Test KTM Adventure 1050

Kiekeboe..

Om die kersverse Adventurist  tegemoet te komen is er wel wat aangepast. Nog steeds ging KTM uit van de LC8 twin en het bijbehorende frame, maar toch moest er wat verschil zijn. Zo is de motor iets eenvoudiger uitgevoerd wat zichtbaar is aan de algehele uitstraling, het ding ziet er ‘kaler’, of liever soberder of zelfs rustiger uit dan de 1190 en zeker dan de 1290, is iets lichter door gebruik van andere materialen en hier en daar ook minder, lager door een andere geometrie en een ander zadel en heeft net wat minder gadgets aan boord. Geeft allemaal niks, want er is ook een heleboel gebleven. Zo is er ook gewoon nog steeds ABS en tractiecontrole aan boord, het is alleen minder uitgebreid.

Om aan die 95 pk te komen had KTM een luxepositie: het blok levert standaard veel te veel vermogen. Dat betekent dat je er vanaf kunt snoepen waar je dat het beste uitkomt. Om dat te bewerkstelligen is eerst de cilinderinhoud verkleind; boring en slag meten nu respectievelijk 103 en 63 millimeter. Daarna zijn nog de luchtinlaat en kleptiming aangepast en nog bleef er ruimschoots meer over. Met reden, want zo blijkt: het vermogen moet wel beperkt zijn, er staat nergens iets over het geleverde koppel. En met het surplus aan koppel en een goed afgestelde injectie levert dat weliswaar de beoogde 95 pk maximaal vermogen, maar loopt de curve tot 6000 toeren nagenoeg gelijk aan die van de 1190 Adventure. Oftewel, van onderuit is het gewoon net zo’n beest als zijn grotere, onbeperkte broers.  En welke potentiele koper wil dat nou niet? Moet wel bij gezegd worden: dat geldt vanzelfsprekend voor de ‘full power’ 95 pk versie, ook de versie die wij rijden. Bij de geknepen A2-fiets is dat uiteindelijk toch anders. Maar ook daar zal niemand echt gek van opkijken, noch van wakker liggen.

Om de prijs te kunnen drukken heeft KTM zich gebogen over veel kleine details, waaronder een veel eenvoudiger uitgevoerd ruitje, niet instelbare (en niet elektronische) vering, een goedkopere rempomp, gietwielen in plaats van spaakwielen, een zadel uit één stuk en zelfs banden met een lagere snelheidsindicatie. Die zijn blijkbaar ook goedkoper. Maar aangezien de motor ook minder vermogen levert is dat allemaal prima te doen.  Zelfs de spiegels zijn ‘goedkoper’ uitgevoerd. Toch hou je nog meer dan genoeg over ondanks die versobering, het is alleen niet zo extreem luxe als bij de andere twee. Maar dat wéét je en om nou te zeggen dat het daardoor allemaal minder leuk wordt, niet echt. We gaan er eens mee rijden.

Wat, vriest het thuis? Oh nee he...