omdat je zo supersnel kunt insturen.

Omleggen

Natuurlijk is rijden op de weg nog heel iets anders als rijden op een circuit, waar je de snelheid opbouwt en steeds platter gaat. Daarbij had ik in eerste instantie nogal wat reserves, omdat de YZF-R3 op vrij smalle banden staat. Hij heeft een 110/70-17 voor en 140/70-17 achter. Die hebben minder rubber aan de straat dan een 190 mm brede slof. En natuurlijk is een Pilot Street ontwikkeld voor de street, en niet voor het track. Straatrubber biedt minder grip dan racerubber, dus mag je veronderstellen dat de boel eerder gaat schuiven. Bovendien reden we met de straatbandenspanning van 2,5 bar achter en 2,0 bar voor. Dat maakte vooral dat de achterband af en toe inderdaad wat begon te dribbelen, maar dat bleef goed te controleren, ook omdat de vering voor zijn prijssegment heel aardig bleek te functioneren. Op de laatste bocht van het circuit, waar wat hobbeltjes zaten, kon je wel merken dat de voorvork het wegdek iets minder mooi volgt dan dat een R6 dat bijvoorbeeld doet. Maar over het algemeen geeft de Yamaha gewoon meer dan genoeg vertrouwen en kan hij bouwen op zijn sterkste troef: zijn wendbaarheid. Je kunt enorm scherpe lijnen rijden met deze Yamaha, omdat hij zo gemakkelijk en precies instuurt en omdat je hem supersnel kunt omleggen. Dat merkte ik vooral ook in een chicane, waar ik de snelheid hoog probeerde te houden. Menige motor zou ik er rechtop hebben gezet om af te snijden over de curb stones. De Yamaha legde ik echter steeds net even platter, om nog 20 cm over te houden. Een ander sterk punt is de voorrem. De YZF-R3 heeft "slechts" een enkele, zwevend gelagerde 298-mm schijf met tweezuigerremtang. Bij de dimensionering daarvan heeft Yamaha echter goed rekening gehouden met de diversiteit van de gegadigden voor deze machine. Dat houdt in dat de rem niet heel fel aangrijpt, maar dat die remkracht progressief opbouwt als je doorknijpt. Er is zat power om het ABS aan het werk te krijgen, dus wat wil je nog meer...