Test: MV Agusta Brutale 1090RR

Echt enthousiast ben ik in eerste instantie dan ook niet als MV Agusta’s verkoopagent van de Benelux Jan Ykema me vraagt of we niet iets met de Brutale RR willen doen. Met een ‘we gaan eens kijken wanneer we iets zouden kunnen inplannen’ wimpel ik het telefoongesprek af, t 
Om gek van te worden, het display dat maar niet van plan is het geheim van de bediening te onthullen. En geen bediening aan het stuur, daar is mooi een afdekkapje aangebracht.

Moet hier nog iets aan worden toegevoegd? Oogverblindend schoon, toch?
 
Van welke kant je 'm ook bekijkt, het is gewoon een lekker ding.ot ik me enkele weken later in IJsselstein meld en de 1090RR in z’n hoedanigheid staat te schitteren in de zon. Damn, wat een gaaf ding. Veel, heel veel mooier dan de RR die twee jaar geleden nog bij ons op de redactie was. “Ik krijg net bericht dat ‘ie binnenkort weer terug naar Italië moet, maar als je wilt kun je ‘m tot die tijd wel hebben,” aldus Ykema die zelf ook aangenaam verrast was toen hij de fiets vanuit Schiranna geleverd kreeg. “Technisch gezien zijn er – software updates daargelaten – sinds de versie waarmee jullie twee jaar geleden op pad zijn geweest geen aanpassingen meer gedaan, behoudens dan de kleurstelling waarvan zelfs ik niet op de hoogte was.”

Ik ben het ditmaal helemaal met ‘m eens: de 2015 kleuren hebben de 1090RR zo begeerlijk gemaakt dat ik het stiekem jammer vind dat MV de fiets verder niet heeft vernieuwd en er dus eigenlijk weinig nieuwswaarde is. Desondanks was hoef ik niet lang na te denken en ga direct op z’n aanbod in de RR opnieuw uit te laten. De fiets mag behoudens de fantastische kleurstelling gelijk zijn aan die 2013 versie die dus twee jaar geleden al door ons was getest, maar hoe vaak zijn die Rocky en Police Academy films eigenlijk al op herhaling geweest? En desondanks wordt ook daar toch elke keer weer op afgestemd. Daarbij is rijden met een MV nooit een straf geweest en heeft het zomerse weer zich eindelijk gemeld.

Met een verse espresso in de hand werp ik nog snel een blik op de RR die stralend in de zon op me te wachten staat. De vormgeving werd twee jaar geleden in detail verfrist, maar komt in deze 2015 kleurstelling veel beter tot z’n recht. De nu zwart gespoten wielen met gespleten spaken (waarmee in 2013 anderhalve kilo aan gewicht werd bespaard), het dieprode frame en het grijs en wit in tank en zit geven de fMoet niet gekker worden! Krijgen we naast Duitse tankstations ook Italiaanse kentekens met naam van de baas.iets een elegante edoch sportieve uitstraling zoals het een echte Italiaan betaamt. De lichtere velgen waren trouwens niet het enige wat MV in 2013 aan de Brutale RR had vernieuwd, maar het was wel de aanpassing die de meeste impact op de stuureigenschappen had. Lichtere wielen betekent minder gyroscopisch effect en dus een fiets die lichter stuurt.

Daarnaast werd de 1090RR van LED-dagrijverlichting en LED-knippers voorzien, kregen de achteruitkijkspiegels een iets andere vorm, evenals de kentekenplaathouder en het voorspatbord en kreeg ‘ie een ander uitlaatsysteem met nu slash-cut uiteinde. Voor de rest was de fiets zo goed als ongewijzigd ten opzichte van het jaar daarvoor. En met dit jaar alleen de kleuren vernieuwd kan dat allemaal ook van deze 2015 editie worden gezegd. Met een enkele kanttekening: was de RR met 158 pk drie jaar geleden nog een van de sterkste fietsen in het Naked Sport segment, inmiddels zijn naast Aprilia met de 175 pk Tuono V4 1100 ook BMW met de 161 pk S1000R en KTM met de 180 pk 1290 Super Duke R de Brutale RR voor wat betreft de brute power voorbij gestreefd.